Tussen de regels

3.4 Eerwraak

Frank en Eva gaan trouwen, ze staan aan het altaar. Vader Gillis spreekt tot hen 'geef elkaar de rechter hand'. Frank en Eva geven elkaar de hand en kijken diep in elkaars ogen. Vader Gillis spreekt verder 'en antwoord mij in volle oprechtheid'. Hij wendt zich tot Eva 'lieve Eva, wil jij ten overstaan van de kerk, de getuigen en allen die aanwezig zijn bij deze huwelijkssluiting Franciscus Gijsbertus de Ponti nemen tot je man en beloof je hem te respecteren en lief te hebben, alle dagen van je leven?' Eva kijkt gelukkig in de ogen van Frank, er verschijnt een glimlach op haar gezicht. 'Ja, dat beloof ik'. De lach op Franks gezicht wordt elke seconde groter. Vader Gillis gaat door 'lieve Frank, wil jij ten overstaan van de kerk, de getuigen en allen die aanwezig zijn bij deze huwelijkssluiting Eva Magdalena van Dongen nemen tot je vrouw en beloof je haar te respecteren en lief te hebben, alle dagen van je leven?' Eva kijkt verliefd naar Frank. Hij opent zijn mond om antwoord te geven, maar ineens klinkt er een schot door de kerk. Frank valt tegen Eva aan. In paniek begeleidt Eva Frank naar de grond. Marion springt op en rent naar hen toe. 'Help!' schreeuwt Eva. Hoeben kijkt intussen de kerk door en ziet een gat in een van de glas-in-loodramen. Hij kijkt Romeo aan 'het komt van daar. Naar buiten. Naar buiten!' Marion kruipt intussen het altaar op, waar Eva huilend met Frank in haar armen zit. Marion spreekt tegen Frank en Eva, maar door de paniek hoort Eva niets meer om zich heen. Haar hand ligt in Franks nek. Ze kijkt angstig om zich heen. Even haalt ze haar hand los van Frank en ziet dat deze vol zit met bloed. Zijn bloed.

Tegelijkertijd zit Wolfs in een verlaten vleugel van het politiebureau. Alle directe collega's zijn op de bruiloft van Eva en Frank. Hij niet, hij kan het niet aan. Hij zit met zijn hoofd in zijn handen voor zich uit te staren. Het besef dat Eva echt niet meer voor hem gaat kiezen is ingedaald. Zojuist heeft hij zijn frustratie botgevierd op de waterdispenser van het bureau en nu zit hij hier, verslagen voor zich uit te staren. Hij weet niet hoe lang hij zo al zit, wanneer hij een eindje verderop in het bureau rumoer hoort. Het klinkt niet als het gebruikelijke rumoer, eerder als een vorm van paniek. Hij besluit een kijkje te gaan nemen. Bij het geluid aangekomen, ziet hij verschillende collega's naar buiten rennen. 'Wat is er aan de hand?' vraagt hij de baliemedewerker. 'Er is geschoten in de kerk, bij het huwelijk van Eva' deelt zijn collega hem mede. Wolfs rent naar buiten en stapt de auto in. Hij zet de politieradio aan en rijdt richting de kerk. Wat hij gaat doen bij aankomst weet hij nog niet, maar hij moet weten wat er gebeurd is. Op de radio hoort hij dat er een ambulance onderweg is. Er is één mannelijk slachtoffer. Wolfs zucht opgelucht, Eva is niet gewond. Op de hoek van de straat brengt hij zijn auto tot stilstand. Hij kijkt naar de kerk. Hij durft niet uit te stappen, hij wil zijn collega's en vooral Eva en Frank niet onder ogen komen. Wolfs ziet de paniek onder de bruiloftsgasten. Hij probeert de situatie in te schatten van waar hij staat, maar het lukt hem nog niet het verhaal compleet te krijgen. Hij ziet Hoeben bevelen uitdelen aan zijn mensen.

Vlak daarna, ziet Wolfs hoe Frank op een brancard de kerk uitgedragen wordt. Zijn ogen worden vochtig. Frank is gewond, wat is er gebeurd? Hij ziet hoe Eva naast de brancard meeloopt. Snikkend kijkt ze naar Frank, met haar hand op zijn schouder. Marion en Romeo lopen achter hen de kerk uit. Wolfs ziet hoe Frank de ambulance ingereden wordt, Eva kijkt huilend om naar Marion en Romeo. Met haar bruidsjurk vol bloedvlekken, stapt ze snel naast Frank de ambulance in. Wolfs kijkt verslagen naar wat er voor zijn ogen gebeurd. Hij zit als aan de grond genageld. Hij kan niets doen. Hij ziet Marion naar een auto lopen en achter de ambulance aanrijden.

Een lange tijd zit Wolfs roerloos in zijn auto. Hij weet niet wat hij moet doen. Hij voelt zich schuldig. Schuldig tegenover Eva, dat hij er niet was toen Frank neergeschoten werd. Misschien had hij iets kunnen doen, misschien was hem iets opgevallen in de kerk. Maar hij was bezig met zijn eigen verdriet en kon het niet aan om naar hun bruiloft te gaan. Door zijn schuldgevoel kan hij Eva niet meer onder ogen komen, nooit meer. Hij rijdt naar de Ponti en pakt zijn spullen. Met een volgeladen auto rijdt hij naar een hotel in de buurt en boekt een kamer. Zolang zijn opzegtermijn nog duurt, blijft hij hier. Hier in dit hotel. Hij kan Eva niet meer zien.

In het ziekenhuis krijgen Eva en Marion te horen dat Frank het niet gehaald heeft. Huilend zit Eva naast het bed van Frank. Ze legt haar hoofd op zijn hand. Ze kan niet geloven dat haar geliefde is doodgeschoten tijdens hun bruiloft. Meer dan een uur heeft ze aan het bed van Frank gezeten, wanneer Marion de kamer in komt. Ze legt een hand op Eva's schouder 'kom' zegt ze zacht 'je moet nu echt afscheid van hem nemen'. Huilend staat Eva op. Ze buigt zich voorover en geeft Frank een kus op zijn mond. Vervolgens laat ze zich door Marion begeleiden door de gangen van het ziekenhuis. Zwijgend zit Eva naast Marion in de auto. Marion kijkt opzij naar haar vriendin. Ze weet niet wat ze kan doen om haar te helpen. Aangekomen in de Ponti, loopt Eva meteen de trap op. Marion loopt naar de keuken en maakt een kop thee. Met twee volle koppen, loopt ze de trap op naar Eva haar kamer. Ze zet de koppen op het nachtkastje en streelt haar vriendin liefdevol over haar rug. Eva draait om, met een betraand gezicht kijkt ze Marion aan. Beide dames zwijgen, niet wetend wat te zeggen in deze situatie. Marion pakt een van de koppen thee en reikt deze aan. Eva gaat met haar rug tegen het hoofdeinde zitten en pakt de kop thee aan. Een tijd zitten ze zo naast elkaar. Het is Eva die de stilte verbreekt 'Wolfs is vertrokken' zegt ze alleen. Marion kijkt haar verbaast aan 'hoezo vertrokken?' Eva haalt haar schouders op. 'Ik liep net naar zijn kamer, hij heeft al zijn spullen ingepakt. Hij is weg'. Niet wetend wat te zeggen, omhelst Marion Eva. Een tijd zitten de dames zo op het bed. 'Wil je dat ik vannacht hier blijf?' vraagt Marion voorzichtig. Eva schudt haar hoofd. 'Ik red me wel' zegt ze terwijl ze haar tranen wegveegt. 'Weet je het zeker?' dringt Marion aan. Eva knikt 'ga maar, ik wil gewoon slapen'. Marion knikt en staat op. Ze geeft Eva nog een kus op haar wang 'ik kom morgenochtend weer even langs' zegt ze. Eva knikt en Marion loopt de kamer uit.

Tegen alle verwachtingen in, valt Eva vrij snel in slaap. Een vermoeiende slaap, waarin ze de dag meer dan eens nogmaals beleefd. Gebroken loopt ze 's ochtends naar beneden. Ze gaat aan de keukentafel liggen en legt haar hoofd in haar handen. Niet veel later komt Marion de keuken in gelopen. 'Hé' zegt ze voorzichtig. Eva draait zich om en glimlacht naar haar vriendin. 'Heb je een beetje kunnen slapen?' vraagt Marion bezorgd terwijl ze een hand op Eva's rug legt. Eva haalt haar schouders op. Marion zwijgt, aan het gezicht van Eva ziet ze genoeg. Ze loopt naar de keuken en zet wat spullen op tafel voor het ontbijt. Eva kijkt haar verbaast aan 'je hoeft nu niet ineens voor mij te zorgen hoor' zegt ze stug. Marion knikt 'dat weet ik', ze zet de waterkoker aan. 'Maar ik mag je toch wel een beetje in de gate houden?'. Eva glimlacht naar Marion. Ze weet dat ze het goed bedoeld.

De dagen verstrijken, Wolfs en Eva hebben elkaar niet meer gezien sinds de dag voor de bruiloft. Voor en na elke dienst, gaat Marion even bij Eva langs. Gewoon om te kijken hoe het met haar gaat. Eva probeert de knop om te zetten en is druk bezig om de begrafenis van Frank te regelen. Op de dag van de begrafenis, lopen Eva, Marion en Romeo achter de kist van Frank aan. Achter hen volgt de rest van de begrafenisstoet. Eva kijkt op en ziet Wolfs achter het hek naar zijn auto lopen. Dit is de eerste keer dat ze hem weer ziet. Hun blikken kruisen elkaar. Wolfs blijft even met de autodeur in zijn hand staan. Hij kijkt in het bedroefde gezicht van Eva, knikt een keer naar haar en stapt in zijn auto. Met een vaart rijdt hij weg, Eva loopt weer verder achter de kist van Frank aan.