ARJÎN

23. BÖLÜM

Medya = "Aynur POLAT - Çilem Doldu mu?"

Bölümde geçen kürtçe kelimelerin anlamlarını bulunduğu satırda yorum kısmına yazacağım. Bilmeyenler oradan bakabilir🌸

Bu bölüm CemilePacal' a ithafen yazılmıştır. Keyifli okumalar.🥰

Satır aralarında buluşalım çiçeklerim, yıldızı da doldurmayı unutmayalım ✬

Telefonun sesiyle zoraki gözlerimi açtım. Elimi komodine uzattım. Telefonu alınca arayanın kim olduğuna bakmadan açıp kulağıma götürdüm.

"Alo"

"Günaydın, Fırat. Uyandın mı?" Konuşan kişinin bizim aşiretten Berzan olduğunu anladım.

"Uyuyordum, Berzan"

"Kusura bakma, rahatsız ettim"

"Bir şey mi oldu?" Esnerken sol elimle de gözlerimi ovuşturdum.

"Bugün akşam bizim aşiretin toplantısı var. Onu haber vermek için aradım" Off... Bu tamamen aklımdan çıkmıştı.

"İyi yapmışsın. Aklımdan çıkmış benim"

"Aman ha, unutulmaz böyle şeyler. Koskoca aşiretin ağasısın. Sana yakışmaz"

"Gevezelik yapma, oğlum"

"Uyuyorum burada, sussana!" Güne yine hanımefendinin terslikleriyle başlamıştık. Sıkıntıyla nefes verdiğim sırada telefondan Berzan'ın sesini duydum.

"Yengeyi rahatsız ettik galiba. Kapatıyorum ben. Toplantı Macîd Ağa'nın konağında. Görüşürüz"

"Görüşürüz" Telefonu kapatınca saatin 08.30 olduğunu gördüm. İç sesim uyumamı, mantığım şirkete gitmemi söylüyordu. Tabi ki mantığımı dinleyecektim. Uyusaydım Arjin rahat vermezdi.

Yataktan kalkınca yerde yatan Arjin'i fark etmeyerek takıldım ve maalesef ki üzerine düştüm.

"Oha, dikkatli olsana!" Kollarıyla beni ittirmeye çalışıyordu.

"Bilerek mi düştüm sanki!" Söylene söylene ayağa kalktım.

"Kör değilsin ya, bu tarafta yattığımı biliyorsun"

"Kızım, bir anlık dalgınlığıma geldi"

"Bir daha olmasın!"

"Emredersiniz!" Sabah sabah yine germişti beni.

Dolaptan takım elbise alıp banyoya girdim. Yerimde başka birisi olsa bir gün bile katlanmazdı bu kadına. Psikolojisi bozuktu. En iyisi bir psikiyatriste götürüp tedavi ettirmekti.

Banyoda üzerimi değiştirdim. Parfümümü sıkıp saçlarımı da düzelttikten sonra katladığım geceliklerimi alıp banyodan çıktım. Gecelikleri komodinin üzerine koyup yatağı düzeltmeye başladım. Bir de bunu yapıyordum. Arjin 'kendi yatağını kendin düzelt' demişti. İlk dediğinde umursamamıştım ama akşam geldiğimde yatağın sabah bıraktığım gibi durduğunu görünce şaşırmıştım. Kendisi düzeltse ölürdü, kesin. Artık mecburen düzeltiyordum. Bizimkilerden birisi görünce sıkıntı çıkabilirdi. Başımın bir de bu yüzden ağrımasını istemiyordum. Hâlâ yatmakta olan Arjin'e seslendim,

"Sana bir önerim var"

"Ne?" Kızım bari uyanınca sakin ol be.

"Seni psikiyatriste götürmemi ister misin?" Ağzımdan çıkan kelimeleri duyar duymaz yerinden kalktı. Öldürücü bakışlarını üzerime sabitledi.