Tussen de regels

1.11 De jeugd van tegenwoordig

Na een ruzie tussen Eva en Maurice heeft Frank Maurice uitgenodigd om een tijdje in de Ponti te logeren. Eva staat hier niet helemaal achter. Ze vindt ook dat Frank veel te veel toelaat wat Maurice wil. Maurice en Frank hebben samen een taart gebakken, die ze 's avonds met Eva en Wolfs willen delen.

Met vieren staan ze rond de tafel. De taart in het midden. Maurice snijdt een stuk van de taart af en geeft het aan Eva. 'Dankjewel' glimlacht Eva hem toe. Ze wacht even tot iedereen een bordje in zijn hand heeft en steekt dan haar vork omhoog 'op je gezondheid'. Ze neemt een hap en lacht naar Maurice. Ook de mannen proeven de taart. Wolfs kijkt Eva aan om te kijken of ze een reactie geeft op de taart. Hij ziet dat er een beetje van de vulling aan haar lip is blijven hangen. 'Sorry hoor' zegt hij wanneer hij met zijn pink de vulling voorzichtig van Eva's lip afhaalt en afsmeert aan zijn eigen bord. Frank kijkt verbaast naar de handeling die Wolfs uitvoert. Hij wil een reactie geven, maar besluit zijn mond te houden. Ook Eva kijkt verbaast naar Wolfs, ze voelt wat kriebels in haar buik en lacht verlegen. Snel neemt ze nog een grote hap en geeft Maurice een schouderklopje 'goed gedaan!'

Later die avond staat Eva onder de douche. Ze denkt terug aan het moment waarop Wolfs een stuk taart van haar mond wegveegde. Ze had kriebels in haar buik gevoeld terwijl hij dit deed. Waarom? Hij was gewoon een collega geweest. Ze konden het wel steeds beter met elkaar overweg, maar gewoon als partners. Ze moesten natuurlijk ook gewoon volledig op elkaar kunnen vertrouwen in hun werk. Toch deed dit voorval meer met haar dan ze had gedacht.

Ook bij Frank zat het niet lekker. 's Avonds in bed besluit hij Eva ernaar te vragen. Hij ligt op zijn rug en Eva ligt bij hem met haar hoofd op zijn borst. Hij speelt met wat loshangende plukken van Eva haar haren. 'Eef' fluistert hij zachtjes. Eva humt als teken dat ze hem hoort. 'Wat was dat daarstraks met Wolfs en jou?' Eva heft haar hoofd op, zodat ze Frank aan kan kijken 'wat?' vraagt ze verbaast. Frank begint meteen te twijfelen, maakt hij het zelf veel groter dan het is? 'Met die taart' vraagt hij voorzichtig aan haar 'het is toch gek dat Floris jouw mond afdoet'. 'Ach dat' Eva grinnikt zachtjes 'dat is niks joh'. Ze legt haar hoofd weer op Franks borst, het is haar gelukt om dit zonder blikken of blozen tegen haar vriend te zeggen, maar als hij er over doorgaat, weet ze niet of ze vol blijft houden. Dan kan ze er beter voor zorgen dat hij haar gezicht niet ziet. 'Weet je het zeker?' vraagt Frank twijfelend. Eva knikt op zijn borst. 'Heel zeker' antwoordt ze 'hij wou gewoon aardig zijn waarschijnlijk'. Ze streelt even met haar vingers over zijn borst en gaat dan verder 'we zijn gewoon collega's, misschien worden we zelfs wel vrienden, maar meer moet je daar niet achter zoeken'. Frank geeft haar een kus op in haar haren. Misschien moet hij er inderdaad niet teveel achter zoeken. Als Eva er zo nuchter onder is, dan zal het vast allemaal meevallen.

Eva is inmiddels al lang blij dat Frank erover gestopt is. Ze weet niet of het haar gelukt was om haar stem zo zeker te laten klinken als hij door had gevraagd. Ze weet zelf ook niet of Wolfs er andere bedoelingen bij had. Vast niet, dan had hij dat toch niet voor Frank zijn neus gedaan. Toch had het we iets met haar gedaan. Langzaam doezelt ze uiteindelijk in slaap.

De volgende dag zitten Frank, Eva en Wolfs met z'n drieën aan het ontbijt. Er is niets te merken van de spanning die Eva en Frank gisteren allebei gevoeld hebben. Wolfs gedraagt zich gewoon normaal en Eva en Frank hebben het naast zich neergelegd. Het was vast allemaal vriendschappelijk bedoelt geweest. Wanneer Eva de laatste hap van haar broodje neemt, gaat haar telefoon over. Ze neemt op en tikt Wolfs al gauw op haar schouder terwijl ze opstaat 'we komen eraan' zegt ze alleen nog door haar telefoon. Ze geeft Frank snel een kus 'tot vanavond!' roept ze nog terwijl ze de trap al oploopt.

Bij de plaats delict aangekomen, zien ze een echtpaar dat doodgeschoten is. Al snel hebben ze door dat er professionals aan het werk zijn geweest. Ze zijn het hele huis door gegaan. Schilderijen, juwelen, alles is meegenomen. Ze wachten tot de technische jongens hun werk hebben gedaan en gaan op zoek naar de moordenaar.