Tussen de regels

14.6 Jazz

Eva en Wolfs zetten een moordenaar voor het blok in de verhoorkamer. Een van de vrienden van de dader heeft alles toegegeven en vertelt hoe zijn vrienden een meisje eerst verkrachtten, waarna zij gestorven is. Bij het verlaten van de verhoorkamer, ziet Wolfs aan de blik in Eva haar ogen, dat deze zaak haar zwaar is gevallen. Hij legt meelevend zijn hand op haar schouder en knijpt er zachtjes in. Wanneer Eva aan haar bureau wil gaan zitten, houdt Wolfs haar tegen. 'Ga maar naar huis, ik maak het wel af'. Eva kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze weet dat haar partner een hekel heeft aan de administratieve rompslomp om een zaak heen. Wolfs knikt haar liefdevol toe. 'Ga lekker een stukje lopen, je hoofd leegmaken. Rond ik de zaak af en neem ik Chinees mee straks' knipoogt hij. Een glimlach verschijnt op Eva's gezicht, waarna ze snel haar spullen pakt en het bureau verlaat

Als Eva ruim anderhalf uur later bezweet de keuken inloopt, ziet ze dat de tafel al gedekt is. Een grote lach verschijnt op haar gezicht, terwijl ze naar de koelkast loopt om een flesje water te pakken. 'Lekker gelopen?' vraagt Wolfs. Hij vouwt de krant dicht waar hij in aan het lezen was en opent de bakjes van de afhaalchinees. 'Heerlijk' glundert Eva. Ze ploft op een stoel en schept gulzig haar bord vol. Wolfs zwijgt glimlachend als hij ziet met welk enthousiasme Eva de bami en saté op haar bord schept. Als ze begint te eten, schept ook Wolfs op. Na het eten kletst het duo wat over koetjes en kalfjes, waarna ze beide op tijd naar bed gaan.

De volgende ochtend treffen Wolfs en Eva elkaar weer aan de ontbijttafel. Eva bladert rustig door de krant, terwijl ze af en toe een hap van haar broodje neemt. Wolfs daarentegen bakt nog een eitje en fluit wat tussen zijn tanden door. 'Je bent vrolijk' constateert Eva zonder op te kijken. Wolfs humt enkel. Hij loopt met zijn bord in zijn hand naar de tafel en gaat zitten. 'We zijn vrij vandaag' verklaart hij zijn enthousiasme. Eva kijkt hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Wolfs grinnikt even en haalt zijn schouders op. 'Dit is toch heerlijk' wijst hij om zich heen. 'Lekker rustig opstaan, uitgebreid kunnen ontbijten, zonder dat de telefoon overgaat en we in alle haast moeten vertrekken'. Eva schudt glimlachend haar hoofd. 'We weten niet of de telefoon nog over zal gaan'. Wolfs zucht en rolt met zijn ogen. 'We gaat er vanuit dat dat niet gebeurt. We zijn vrij' besluit hij, waarna hij genietend een hap in zijn boterham met ei zet.

Nadat hij de tafel heeft afgeruimd, kijkt Wolfs zijn partner aan. 'Wat gaan we doen vandaag?' vraagt hij enthousiast. Eva haalt haar schouders op. 'Ik heb geen plannen'. Ze vouwt de krant dicht zonder haar partner aan te kijken. 'Zullen we een spelletje doen?' vraagt Wolfs glimlachend. Eva kijkt hem met een strak gezicht aan. 'Wat kan ik winnen?' vraagt ze kritisch. Wolfs denkt even na. 'De winnaar beslist in welk restaurant we vanavond gaan eten' besluit hij uiteindelijk. Eva twijfelt even. 'Zonder tegenspraak?' check ze bij haar partner. 'Zonder tegenspraak' zegt deze resoluut. 'Ook als het weer Chinees is?' probeert ze met een stiekeme glimlach. Wolfs rolt met zijn ogen. 'Ook als het weer Chinees is' zucht hij vervolgens. Eva steekt haar hand uit naar Wolfs. 'Deal'.

Al snel ligt de eettafel vol met kaartjes, dobbelstenen, nepgeld en scoreblokken. Wolfs pakt de dobbelstenen in zijn hand, schudt een keer goed en rolt de stenen over de tafel. 'Ha! Dubbel vijf!' Hij pakt een kaartje van de stapel en dobbelt opnieuw met de overige stenen. Dit keer heeft hij minder geluk. Hij schrijft zijn totaalscore op en geeft de dobbelstenen aan zijn partner. Eva kijkt langs de verschillende stapels. Ze werpt een blik op haar eigen scoreblok en die van Wolfs en rolt dan de dobbelstenen. 'Drie keer één' lacht ze, terwijl ze een kaartje pakt. Ze gooit nog een keer. 'Twee keer twee', weer pakt ze een kaartje. De laatste worp, lukt het haar wederom dubbel te gooien. Met een grote glimlach noteert ze haar score. Het spel gaat nog een tijd door. Hoewel Eva in het begin hard van start ging, valt het later in het spel wat tegen. Wolfs daarentegen haalt steeds meer punten. Er wordt gelachen en soms gevloekt, maar ruim een uur later is er dan eindelijk een winnaar. Met een triomfantelijke lach op zijn gezicht staat Wolfs op en wijst naar zichzelf. 'Ik ga eens een restaurant zoeken' lacht hij hardop. Eva rolt met haar ogen en ruimt het spel verder op. 'Wel iets wat ik ook lust' zegt ze nog tegen hem. 'En niet te chique'. Wolfs kijkt haar streng aan en steekt bestraffend zijn vinger naar haar toe. 'Zonder tegenspraak' herhaalt hij de woorden die Eva voor het spel zelf uitgesproken had. Eva zucht en staat op. 'Ik ga nog even hardlopen' meldt ze terwijl ze de trap oploopt.

Die avond zitten Wolfs en Eva samen in het restaurant dat Wolfs heeft uitgekozen. Tussen hen op tafel staat een bord met oesters. Wolfs laat een van de schaaldieren naar binnen glijden, terwijl Eva met een vies gezicht toekijkt. Nadat hij zijn hap doorgeslikt heeft, kijkt Wolfs naar Eva, die inmiddels met haar vork met een van de oesters aan het spelen is. 'Het klopt niet dat jij zegt dat je het niet lust. Je hebt het nooit geproefd' zegt hij lichtelijk betweterig. Eva kijkt moeilijk naar het uiteinde van haar vork. 'Kijk dan, ik vind het er gewoon echt heel vies uitzien' antwoordt ze, waarna ze weer naar haar partner kijkt. 'En ik ga het ook niet proberen' zegt ze stellig met haar vork naar Wolfs wijzend. Wolfs denkt kort na. 'Hoe moet dat dan straks?' 'Wat?' vraagt Eva hem niet begrijpend. 'Met onze strandtent' zegt hij direct. Hij ziet Eva twijfelend kijken. 'Duurzame producten uit de zee. Dat zei je zelf' komt hij terug op wat zijn partner ooit gezegd heeft. Eva lacht even, waarna ze twijfelend haar mond opent. 'Ja... Ja, maar ik zie dat heel erg anders'. Ze gaat achterover zitten. Wolfs richt een vragende blik op haar. 'Ja, hamburgers en bier. Dat wordt het. Hamburgers, bier, ondergaande zon, blauwe zee. Parelwitte zandstranden, palmbomen en heel veel gespierde jongens op surfplanken' somt ze haar nieuwe ideeën op. Ze neemt snel een slok van haar water. Wolfs knikt haar bedenkelijk toe. 'Wist jij dat de oester heel gezond is?' Eva kijkt hem cynisch aan. 'Zink, magnesium, vitamine B12, B3, D, bomvol energie'. Eva knikt hem ongeïnteresseerd toe. 'En toch... weinig calorieën' vult Wolfs aan. 'Snot heeft ook weinig calorieën' slaat Eva direct terug. 'De oester is lustopwekkend' gaat Wolfs met een zwoele stem veder. 'Een prikkel voor de geest, de zinnen den de liefde'. Eva lacht hem nu lief toe, terwijl ze haar glas neerzet. 'Casanova. En die man at 50 oesters per dag en we weten allemaal...' Eva rolt inmiddels met haar ogen. 'Oké' probeert ze Wolfs te laten stoppen met praten. 'Oké. Eentje. En dan hou je voor altijd op over die dingen' laat ze zich overhalen. 'Afgesproken' klinkt er zelfgenoegzaam uit de mond van Wolfs. 'En hier ga jij geen spijt van krijgen'. Hij pakt een oester van de schaal. 'Eva van Dongen, welkom in de wereld van de verfijnde smaak'. Eva zucht even. 'Mond open'. Eva buigt wat naar voren en ruikt aan de oester. 'Ja' twijfelt ze vervolgens, waarna ze haar mond een stukje opent. 'En ontspan' zegt Wolfs nog terwijl hij het schelpdier naar haar mond brengt. Hij legt de schaal op haar onderlip. 'Het ergste dat jou kan overkomen is dat je het niet lekker vindt'. Langzaam laat hij het diertje in haar mond glijden.