Tussen de regels

11.10 De keuze

Wolfs en Eva staan ieder geboeid met hun handen boven hun hoofd aan een paardenstal. Jens Bols richt een wapen op hen. Fleur is door Bea Middelkoop ook naar de oude stal gelokt en heeft, na bevel van Bols plaatsgenomen op de grond tegen de muur. Bols verplicht Wolfs te kiezen tussen Eva en Fleur. Wolfs moet bepalen wie van de twee doodgeschoten zal worden. 'Hoor ik nog wat?' dringt Bols aan. Wolfs zucht een keer diep. 'Ik kies voor mezelf. Neem mij. Schiet mij dood'. Jens Bols grinnikt kort, waarna hij streng opkijkt. 'Dat was geen optie! Wie wordt het? Fleur of Eva? Wie wordt het? Wie schiet ik dood?' Een korte stilte valt. '10... 9... 8... 7...' begint Bols af te tellen. Wolfs en Eva kijken angstig naar de voormalige officier van justitie. 'Papa' brengt Fleur snikkend uit, terwijl ze naar haar vader kijkt. 'Alsjeblieft' smeekt Wolfs Bols. 'Ik beloof je, als je niet kiest, gaan ze allebei' reageert Bols enkel. '6... 5...' telt hij verder. Eva sluit haar ogen, ze zucht diep. 'Ik ga mee' zegt ze zachtjes. Wolfs kijkt haar verschrikt aan. 'Ik ga mee' herhaalt Eva iets harder. Ook Bols richt nu zijn aandacht op Eva. 'Ik zal leren om van jou te houden. Ik ga met je mee'. Bols zucht, hij laat zijn wapen een stukje zakken en stapt Eva haar kant uit. 'Dat is eh... heel lief van jou' glimlacht hij naar Eva. 'Maar geloof ik je nog?' Eva kijkt hem smekend aan. 'Ja... ja...' Bols schudt zijn hoofd. 'Nee' grijnst hij naar haar. 'Jij houdt van Wolfs. Jammer'. Maar houdt hij ook van jou? Van wie houdt hij het meest?' Bols richt zich weer tot Wolfs. 'Wie wordt het? Wie schiet ik dood? Wie?' Wolfs verbergt zijn hoofd even in zijn armen en een stilte valt. '4... 3... 2...' telt Bols regelmatig door. '1...' Direct na het uitspreken van het laatste cijfer, klinkt Wolfs snikkende stem. 'Eva' zegt hij zacht. Zijn partner kijkt hem snikkend aan. Wolfs richt zich tot haar, de tranen staan in zijn gebroken blik. 'Ik kies jou... Vergeef me alsjeblieft'. Eva snikt harder, terwijl Bols zijn wapen op haar richt. 'Zie je nou'. Hij kijkt haar strak aan. 'Bij mij kwam je wel op de eerste plek hè. Die man maakt alles kapot'. Eva kijkt recht in de loop van het wapen. 'Alsjeblieft, doe het niet. Ik smeek het je' klinkt Wolfs van achter Bols. 'Het had zo mooi kunnen zijn' zegt Bols nog. Zowel Eva als Wolfs sluiten angstig hun ogen, afwachtend op de handeling van Bols. Na enkele seconden horen ze hoe er een kogel afgevuurd wordt. Wolfs opent zijn ogen en ziet Fleur neervallen. 'Neee!' schreeuwt hij oorverdovend uit. Hij huilt hard en probeert zichzelf los te krijgen. Eva opent verdwaasd haar ogen. Ze ziet Fleur in haar ooghoek op de grond liggen. Eva zucht diep. Een combinatie van opluchting en verdriet klinkt door in een laatste snik. Ze richt haar blik op Wolfs en ziet hoe hij kapot gaat van verdriet.

Bols kijkt nog één keer op naar de twee rechercheurs die nog steeds geboeid in de paardenstal staan, waarna hij snel de trap oploopt, in zijn auto stapt en wegrijdt. Een paar minuten later komen Romeo en Marion aangereden. Zodra ze uit hun auto stappen, horen ze het hartverscheurende geschreeuw van Wolfs. Zo snel ze kunnen, stormen ze naar binnen. Zodra ze de trap bereiken, zien ze Fleur liggen en hebben al een idee van wat er gebeurd kan zijn. Marion loopt snel op Eva af, die zwijgend weg probeert te kijken van Fleur en Wolfs. Romeo loopt tegelijkertijd op Wolfs af om hem uit zijn boeien te bevrijden. Al vrij snel heeft Marion de boeien van Eva los. Ze trekt haar vriendin tegen zich aan en begeleidt haar via de trap naar buiten. Ze laat Eva plaatsnemen in de auto en geeft haar een flesje water. Binnen heeft Romeo Wolfs inmiddels ook los kunnen maken, maar in tegenstelling tot Eva, laat Wolfs zich niet naar buiten begeleiden. Hij vliegt op Fleur af en neemt zijn dochter in zijn armen. Nog altijd huilt hij tranen met tuiten. Hij gaat naast Fleur op de grond zitten en wiegt haar heen en weer. Romeo staat er een beetje ongemakkelijk bij. 'Je moet haar laten liggen Wolfs' probeert hij zijn collega omhoog te krijgen. Hij legt een hand op Wolfs schouder. 'Kom, loop met me mee naar buiten'. Wolfs werpt een vernietigende blik op Romeo en slaat de hand van zijn schouder. Hij richt zijn blik opnieuw op zijn dochter en streelt wat plukken haar uit haar gezicht. 'Mijn meisje' mompelt hij zachtjes, terwijl hij een kus op haar voorhoofd drukt.

Buiten probeert Marion uit Eva te trekken wat er precies gebeurd is, maar de rechercheur blijft zwijgend voor zich uitkijken. Meelevend veegt Marion de tranen van Eva's gezicht. Ze zucht even en draait zich om. 'Romeo, waar blijven jullie?' vraagt ze door de portofoon. Al snel hoort ze de onzekere stem van Romeo antwoord geven. 'Ik krijg Wolfs hier niet weg'. Marion weet genoeg en kijkt even naar Eva. 'Blijf jij hier wachten?' vraagt ze haar vriendin. Eva knikt afwezig en Marion loopt terug de paardenstal in. Op de trap ziet ze hoe Wolfs met Fleur in zijn armen zit te snikken en hoe Romeo er onhandig bij staat. Marion hurkt naast het tweetal neer. 'Wolfs?' probeert ze zijn blik te vangen. Haar collega kijkt even op. Hij heeft een gebroken blik in zijn ogen. 'We moeten echt naar buiten, het forensisch team moet hun werk kunnen doen'. Wolfs schudt zijn hoofd en kijkt weer naar Fleur. Marion legt haar hand op zijn arm en probeert hem omhoog te trekken, maar in emotie duwt Wolfs haar ruw van zich af. Marion valt om en Romeo helpt haar gauw omhoog. Romeo wil direct op Wolfs afstappen, maar Marion houdt hem tegen. 'Laat hem nog heel even' heeft ze meelijden met Wolfs. Samen met Romeo loopt Marion opnieuw naar buiten. Ze gaat tegen de auto hangen waar Eva nog altijd inzit. 'We krijgen Wolfs niet naar buiten' zegt ze tegen haar vriendin. 'Hij duwt ons van zich af. Wil niet weg bij Fleur'. Marion weet zelf eigenlijk niet waarom ze dit met Eva deelt. Haar vriendin heeft nog geen woord gezegd sinds ze haar bevrijdt heeft. Eva laat de boodschap van Marion even tot zich doordringen. Vervolgens stapt ze uit de auto en loopt naar binnen. 'Eva!' rennen Marion en Romeo achter haar aan. Eva loopt linea recta op Wolfs af. Even zucht ze diep en legt dan een hand op de schouder van haar partner. 'Wolfs?' Eva's stem klinkt breekbaar klein. Zo gebroken, dat Wolfs direct naar haar opkijkt, met een veel vriendelijkere blik dan hij eerder naar zijn collega's keek. Eva bukt even. Ze gaat kort met haar hand langs Fleurs wang. Vervolgens kijkt ze Wolfs aan, haar hand glijdt ook naar zijn wang. 'We moeten hier weg. Je zult haar snel weer mogen zien'. Eva tilt Fleur voorzichtig uit Wolfs armen en legt haar op de grond. Vervolgens pakt ze Wolfs bij zijn arm en begeleidt hem naar buiten. Romeo en Marion lopen er enigszins verbaast achteraan.