ARJÎN

15. BÖLÜM

Medya = Gülay "Mucize"

Keyifli okumalar 🦋

Satır aralarında buluşalım çiçeklerim, yıldızı da doldurmayı unutmayalım♡

Tüm bu dengesizliğin içindeki muazzam denge olmasaydı hayat yaşanabilir olur muydu? Tam her şey bitti derken bir mucize bizi hayata bağlar mıydı? Hayat inanılmazdır. Tam kendini dipte bulursun. Sonra en ummadığın anda bir mucize gelir, ayağa kaldırır seni.

Dicle duyduğu sesle yerinde donakalmıştı. Acaba üzüntüden sesler duymaya mı başladım diye düşündü. Fakat yanılmıştı. Aynı sesi tekrar duydu.

"Dicle" Gözlerini kapattı. Yavaşça arkasına döndü. Elini kalbine götürmüştü.

"Allahım ne olur doğru duymuş olayım" Sessizce duasını etti ve gözlerini açtı. Gördüğü manzara karşısında gözleri yerinden fırlayacak gibi kocaman açıldı. Kalp atışları hızlanmıştı.

"A-abi!" Kekeleyerek konuşabildi. Abisi gözlerini açmış, ona bakıyordu. Hafifçe gülümsedi, Fırat. Dicle korkarak yanına yaklaştı.

"Abi, sen -" Konuşmasını hemşire böldü.

"Çıkmanız gerekiyor artık" Hemşire kapının girişinden seslenmişti. Şuan yaşanan mucizeyi görmemişti.

"Abim uyandı!" Dicle sevinçle bağırarak hemşireye doğru koştu. Hemşire ne olduğunu anlayamamıştı.

"İyi misiniz?" Dicle'nin gözleri parlıyordu, sevinçten.

"Hem de çok iyiyim. Uyandı, abim uyandı!" Dicle dışarı koştu. Mutlu haberi ailesine vermek istiyordu. Hemşire Fırat'ın yanına yaklaştı. Fırat da ne olduğuna anlam verememiş bir halde bakıyordu. Hemşire Fırat'ı gözleri açık görünce şaşırdı.

"Fırat Bey?"

"Efendim"

"Bu, bu tek kelimeyle mucize!" Hemşire de koşarak yoğun bakımdan çıktı.

Dicle koridora nefes nefese koşmuştu.

"Anne! Baba!" Yasir Ağa ve Ünzile Hanım oturduğu yerden korkarak kalktılar. Rojda ve Nujin de kalktılar.

"Ne oldu?" diye bağırdı, Yasir Ağa.

"Bir mucize oldu!"

"Ne mucizesi, Dicle?" Nujin merakla sormuştu. Dicle gülerek hepsine baktı.

"Abim, uyandıı!"

"Ne?!" Hepsinin ağzından çıkan tek kelime bu olmuştu.

"Oğlun uyandı, diyorum Yasir Ağa" Az önce yüzlerinde olan korku ve üzüntü silinmiş yerini sevinç almıştı.

"Allah'ım sana şükürler olsun!" Ünzile Hanım bu sefer de sevinç gözyaşları dökmeye başladı. Dicle annesine sarıldı. Nujin ve Rojda da birbirine sarılmıştı. Yasir Ağa ellerini kaldırıp,

"Yüce Rabbim, evladımı bana bağışladığın için sana hamdolsun" diye dua etti. Onlar mutlulukla birbirine sarılırken az önce ki hemşire ve iki doktor koşarak yoğun bakıma girdi.

Çok geçmeden doktorlar yoğun bakımdan çıktı. İki doktorun da yüzü gülüyordu. Kozan Ailesi'nin yanına yaklaştılar.

"Gözünüz aydın" Daha yaşlı görünen doktor konuşmuştu.

"Oğlum iyi mi, doktor?"

"Gayet iyi, Yasir Bey. Tam umudu kaybetmiş, fişleri çekecekken uyanması bir mucize"