လယ်တောဆီမှ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ (MM-translation)

မင်းဘယ်လိုလဲ

လယ်တောဆီမှလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူအခန်း ၇၇။ ။မင်းဘယ်လိုလဲ

ထိုနေ့ညတွင် လခြမ်းကွေးသည် ကောင်းကင်ပေါ်တွင်ချိတ်ဆွဲထားသောငါးမြှားချိတ်လေးနှင့်အသွင်တူပေသည်။

နူးညံ့သောလရောင်က ခြံဝန်းလေး၏လမ်းခင်းကျောက်တုံးများ အပေါ်ငွေမှုန်ကြဲထားသကဲ့သို့ ပက်ဖြန်းဖြာကျနေသည်။

သူမသည် သု၏ဇွဲမလျော့သောအာသာပြင်းပြခြင်းကို လက်လျော့လိုက်ရကာ အိပ်မောကျနေပြီး လင်းစစ်ယောင်သည်မူ နှစ်ယောက်လုံး၏ခန္ဓာကိုယ်အား ဆေးကြောသန့်စင်ပေးနေသည်။ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးသည့်အခါတွင် သူသည်လည်း သူမကိုထွေးပွေ့ထားလိုက်ကာ မျက်လုံးများမှိတ်ကာ အနားယူလိုက်ပေသည်။

သူ၏မျက်ခွံများသည် နှစ်နာရီမျှကြာပြီးနောက်တွင် တဖျပ်ဖျပ်ခတ်လာသည်။ လင်းစစ်ယောင်သည် အိမ်ပြင်သို့ထွက်လာ၏။ ရှောင်ချွမ်နှင့် ရှောင်ရွှယ်၏အကြည့်များအောက်တွင် ခြေလှမ်းအနည်းငယ်မျှလှမ်းလိုက်သည်နှင့် နိမိတ်မကောင်းသောအရိပ်အယောင်များအဖြစ် ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။

"ငါတို့အချင်းချင်းမတွေ့တာ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီနော်။ ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက်ကြံ့ကြံ့ခိုင်နိုင်ရတာလဲ"

အနက်ရောင်ဝတ်ကာမျက်နှာဖုံးတပ်ထားသောသူသည် ရှို့ဖုန်းအခြေရှိ ဝါးပင်ထိပ်တွင် ဟန်ချက်ညီညီရပ်နေသည်။ သူသည် လင်းစစ်ယောင်အနားသို့ လျင်မြန်စွာချည်းကပ်လာသည်။ စကားလုံးများသည် ယဉ်ကျေးလှသော်လည်း အသံနေအထားသည် အေးစက်စက်နိုင်ကာ မြေအောက်လောကမှ နှုတ်ဆက်လိုက်သကဲ့သို့ပင်။

"အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်..."

လင်းစစ်ယောင်သည် အဖြူရောင်အတွင်းဝတ်ကိုသာဝတ်ဆင်ထားပြီး ဝါးရွက်ထိပ်တွင်ရပ်ကာ ထိုသူနှင့်ခပ်လှမ်းလှမ်းက နေလိုက်၏။ အေးမြသောလရောင်အောက်တွင် သူ၏ဝတ်ရုံစသည် လေပြေထဲတွင် တလိပ်လိပ်ရွေ့လျားနေကာ နတ်ဘုရားတစ်ပါးနှင့်အသွင်တူလှ၏။

"မင်းပြောင်းလဲသွားပြီ စစ်လင်"

အနက်ရောင်ဝတ်ထားသောသူက မိုက်မဲသောပြောဆိုသည့်ပုံဖြင့်ပြောဆိုလိုက်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်မိ၏။