Tussen de regels

16.1 Resurrectie

De avond nadat Donna dood is aangetroffen voor haar huis, zit Wolfs in de keuken van de Ponti. Hij schenkt net een glas rode wijn voor zichzelf in als Eva de trap af komt lopen. 'Op Donna' heft hij zijn glas de lucht in, wanneer Eva langsloopt. 'Op Donna?' vraagt Eva met een licht neerbuigende klank in haar stem. Ze draait zich richting haar partner . 'Word jij nu sentimenteel?' vraagt ze kritisch. 'Zo'n dood wens je niemand toe. Waarom luisterde ze niet?' reageert Wolfs op zijn proost. 'Nee, waarom luister jij niet?' vraagt Eva hard. Wolfs kijkt haar even niet begrijpend aan. 'Jij luistert nooit' zegt Eva terwijl ze gaat zitten. 'Jij bent altijd bezig met je eigen obsessieve gedachten'. Wolfs zucht diep. 'Obsessief?' vraagt hij licht geprikkeld. 'Ja' reageert zijn partner direct. 'Eddie... Of een krankzinnig ongeluk'. 'Ja, wat denk jij?' onderbreekt Wolfs haar. 'Het zou Eddie geweest kunnen zijn, maar wij mogen een ongeluk niet uitsluiten' reageert Eva stug en zakelijk. 'Dat doe ik niet'. 'Dat doe jij wel'. 'Omdat ik weet dat... Omdat ik voel dat het Eddie is'. Nu is het Eva die diep zucht. 'Blijf jij maar lekker doorvoelen dan' reageert ze enigszins cynisch. 'Dan zal ik nadenken'. Wolfs kijk haar aan. 'Wij gaan hier geen ruzie over krijgen toch?' Ze worden onderbroken door de ringtone van Eva's telefoon. 'Dat hoop ik niet' zegt ze nog terwijl ze opstaat en naar de bar loopt. Ze pakt haar telefoon en kijkt op het scherm. 'Kamphuis' zegt ze verbaast, waarna ze de telefoon opneemt. Na een telefoongesprek van nog geen minuut, hangt ze weer op. Wolfs draait zich naar haar toe. 'Ik ben de nieuwe teamchef' zegt Eva enigszins verslagen. 'Omdat ik tweede was bij de sollicitatieprocedure'. Wolfs ziet de twijfel in Eva's ogen en staat op. 'Tsja' zegt hij eerst alleen. 'Ga je het doen?' vraagt hij daarna door. Eva schudt twijfelend met haar hoofd. 'Ze zegt dat ik niet kan weigeren'. Verslagen loopt Eva richting de eettafel. Ze gaat op een stoel zitten en haar hoofd zakt langzaam in haar handen. Hoewel ze kort had gebaald van het feit dat Donna teamchef was geworden in plaats van zijzelf, had ze zich er al snel bij neergelegd en moeten toegeven dat Wolfs wellicht gelijk had gehad. Dat zij meer gemaakt was voor het werk op straat, dan achter een bureau. Wolfs pakt meelevend haar hand. 'Het komt goed' glimlacht hij. 'Jij kunt dit'. Eva knikt twijfelend. 'Het is niet dat ik het niet kan. Ik weet niet of ik het wil' herhaalt ze de woorden die haar partner niet lang geleden richting haar uitsprak. Wolfs glimlacht kleintjes. Hoewel hij zelf Eva ook liever als partner houdt dan als baas, weet hij dat hij haar nu juist moed in moet spreken. Hij knijpt zachtjes in haar hand. 'Ik heb alle vertrouwen in je' zegt hij stellig. Eva kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar glimlacht dat kleintjes. Ook zij weet dat Wolfs dit enkel zegt om zodat ze zich minder vervelend zal voelen.

Eva staat weer op uit haar stoel. 'Ik moet even gaan lopen' zegt ze uit het niets. Wolfs glimlacht haar toe, hij weet dat lopen haar helpt haar gedachten op een rijtje te krijgen. Nog voor hij echt heeft kunnen reageren, is Eva de keuken af uit. Een paar minuten later hoort hij de voordeur dichtslaan. Hij kijkt naar het glas wijn voor zijn neus, pakt het in zijn hand en heft het op. 'Op de nieuwe teamchef' mompelt hij. Hoofdschuddend staat hij op en loopt naar de koelkast. Hij heeft ook behoefte zijn gedachten op een rijtje te krijgen Hij laat zijn blik over de planken glijden en bedenkt wat hij met deze ingrediënten kan koken. Niet veel later staat hij druk te snijden.

Er is ruim een halfuur voorbijgegaan, wanneer Eva bezweet de keuken inloopt. Ze pakt een flesje water uit de koelkast en zet het aan haar mond. 'En jij?' vraagt ze uit het niets als ze haar mond leeg heeft. Wolfs kijkt haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hij heeft geen idee waar ze het over heeft. Eva ziet het aan zijn gezicht. 'Blijf jij wel werken als ik teamchef ben?' verduidelijkt ze zichzelf. Wolfs zucht diep. Hij heeft met dezelfde vraag in zijn hoofd gezeten het afgelopen halfuur. Eva pakt de stilte niet goed op. 'Ik weet genoeg' reageert ze stellig, waarna ze zich omdraait richting de trap. 'Eva!' roept Wolfs haar na. 'Je trekt veel te snel een conclusie!' Met één voet al op de trap draait Eva zich terug richting Wolfs. 'Dus? Je blijft wel werken?' ze klinkt vinnig. Wolfs haalt zijn schouders op. 'Ik wil niet zonder je werken' klinkt hij twijfelend. Eva draait zich verder naar hem om. 'Je hoeft niet zonder me te werken' zegt ze schouderophalend. Wolfs zucht diep. 'Maar ook niet met je' klinkt er triestig. Eva kijkt hem twijfelend aan. Ze weet zelf ook niet goed wat ze van de hele situatie vindt, ze snapt dat Wolfs hier ook niet blij mee is. Wolfs werpt een blik in zijn pannen. 'We zullen wel zien' besluit hij uiteindelijk. Hij kijkt even naar zijn partner. 'Als je gaat douchen, kunnen we daarna eten'. Eva knikt goedkeurend en loopt de trap op.

De volgende ochtend wordt Eva op het hoofdbureau verwacht, ze neemt afscheid van Wolfs en stapt in haar auto. Nadat ze enkele papieren heeft moeten ondertekenen en heeft moeten aanhoren wat haar taak precies inhoudt, wordt ze naar het bureau gestuurd. Vlak voor ze daar aankomt, besluit ze om te draaien. Ze rijdt naar de Ponti, loopt vlug naar binnen en trekt haar uniform aan. Nog geen tien minuten later, stapt ze opnieuw in de auto. Dit keer wel naar het bureau. Ze wil de auto net starten, als haar telefoon overgaat. Snel neemt ze het toestel op en krijgt van de centralist te horen dat haar team naar een moord in een bejaardentehuis gestuurd is. Ze bedankt haar collega en rijdt naar het bureau.

Wanneer Eva op het bureau aangekomen is, besluit ze het kantoor wat meer eigen te maken. Ze haalt wat dozen uit het magazijn om de spullen van Donna op te ruimen. Wanneer ze haar nieuwe kantoor inloopt, hangt ze haar jasje op en kijkt twijfelend om zich heen, niet helemaal wetend waar te beginnen. Op het bureau liggen verschillende dossiermappen. Ze pakt de bovenste eraf, maar haar aandacht wordt getrokken door het dossier eronder. Het is het dossier over Wolfs. Eventjes twijfelt ze, maar gooit het dossier daarna terug op haar bureau, waarna ze alle spullen van Donna en Kamphuis begint op te ruimen. Ze pakt net een lamp op, wanneer ze opschrikt van Wolfs stem achter zich. 'Goh, in uniform' klinkt hij goedkeurend, maar met een zekere ondertoon. Eva zet de lamp snel op de grond. 'Anders denkt iedereen dat ik nog gewoon Eva ben' verklaart ze zichzelf. 'En dat is niet zo?' vraagt Wolfs met opgetrokken wenkbrauwen. 'Je weet wat ik bedoel' zucht Eva. Ze werpt een blik in de doos op haar bureau, haalt er een zakje drop uit en werpt die Wolfs toe.