Tussen de regels

8.8 Stenen

De uitspraak in de rechtszaak van Fleur zal gegeven worden. Eva heeft net een zaak afgerond en is aan de late kant. Zo snel als ze kan rijdt ze naar de rechtszaal. De voorzitter is net het vonnis aan het voorleen, wanneer Eva het gebouw binnen loopt en op de deur van de zaal klopt. Ze stapt binnen en kijkt even naar Wolfs, die op de voorste rij zit. Hij wendt zijn blik direct weer af van Eva en zij neemt plaats achterin de zaal. De voorzitter gaat verder met de uitspraak. 'Mede gelet op het manipuleren van de gebruikte dienstpistolen, bedoeld om een dwaalspoor te veroorzaken. En de koele, planmatige uitvoering van de executie van de man die u zag als uw kwelgeest, veroordeelt de rechtbank u tot een gevangenisstraf van 12 jaar'. Fleur wordt door een bewaarder meegenomen. Eva werpt een blik op Wolfs, die zijn hoofd laat zakken. Wanneer Fleur de zaal uit is, staat Wolfs snel op en loopt weg. Eva zucht een keer diep en staat ook op, in de hoop steun te kunnen bieden, maar Wolfs kijkt langs haar heen en loopt haar zo voorbij, de zaal uit. Eva laat hem gaan en blijft achter in de zaal.

Thuis schenkt Eva een glas chocomel in en gaat aan de keukentafel zitten. Ze denkt aan Wolfs, ze wil er voor hem zijn wanneer hij thuis komt. Net voordat Eva haar getuigenis had gegeven, had hij haar nog aangesproken. 'Een kind verliezen, is het ergste wat er is'. En een kind voor 12 jaar in de gevangenis zien gaan, moet hetzelfde voelen als haar verliezen. Eva staart voor zich uit. Bij elk kraakje uit het oude pand kijkt ze op, hopend dat Wolfs binnenkomt, maar steeds moet ze zichzelf weer teleurstellen. Steeds is het toch gewoon een kraak in het hout, ergens in het grote gebouw. Eva weet niet hoe lang ze al aan de tafel zit, als ze haar maag ineens hoort knorren. Ze kijkt op haar horloge. Half acht, geen wonder dat ze honger begint te krijgen. Ze staat op en kijkt even in de koelkast. Wolfs zal vanavond natuurlijk niet voor haar koken en zelf heeft ze ook niet echt zin om moeite te doen. Ze smeert een paar boterhammen en gaat opnieuw aan tafel zitten.

Weer gaan Eva's gedachten uit naar Wolfs. Ze baalt dat hij nog steeds niet thuis is. Misschien neemt hij het haar toch wel kwalijk. Hij had dan wel een briefje geschreven om excuses te maken, maar dat was voordat Fleur voor 12 jaar opgesloten zou worden. Misschien vindt Wolfs wel dat het Eva's schuld is. Als zij niet had getuigd dat Fleur gewoon normaal rond liep, dan had ze misschien een lagere straf gekregen. Eva wordt gek van de gedachte dat Wolfs wellicht boos op haar is. Ze heeft altijd het best voorgehad met Wolfs en met Fleur, maar ze kon toch geen meineed plegen. Daarom had ze ook tegen Wolfs gezegd dat ze beter niet zou kunnen getuigen. Waarom moest Bols haar nou toch oproepen? Misschien had ze het inderdaad wel verpest. Misschien lag het inderdaad wel aan haar dat Fleur nu deze straf opgelegd had gekregen. Van frustratie staat ze op en loopt naar de keuken. Ze maakt een grote kop thee voor zichzelf. Hopelijk lukt het haar om een beetje te ontspannen.

Eva gaat weer op een eetkamerstoel zitten en legt haar benen op de stoel naast zich. Ze gaat wat onderuit hangen en laat haar hoofd rusten op de rugleuning. Met de kop thee in haar handen, blijft ze zo een tijdje zitten. Erg comfortabel is het niet, maar ze wil graag beneden zijn als Wolfs thuis komt. Even sluit ze haar ogen en probeert haar hoofd leeg te maken. Een kort moment lukt het haar om even nergens aan te denken, maar dan ineens schiet er een nieuwe gedachte door haar hoofd. Snel opent ze haar ogen weer en slaat haar hoofd weer op hol. Misschien is Wolfs er wel vandoor. Hij heeft wel vaker momenten gehad, dat hij weggevlucht is. Dat niets of niemand hoorde wat hij deed en dat hij dagen of weken later ineens weer op de stoep stond. Zou dit zo'n moment zijn. Zou hij weer tijd voor zichzelf nodig hebben, net als na de bruiloft van Eva en Frank en na de zaak met Daan de Vos. Eva twijfelt even. De eerdere keren had hij thuis zijn spullen gepakt voor hij vertrok, ze weet nu vrij zeker dat hij dat niet gedaan heeft. Toch blijft de gedachte aan haar knagen. Ze drinkt snel haar thee op en loopt naar boven. Ze opent de slaapkamer van Wolfs, maar alles lijkt daar nog aanwezig te zijn. Hij is na de uitspraak niet meer thuis geweest. Eva blijft even in de kamer van Wolfs hangen, maar als ze daar ook niets wijzer wordt, besluit ze onder de douche te stappen. Een warme douche helpt haar altijd om haar hoofd leeg te krijgen. Snel stapt ze de badkamer in en zet de douche aan.

Niet veel later loopt Eva haar eigen slaapkamer in. Nu ze toch gedoucht heeft, kan ze net zo goed meteen naar bed. Wolfs zal ze toch wel niet meer zien vandaag. Ze stapt haar bed in en drukt het licht uit. Een tijdje ligt ze te woelen in bed. Haar hoofd maakt overuren. Ze maakt zich zorgen om Wolfs. Vooral de onwetendheid maakt haar bang. Ze denkt terug aan momenten dat ze dit gevoel eerder heeft gehad bij Wolfs. De laatste keer was na zijn undercoveractie, toen hij naar Barcelona was vertrokken. Bij deze gedachte schiet Eva even omhoog. In de tijd van het verdwenen geld, had Wolfs haar ook overal buiten gelaten. Ze had stellig geloofd dat hij het geld echt gestolen had. Dat hij met haar had willen breken. Pas maanden later kwam zijn undercoverrol aan het licht. Al die tijd had hij niets met haar gedeeld. Zou dit zo'n zelfde geval zijn. Zou Wolfs met een zaak bezig zijn waar zij niets van weet? De gedachte alleen al maken haar radeloos. De vorige keer was ze het vertrouwen in Wolfs compleet verloren. Dat mag niet nog een keer gebeuren. Ze besluit morgen meteen aan Mechels te vragen of Wolfs zich bezig houdt met andere zaken. Als partner heeft ze het recht dit te weten. Met deze gedachte, valt Eva uiteindelijk in een onrustige slaap.

De volgende ochtend klopt Eva direct aan bij het kantoor van Mechels. Zodra haar baas reageert, opent Eva de deur. Ze blijft in de deuropening staan met haar hand op de klink. 'Heeft u Wolfs op een zaak gezet waar ik niets van weet?' vraagt ze haar, iets minder zelfverzekerd dan ze zich gisteravond in bed voorstelde. Mechels kijkt haar haast verveeld aan. 'Moet ik de dingen eerst met jou bespreken?' Eva kijkt strak in het gezicht van haar baas. 'U heeft hem dus op een zaak gezet' concludeert ze. 'Nee' antwoord Mechels 'ik heb Wolfs niet op een zaak gezet. Mag ik weten waar dit over gaat?' vraagt ze ineens een stuk geïnteresseerder. Eva slaat haar blik even neer. 'Ik heb hem al een tijdje niet gesproken' geeft ze toe. 'Wat is een tijdje?' vraagt haar baas. Eva haalt haar schouders op. 'Sinds de rechtszaak' zegt ze rustig. Mechels werpt haar blik af. 'Hij zal wel z'n Wolfs- momentje nemen, je kent hem'. Eva wil de deur weer sluiten, maar Mechels begint opnieuw te spreken. 'En ik kan je alvast zeggen dat ik schoon genoeg heb van die Wolfs-momentjes. Ik hoop maar dat ik meneer vandaag op bureau zie, anders volgen er sancties. Hoe verdrietig het ook allemaal verlopen is voor zijn dochter'. Eva kijkt even weg. 'Wou je het nog voor hem opnemen?' vraagt haar baas streng. Eva kijkt weer naar Mechels. Even denkt ze na 'nee' zegt ze vervolgens. Ze forceert een glimlach en sluit de deur van het kantoor.