Tussen de regels

13.13, 14.1 en 14.2 Virtus et Justitia en Vertrouwen

Wolfs en Eva hebben P.G. Schalkwijk opgepakt. De man verklaart alle moorden op hooggeplaatste te hebben gepleegd, maar verzwijgt het bestaan van Virtus et Justitia. Ze hebben Kamphuis ingelicht, die direct daarna Eva naar de arts heeft gestuurd om haar urine te laten onderzoeken op eventuele sporen van heroïne.

Wolfs staat uitgebreid te koken in de keuken van de Ponti, wanneer Eva thuiskomt. Hij kijkt even naar zijn partner. 'Wat bleef je lang weg' constateert hij. Eva heft verbaast haar handen op. 'Ja, eh... even op de uitslag wachten'. Ze legt een dossier op tafel. 'Wil je het zien?' vraagt ze wanneer ze naar de papieren wijst. Wolfs kijkt vluchtig op, maar gaat direct verder met het snijden van zijn groente. 'Nee joh, ik vertrouw je toch'. Eva opent haar laptop, terwijl Wolfs verder gaat. 'Over Schalkwijk gaan wij nooit meer iets horen' zegt hij. 'O nee?' vraagt Eva terwijl ze een site opstart. 'Nee, dat verdwijnt in de doofpot'. Eva kijkt naar haar partner. 'Weet je wie ik tegenkwam?' Wolfs houdt zijn aandacht gericht op zijn eten. 'Nou?' 'Jim Peeters' zegt Eva direct. Nu kijkt Wolfs toch op. 'Ontzettend irritante vent' gaat Eva verder. 'Maar hij kan wel snel typen'. Ze draait haar laptop naar Wolfs. Geïnteresseerd kijkt hij op het scherm. 'P.G. Schalkwijk is aangehouden, zo bevestigd het ministerie van Justitie vandaag' leest Wolfs voor. Eva kijkt hem genoeglijk aan, terwijl ze een druif in haar mond stopt. 'Asjemenou' glimlacht Wolfs naar Eva, waarop ook zij begint te lachen.

Na het eten bladert Wolfs wat door de krant en zit Eva over haar puzzelboekje gebogen. Ze hoort haar telefoon trillen en pakt het toestel direct in haar handen. 'Dat meen je niet' zucht ze als reactie op het berichtje dat ze zojuist gelezen heeft. Wolfs kijkt over de krant naar zijn partner en trekt zijn wenkbrauwen op. 'Tijdens ons ontslag hebben we een bijscholing gemist. Kamphuis wil dat we die morgen inhalen'. Wolfs kijkt haar ongelovig aan. 'Dat meen je niet' hij schiet kort in de lach als hij beseft dat hij dezelfde reactie geeft als Eva toen zij het bericht las. 'Waar gaat het over?' vraagt hij vervolgens aan zijn partner. 'Etnisch profileren' ze rolt met haar ogen terwijl ze de woorden uitspreekt. 'Oh, dat kan ik al lang' maakt Wolfs er een grap van. Eva schudt lachend haar hoofd en staat op. 'Dat is het probleem waarschijnlijk' grinnikt ze terwijl ze iets te drinken inschenkt. Niet veel later gaat ze weer tegenover Wolfs zitten en kijkt hem serieus aan. 'Ik heb daar dus echt geen zin in hè'. Wolfs glimlacht kleintjes naar haar. 'Ach, het is maar één dagje. Waarschijnlijk is de lunch verzorgd en kunnen we vroeg naar huis' probeert hij er de voordelen van in te zien. Mokkend richt Eva haar blik weer op het puzzelboekje voor zich.

De volgende ochtend, rijden Wolfs en Eva naar het bureau. Ze melden zich in de ruimte waar de bijscholing gegeven wordt, stellen zich netjes voor aan de spreker en zoeken vervolgens een plekje achterin de zaal. Langzaam stroomt de ruimte vol met collega's die ze eigenlijk niet zo goed kennen. De agenten waar ze vaak mee werken, hebben de cursus allemaal al gevolgd. De lezing start met een uitleg over discriminerend etnisch profileren. Wolfs luistert geïnteresseerd en vuurt regelmatig kritische vragen af op de woordvoerder. Eva hoort de ondertoon in zijn stem en wil haast wegkruipen in haar stoel. Als Wolfs voor de zoveelste keer aangeeft dat etnisch profileren niet altijd negatief hoeft te zijn, ontvangt hij een elleboogstoot van zijn partner. 'Zwijg nu gewoon eens' zucht ze met een lichte irritatie in haar stem. 'We moeten het toch uitzitten, zorg dan dat die man wat sneller klaar is'. Wolfs zucht hoofdschuddend, maar houdt zich wat meer gedeisd.

Nadat Wolfs in een korte koffiepauze wat bijval heeft gekregen van enkele collega's, wil hij bij het hervatten van de lezing opnieuw zijn mening delen. Hij wil net het woord nemen, als zijn telefoon overgaat. Snel neemt hij het toestel op en verlaat de ruimte. Eva haalt haar schouders op naar de spreker en laat hem blijken dat hij verder kan gaan met zijn verhaal. Enkele minuten later voelt Eva een hand op haar schouder. Ze draait haar hoofd en ziet Wolfs gezicht dicht bij het hare. 'We moeten weg, we hebben een zaak'. Eva staat enthousiast op, verontschuldigt zich en loopt dan achter haar partner aan de zaal weer uit. 'Saved by the bell' grinnikt ze terwijl ze haar jasje aantrekt. De twee pakken snel hun spullen bij elkaar en lopen het bureau uit.

Aangekomen op de plaats delict, stappen Wolfs en Eva de auto uit en lopen het huis in. Bij binnenkomst krijgt Eva direct twee pakketjes in haar hand gedrukt. 'Het zijn Duitsers' stelt Eva vast na het zien van de paspoorten. 'Heinrich Schlondorf en Volker Boll'. Wolfs hurkt neer bij een van de lichamen, Eva volgt hem, waarna Wolfs naar het volgende slachtoffer loopt. 'Ze zien er niet echt uit als een Heinrich Schlondorf en Volker Boll' constateert hij. 'Of is dat ook etnisch profileren?' vraagt hij cynisch aan zijn partner. 'Nee, 't is pas etnisch profileren als jij zou zeggen dat ze eruitzien als Albanese cokemaffia' glimlacht Eva, terwijl ze verder door de kamer kijkt.