Tussen de regels

2.10 Door het lint

Wolfs loopt het kantoor van Hoeben binnen. 'Ah, daar ben je eindelijk' reageert Hoeben op zijn binnenkomst. Wolfs ontlaadt zijn wapen en legt het op het bureau van Hoeben. Zijn legitimatie legt hij ernaast. Wolfs kijkt Hoeben een korte tijd aan. Hij heft zijn handen op 'niet?' Hij draait om en wil het kantoor uitlopen. 'Heb ik geen recht op een verklaring?' vraagt Hoeben aan Wolfs. Wolfs draait zich gefrustreerd terug en loopt op Hoeben af. 'Ik werd gebeld dat Eva ontvoerd was en dat ze ze zouden doden als ik Bea niet liet gaan. Moet dat nog op papier?' Hoeben kijkt hem vragend aan 'liggen jullie bij elkaar in bed?' Wolfs deinst even terug. 'Waarom heb je mij niet ingelicht?' vraagt Hoeben vervolgens. 'Omdat ie Eva dan zou vermoorden. Daarbij, zou ik ooit toestemming hebben gekregen om Bea te laten gaan?' Hoeben staat boos op 'jij hebt een totale kokervisie Wolfs! Jij denkt dat je hier de enige bent die de problemen op kan lossen'. Wolfs onderbreekt hem 'Ik heb geen behoefte aan een preek meneer Hoeben, u kunt mij gewoon ontslaan, dan hoeven wij elkaar niet meer te zien!' Eva komt inmiddels geëmotioneerd het kantoor inlopen. 'Wist jij dat ik ontvoerd was?' Hoeben richt zijn blik naar beneden. 'Ik hoorde het van het landelijk team en meteen werd mij de regie uit handen genomen. Als Wolfs...' Eva onderbreekt hem direct 'Wolfs is de enige die iets heeft ondernomen. En dan ga jij hem ontslaan?' Hoeben kijkt verbaast op 'Nou, geen denken aan!' Hij gaat weer zitten 'hij krijgt een disciplinaire straf omdat ie niet gelijk gemeld heeft dat jij was ontvoerd'. Hoeben leunt wat achterover. 'Maar ik heb het OM ervan weten te overtuigen dat ie zijn medewerking heeft verleend aan de operatie van het landelijk team. Dat is het officiële verhaal'. Eva kijkt verbaast naar Hoeben. 'Jullie zijn en blijven partners' vervolgt Hoeben. Eva en Wolfs kijken elkaar twijfelend aan. Eva slikt een keer. Hoeben kijkt naar zijn rechercheurs 'Wat?! Hebben jullie daar bezwaren tegen?' Eva en Wolfs blijven elkaar aanstaren. 'Nou, ga naar huis, ik zie jullie morgen' doorbreekt Hoeben de stilte. Eva en Wolfs lopen zwijgend het kantoor uit.

's Avonds in bed liggen beide rechercheurs wakker, zonder dit van elkaar te weten. Eva ligt te woelen in haar bed. Ze denkt terug aan deze ochtend. Frank had haar een aanzoek gedaan. Ze was overdonderd geweest. Ze had ja gezegd, maar had ze daar wel goed aan gedaan? Twijfelend draait ze zich nog een keer om. Wolfs had iets in haar los gemaakt gister. Toen hij haar gered had, was ze zelf begonnen met hem te zoenen. En ook 's avonds was het initiatief van haar uitgekomen om zijn kamer binnen te stappen. Waarom had ze dat gedaan? Heeft ze gevoelens voor Wolfs? Ze vindt hem aardig, ze kunnen goed praten. Ze kan wel zeggen dat ze goede vrienden zijn geworden inmiddels. Dat heeft even geduurd, maar ze vertrouwd hem blindelings. En hij haar ook. Maar voelt ze meer dan vriendschap? Ze twijfelt. Ze weet het niet. Ze houdt van Frank, dat weet ze zeker. Toen Frank verdwenen was, had ze het gevoel gehad dat er een deel van haar ontbrak. Hoe lief Wolfs die avond ook voor haar geweest was, ze had het gevoel gehad niet meer compleet te zijn. Maar als ze niet meer dan vriendschap voor Wolfs voelt, waarom had ze hem dan gezoend? Waarom waren ze dan bij elkaar in bed beland? Ze staat op. Ze kan nu toch niet slapen. Ze loopt naar beneden om iets te drinken.

Een paar kamers verderop hoort Wolfs Eva over de gang lopen. Hij kan ook niet slapen. Hij denkt ook aan Eva. Hij heeft gevoelens voor haar. Al lang. Vanaf hun eerste ontmoeting had ze iets in hem losgemaakt. Hij kon er zijn vinger niet op leggen, maar ze deed iets met hem. Langzaam was hun band verbeterd. Ze had hem toegelaten als vriend. Hij had eens geprobeerd haar te zoenen, maar hij had zich ingehouden. Hij kon het niet. Niet tegenover Frank. Maar gisteren was anders. Gisteren kwam het niet vanuit hem. Zij was begonnen met zoenen. Ze moet na al die tijd weten dat hij iets voor haar voelt en toch had ze hem gezoend. En 's avonds was ze zijn kamer ingelopen. Ze hadden een geweldige nacht beleefd samen. Hij houdt van haar. Maar Frank, wat moet hij nu met Frank. Hij is al eens zijn beste vriend verloren door met zijn vrouw naar bed te gaan. Hij moet Frank op de hoogte brengen. Hij moet vertellen wat hij voor Eva voelt. Hij mag het Frank niet aandoen om niets te zeggen. Om achter zijn rug met Eva naar bed te gaan. Hij wil het ook niet achter Franks rug omdoen. Hij wil gewoon van haar kunnen houden, zonder al dat stiekeme gedoe. Hij wil voor haar gaan. Maar eerst moet hij het Frank vertellen. Hij besluit om de volgende ochtend meteen te kijken of hij contact met Frank kan maken.

Die ochtend rijdt Wolfs naar de pont tussen Nederland en België. Hij moet Frank vertellen wat er tussen hem en Eva is gebeurd. Wolfs stapt uit en ziet Frank al op het pontje aankomen. De mannen zwaaien naar elkaar. Frank stapt af en rent vrolijk naar Wolfs toe. 'God man, wat ben ik blij om jou te zien'. Hij omhelst Wolfs, die het allemaal maar laat gebeuren. 'Hee, je hebt Eva gered. Ik kan je niet vertellen hoe dankbaar ik ben'. Wolfs kijkt hem aan 'ik heb gedaan wat ik moest doen'. Frank onderbreekt hem 'Jaja, jij weet wel beter'. Hij stapt van Wolfs weg 'kom, lopen we even een stukje. Ik ben dat veiligheidsgedoe echt helemaal zat'. Frank loopt een stukje vooruit en Wolfs volgt hem. 'Ik bedoel, ik ben dol op België, maar ik woon toch liever gewoon thuis'. Wolfs reageert stug 'dat hoef ik allemaal niet te weten'. Frank kijkt hem verbaast aan. Wolfs gaat iets rustiger verder. 'Ik mag eigenlijk niet eens met je afspreken'. Frank lacht het weg 'sodemieter op man. Je bent mijn vriend. Moet ik soms bang zijn dat jij mij gaat verraden?' Wolfs loopt zwijgend verder. 'Jij wilde mij wat vertellen'. Wolfs draait zich naar Frank toe 'het is wat persoonlijks Frank. Het gaat over een gedeelde liefde...' Frank onderbreekt hem gefrustreerd 'niks over koken!' Wolfs kijkt hem verbaast aan 'ik wil er niet over spreken. Ik wil er niks meer over horen. Het is schluss daarmee, begrijp je dat?' Wolfs probeert hem te onderbreken, maar Frank laat het niet toe 'nee! Als jij zo nodig wilt koken, je gaat je gang maar. Maar val mij er verder niet mee lastig!' Frank loopt een stukje weg van Wolfs. 'Eva is verdomme bijna dood gedaan door dat klote restaurant!' Frank snikt even. Hij zucht een keer diep en draait zich terug naar Wolfs. 'Sorry, ik ben een beetje emotioneel'. Wolfs kijkt stug naar Frank. Frank loopt weer richting Wolfs en begint een stuk opgewekter. 'Ik moet jou wat vertellen. Eva en ik gaan trouwen'. Wolfs kijkt hem verbaast aan. Frank lacht 'ik ben echt de gelukkigste man op de wereld. Ik moet nog eerst getuigen, maar dan eh'. Wolfs zwijgt even, hij slikt een keer 'gefeliciteerd'.