(Unicode)
ကွေ့ဖေးထွက်သွားပြီးနောက် ရှောင်ကျန့် ဝမ်ရိ ကိုကြည့်ကာ ရယ်လိုက်သည်။ ဝမ်ရိ ရင်ထဲမှာတော့ ကလိကလိ ၊ စိတ်ထဲမှာလည်းတွေးနေသည်။
"သူဘာလို့ဒီလောက်သတ္တိကောင်းရတာလဲ။ ကြောက်ရကောင်းမှန်းလည်း မသိဘူးထင်တယ်။"
ရှောင်ကျန့် ကတော့ ဘာမှမဖြစ်သလိုပင် ရှန်ဖေး ကိုထပ်နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။
"ရှန်ဖေး မယ်မယ်။ ကျန့်အော် ထပ်နှုတ်ဆက်ပါတယ်"
"အင်း။ နှစ်ယောက်လုံး ထိုင်ကြ ၊ ခုဏတည်းကရောက်နေတာ ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ"
ဝမ်ရိ ကအစပျိုးလိုက်လေသည်။
"ခုဏက သားတော်ကို ခမည်းတော်ကခေါ်တွေ့ပါတယ်။ နောက် ၂ ရက်နေရင် တိတ်တဆိတ်လက်ထပ်ပွဲကျင်းပမယ်လို့ခေါ်ပြောတာပါ။ မယ်တော့်ဆီကိုအကြောင်းလာကြားတာပါ"
"အင်း မင်းကြီးကမှဒီလိုဆိုတော့လည်း မယ်တော်ဘာတတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ထားလိုက်ပါတော့ ။ ရှောင် မင်းသား အရှေ့တိုးလာခဲ့"
ရှန်းဖေးမှရုတ်တရက် ရှောင်ကျန့်ကိုခေါ်လိုက်လေသည်။ ရှောင်ကျန့်လည်း ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိဘဲ ရှန်းဖေးနားသို့ သွားလိုက်ရာ ရှန်းဖေး မယ်မယ် ကရှောင်ကျန့်ကိုသေချာကြည့်၍ ရှန်းဖေးဆီမှ အံ့ဩလောက်သော စကားသံထွက်လာလေသည်။
"တယ်ချောပေတာကိုး။ သတ္တိလည်းအရမ်းကောင်းလွန်းတယ်။ အမြဲတမ်း ထက်မြက်ပြီး လှပတဲ့ ချွေးမတစ်ယောက် လိုချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့သမက်ဖြစ်သွားပြီထင်ရဲ့ ၊ ဒါပေမယ့်လည်း ငါ့သားတော်အရွေးတော်ခဲ့သားဘဲ"
ဝမ်ရိ စိတ်ထဲတွင် သူ၏မယ်တော်က ကန့်ကွက်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားရာမှ ရုတ်တရက်ဆန်သောစကားသံများထွက်လာလေတော့ သူအံ့ဩပြီပေါ့။ ကြိတ်လည်းဝမ်းသာနေပုံ။ ရှောင်ကျန့်ကတော့အလျှောက်ကောင်းလေရဲ့။
"ရှန်းဖေးမယ်မယ် ၊ ကျန့်အော် ကိုလက်ခံသွားပြီလား"
"အင်း လက်မခံလို့မှမဖြစ်တာ။ ပြီးတော့ မယ်တော်လို့ပြောင်းခေါ်သင့်နေပြီလို့မထင်ဘူးလား။ မင်းရဲ့ယောက္ခမဖြစ်မှာဘဲကို"
YOU ARE READING
မင်းရဲ့အမိန့်အတိုင်းတည်စေ (Complete)
Historical Fictionရန်အန်း ပြည်ရဲ့အငယ်ဆုံးသားတော် မင်းသား (၁၂) "ဝမ်ရိ"။ ဟွား ပြည်ရဲ့ ဒုတိယမြောက်သားတော် ၊ မွေးကတည်းက လျှို့ဝှက်လွန်းပြီး ဟွား တိုင်းပြည်မှ ပြည်သူတို့တောင် "မင်းသား" လား "မင်းသမီး" လား မသိကြတဲ့ "ရှောင်ကျန့်"။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အမည်မသိ ရစ်ပတ် နှောင်ဖွဲ့...
