Tussen de regels

7.4 Broos

Eva zit aan de keukentafel doelloos tekeningetjes te maken. Wolfs staat met zijn rug naar haar toe te koken in de keuken. Hij pakt de pepermolen en maalt wat peper door zijn gerecht. Eva zucht even. 'Ik ken d'r, dan kan ik haar toch niet gaan runnen?' vraagt ze twijfelend. 'Via haar krijgen we misschien wel een vinger achter de Hawkwinds' zegt Wolfs zonder van het eten op te kijken. Eva kijkt even twijfelend voor zich uit. Ze legt haar pen op tafel. 'Eh, ik doe het niet' zegt ze stellig. Ze schuift haar blad weg en gaat wat rechter aan tafel zitten. 'Ja, doe jij het maar. Ik ben veel te straight voor dit soort dingen'. Wolfs pakt even een fles wijn van tafel, maar draait zich dan weer naar de keuken. 'Oké' zucht hij, terwijl hij de wijn in de pan schenkt. Eva draait zich om. 'Ik doe het echt niet'. Wolfs zucht. 'Ik weet het'. Hij zet de wijnfles aan zijn mond en neemt een slok. Eva draait zich weer naar hem toe. 'Ook niet als die gasten jou motorclubje een beetje in gaan palmen' zegt ze beslist. 'Nee, dat is niet jou verantwoordelijkheid' doet Wolfs moeite om geïnteresseerd te klinken. 'Precies!' roept Eva 'wil ik net zeggen. Daar hoef ik me niet verantwoordelijk voor te ...'. Ineens horen ze geluid van boven. Geschrokken draaien ze zich beide naar de trap. Wolfs heft zijn hand op om Eva tot stilte te manen. Hij pakt zijn wapen uit het holster en loopt richting de trap. Eva staat op van de tafel en gaat een eindje achter Wolfs staan. Wolfs richt zijn wapen op het trapgat, tot hij zijn dochter ziet verschijnen. Meteen legt hij zijn hand met zijn wapen op zijn rug. Fleur staat korte tijd oog in oog met het wapen. Ze puft even. 'Fijne ontvangst' zegt ze sarcastisch, terwijl ze haar duim opsteekt. Wolfs loopt meteen naar haar toe. Hij slaat een arm om haar heen en geeft haar een kus op haar wang. 'Sorry' zucht hij. 'Sorry'. Fleur kucht en Wolfs kijkt even naar de trap. 'Hoe kom jij binnen?' vraagt hij zijn dochter. 'Met die sleutel die ik van jou heb gekregen' verklaart ze meteen. Eva onderbreekt hen even. 'Neem die dubbele kamer naast die van je vader maar' knikt ze Fleur toe. Wolfs legt zijn wapen op tafel. 'Lukt dat?' vraagt hij liefdevol aan Fleur, terwijl hij zijn hand op haar arm legt. Fleur knikt en loopt naar boven. Eva kijkt glimlachend naar vader en dochter. Wanneer Fleur de trap op loopt, laat Eva zich weer op haar stoel vallen. 'Ik doe het' zegt ze standvastig. Wolfs loopt op haar af. 'Wat?' vraagt hij haar. 'Tonya' verklaart Eva. 'Ik ga haar helpen'. Wolfs schudt lachend zijn hoofd. Hij legt een arm op de rugleuning van Eva en steunt met zijn andere hand op de tafel. Zijn gezicht is vlak bij dat van Eva als hij haar met een voldane glimlach aankijkt. 'Dat wist je toch al' zegt Eva schouderophalend. Ze kijken elkaar even diep in de ogen, wanneer Fleur ineens de keuken weer inloopt. Ze kijkt om de hoek. 'Sorry' zegt ze meteen wanneer ze haar vader en Eva zo dicht bij elkaar ziet. Ze wil zich omdraaien, maar bedenkt zich. 'Eh, waar kan ik die sleutel van die kamer vinden?' vraagt ze terwijl ze glimlachend haar blik afwend. Eva kijkt met een betrapte lach weg. Wolfs richt zijn blik nog even op Eva. Hij streelt kort met zijn duim langs haar wang, waarna hij recht gaat staan en met zijn dochter meeloopt.

Boven pakt Wolfs de goede sleutel, waarna hij Fleur helpt om haar tassen naar boven te brengen. Hij zet de tassen op het bed en kijkt toe hoe zijn dochter op haar gemak de kast inricht. Wanneer Fleur bijna klaar is, draait ze zich even naar haar vader. 'Sorry pap' verbreekt ze de stilte. Wolfs kijkt haar even verbaast aan. 'Waarvoor?' vraagt hij haar niet begrijpend. Fleur draait zich weer naar de kast. 'Dat ik jullie moment verstoorde'. Wolfs glimlacht even. 'Oh dat. Dat stelde niets voor' wuift hij het moment weg; Fleur draait zich even om, zodat ze haar vader aan kan kijken. 'Eva heeft op het werk een vraag gekregen om iets te doen wat ze lastig vindt. Ze heeft net besloten het te gaan doen. Dat vertelde ze, ik was gewoon trots. Meer was het niet'. Fleur schudt even haar hoofd. 'Dat was het niet' glimlacht ze zachtjes. Ze wil verder praten, als ze Eva van beneden horen roepen. 'Wolfs!' klinkt er duidelijk door de gang. 'Het eten!' Wolfs springt op van het bed. 'Shit' zegt hij nog zachtjes, waarna hij naar beneden sprint. Fleur kijkt hem lachend na.

Wanneer hij de keuken inloopt, ziet Wolfs dat Eva in een pan staat te roeren. Hij gaat achter haar staan en kijkt over haar schouder mee. 'Dit is helemaal overgekookt' vertelt Eva terwijl ze naar de bende op het fornuis wijst. Wolfs legt zijn hand op de kooklepel waarmee Eva door het eten roert. Samen scheppen ze een beetje uit de pan, waarna Wolfs de lepel aan Eva voorhoudt. 'Proef eens' glimlacht hij. Eva kijkt hem even bedenkelijk aan, maar Wolfs knikt haar geruststellend toe. Zijn vrije hand legt hij even op haar schouder. Eva opent haar mond en Wolfs brengt de lepel naar haar mond. Eva proeft voorzichtig en knikt. 'Lekker' glimlacht ze naar Wolfs. Zijn hand streelt van haar schouder over haar rug, terwijl hij de lepel terug in de pan zet. 'Gelukkig' lacht Wolfs terug. Hun blikken vangen elkaar en secondenlang staren ze in elkaars ogen. Wanneer ze de trap horen kraken, wenden ze hun blik weer af. Wolfs draait zich naar de pan en Eva loopt terug naar de tafel. 'Komt het nog goed met het eten?' vraagt Fleur terwijl ze de keuken inloopt en aan tafel gaat zitten. Wolfs knikt 'natuurlijk komt het goed' zegt hij vol zelfvertrouwen.

Wolfs gaat verder met het eten, terwijl Eva en Fleur aan tafel zitten. Ieder zitten ze in hun eigen gedachte. Wanneer Fleur opkijkt, ziet ze dat Eva naar Wolfs aan het staren is. Ze geeft een vriendschappelijke duw tegen Eva's arm. 'Hé' zegt ze zacht, Eva ontwaakt uit haar gedachte en kijk Fleur aan. 'Die man waar je naar staart is wel mijn vader hè' lacht ze. Eva krijgt een lichte blos op haar wangen. 'Ik was niet aan het staren, ik zat in gedachte' praat ze zichzelf goed. Fleur proest even. 'Geloof je het zelf' zegt ze met een twinkeling in haar ogen. Eva knikt heftig haar hoofs. Fleur haalt haar schouders op. 'Jammer' fluistert ze treurig. Eva kijkt haar met grote ogen aan. Fleur knipoogt naar haar. 'Ik had het wel leuk gevonden' glimlacht ze naar Eva. Opnieuw kleuren Eva's wangen. Snel kijkt ze om. 'Wolfs, kan ik nog iets doen?' vraagt ze vlug. Fleur kijkt hoofdschuddend toe, terwijl Wolfs omdraait. 'De tafel dekken' knipoogt hij Eva toe. 'Het eten is klaar'.

Na het eten verdwijnt Fleur naar boven. Wolfs ruimt de tafel af, waarna hij zijn blik even op Eva werpt. 'Thee?' vraagt hij lief. Eva knikt goedkeurend haar hoofd. Terwijl Wolfs weer in de keuken staat, begint Eva uit het niets te praten. 'Ik ga haar een berichtje sturen'. Wolfs kijkt even vragend naar zijn partner. 'Tonya' verduidelijkt Eva zich. 'Morgen spreek ik met haar af. Dan ga ik kijken wat ik kan doen'. Wolfs knikt liefdevol naar haar en zet de thee voor haar neer. Hij streelt even zachtjes langs haar hand. 'Ik ben trots op je' glimlacht hij. Even puft even hoofdschuddend, waarna ze haar thee met beide handen vastpakt. Ze trekt haar knieën op en kijkt voor zich uit. 'Maak je je zorgen?' vraagt Wolfs als hij Eva's blik ziet. Ze haalt haar schouders op. 'Ik weet het niet' zucht ze. Wolfs glimlacht en legt zijn hand op Eva's knie. 'Ik weet zeker dat je dit kan' knikt hij haar toe. 'Als Tonya iemand kan vertrouwen, ben jij het wel'. Eva glimlacht even naar haar. 'ik weet niet of het gaat lukken' zucht ze zacht. Wolfs knijpt even zachtjes in haar been. 'Dat weet je nooit' antwoordt hij lief.

De volgende dag heeft Eva met Tonya afgesproken op een afgelegen plek. Ze zitten op een bankje. Eva probeert Tonya over te halen dat de CIE goede mensen in dienst heeft. 'Die mensen zijn er voor opgeleid, die weten echt wel wat ze doen'. Tonya schudt haar hoofd. 'Ik ken ze niet' zucht ze. 'En jou ken ik wel'. Eva kijkt even weg van haar vriendin. 'Ze willen dat ik allemaal dingen voor ze bijhoud. Dat ik probeer zoveel mogelijk overal bij te zijn'. Eva knikt. 'Maar dat is omdat ze concrete bewijzen willen. Alleen dan kunnen we ze pakken'. Tonya kijkt haar even aan. 'En Wup en ik dan?' vraagt ze met een lichte angst in haar stem. 'Hebben ze dat niet gezegd?' vraagt Eva verbaast. 'Dan gaan jullie in een getuige beschermingsprogramma'. Tonya richt haar blik even naar het landschap om hen heen. 'Ja en dan moeten we hier weg' zucht ze. Eva bijt even op haar lip. Een korte stilte valt tussen de twee. 'Ik moet mijn hele leven opgeven, moet het in handen van vreemden leggen'. Tonya schudt haar hoofd. 'Ik denk niet dat ik dat kan'. Eva kijkt haar aan. 'En als ik het doe wel?' vraagt ze liefdevol. Tonya knikt kleintjes. 'Als jij me verzekerd dat het oké is'. Ze kijkt Eva strak aan. 'Jij gaat er voor zorgen dat het goed komt toch? Dat zij worden gepakt en dat Wup en ik veilig zijn'. Tonya knikt even. 'Toch?' vraagt ze bevestigend. Eva haar telefoon gaat af, waarna ze opneemt. Ze reageert op degene die haar belt en hangt weer op. Ze richt zich naar Tonya en geeft haar een kus op haar wang. 'Ik moet gaan' zegt ze, waarna ze opstaat en vertrekt.