မဏ္ဍိုင်

အပိုင်း ၆

ကိုစိုင်းလူကတံခါးကိုခေါက်ပြီးအသံပြုလေ၏ ။

" ဆရာ ကျွန်တော်ဝင်လာမယ် "

" စိုင်းလူ ဒီနေ့အတွက်နေရာကောင်းပြင်ထား "

လူကသာအခန်းထဲမရောက်သေးတာ အမိန့်ကတော့ကျလေပြီ ။ ကိုစိုင်းလူရဲ့မျက်နှာကမဲ့ခနဲ ။ ဒါကိုမဟာကသိပ်တော့ထွေထွေထူးထူးဂရုစိုက်မနေပါ ။

ဘာနေနေသူလုပ်ရမှာဘဲမဟုတ်လား ။

~

သူနိုးလာတော့ မဟာထူးလွင်ရှိမနေတော့ဘူး ။

ရှိမနေတာဘဲကောင်းပါတယ် မနက်စောစောစီးစီးသူမအော်ဟစ်ချင်ဘူး ။
စိတ်ကြည်လင်အောင်ဘဲနေချင်တယ်လေ ။
လိုက်ကာစတွေအဆုံးထိဆွဲဖွင့်လို့ အပြင်ဘက်ကိုကြည့်တော့ ရာသီဥတုကမနက်မှာတော်တော်ကိုသာယာနေသည် ။

အား ဒီလိုvibe မျိုး ဒါသူ့အကြိုက်ဆုံးရာသီဥတုအခြေအနေမျိုးဘဲ ။

သူကုတင်ဆီပြန်လှမ်းလာပြီး မဆီမဆိုင်အိပ်ပျော်နေတဲ့သားရဲ့ဖင်ကိုတစ်ချက်ပုတ်တော့သားက အဲ့ခနဲအသံထွက်ရုံကလွဲနိုးမလာသေး ။

ဖေ့သားလေးကစောစောစီးစီးဒုက္ခမပေးတတ်ဘူး ၊ လိမ္မာလိုက်တာ ။

ပါးဖောင်းကြီးဆီရွှတ်ခနဲနမ်းလို့သူရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့တယ် ၊ ဘယ်နေရာမှာဘဲသူ့ကိုပိတ်လှောင်ပိတ်လှောင် သူပျော်အောင်နေနေရမှာဖြစ်သည်လေ ။

သူပြီးလို့ပြန်ထွက်လာတော့ ကုတင်ပေါ်မှာသားက လက်ကလေးခြေလေးတွေကိုမိုးပေါ်မြှောက်လို့နိုးနေလေပြီ ။

သူ့သားကတစ်ကယ့်အလိမ္မာတုန်းကြီးပါဆို ။
ငိုသံတစ်ချက်မထွက်ဘူး ။

သားကိုကောက်ချီလို့လည်ပင်းတွေကြားအနမ်းတွေခြေချတော့ သားကတအဲ့အဲ့နဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးရဲလေးကနေရီသံလေးတွေပျံ့လေသည် ။

သူသားကိုချစ်လိုက်တာ ။

သားကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးလို့သူတို့ဆင်းလာတော့ မဟာကdinning room မှာအခန့်သားနဲ့ ။

သူမဟာ့ရဲ့ရှေ့ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မဟာ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်လိုက်တယ် ။