Chapter 37: Witchcraft and Gorgons

200 12 1
                                    

Ulfa

"Ibaba mo nga ako! Bakit ba ang kulit mo?! Isa!" Sigaw ko sa kanya dahil ayaw niya akong ibaba.

Hindi siya gumamit ng sasakyan nang marating ang bulwagan ng kagubatan kundi ang abilidad lamang ng pagiging mabilis ang kanyang ginamit. Nilock niya ang kuwarto niya at sa kama ako ibinaba. Kaagad akong tumayo para hamunin siya.

Tinitigan niya lamang ako. His gazes tell that if I will not stop, he will lock me here until my senses will turn back. How can I do it then? I am pregnant! I can't control myself!

All I want to do is to watch my brother. I don't want him to get too close with missions.

But what can I do? He's in love with her. The worst, I can't guide him on a distance because I am carrying my child! Our child!

"Did you fall out of love?" Biglaan niyang tanong, wearing a check of smile on his lips.

I rolled my eyes. Fall out of love your foot.

"Fall out of love my foot? What did you say?" Biglang tugon niya.

Sumimangot ako at humalukipkip sa ginawa niya.

"Don't read my mind!" Duro ko sa kanya.

"You're cute." He mumbled.

"Damn! Don't say anything! I want to rest!" Pigil ko sa kanya.

"Nahahawaan ka sa kaibigan mo sa pagiging malakas ang boses. Sabi ko namang huwag kang dumikit masyado kay Ruby." Pang-aasar niya lalo.

"Pagpapahingain mo ba ako o dadaldalin mo 'ko?"

"Rest then, I'll watch you." Utos niya at tinuro ang higaan.

Ano mahal mo na ako dahil nabuntis ako? Ganoon ba? Kailangan maanakan para mahalin? This is a big bullshit!

"Are you being kind because I am carrying your child?" I asked sarcastically.

Tumalukbong ako sa kama dahil hindi ko na nakakayanan ang hilo. Matalim ko siyang tinitigan na ngingisi-ngisi sa akin habang nakatayo sa gilid ko. Ini-angat niya ang kumot pataas hanggang leeg ko.

Naninibago ako sa nararamdaman ko dahil hinang-hina ako. Ni hindi ako makatuwid ng tingin. Lahat ng naaamoy ko nakakasuka.

"Because you're my child's mother and you'll be my wife one day." He answered, smiling at me.

"You're saying that because you impregnated me... Not because you're happy that I will be the mother of your child and be your wife for no choice. Do you?" Inis na sambit ko.

"If I said no?" Sagot niya.

"You're a big lie then." Irap ko. "I almost lost our child the day you yelled at me. I got beats and bites... Napakasakit alam mo ba? Muntik na akong mawalan ng anak dahil mismo sa tatay niyang walang kuwenta." Pagpapaalala ko sa ginawa niya.

"I said don't come with me during our missions pero makulit ka. I had no choice but to push you away from me. 
Paliwanag niya.

"Hilig mo na ang iwanan ako, noon pa man." Diin ko. "You promised to be there but you left. Only your hands are what I had before but you left."

Pinanood niya lang akong ikalat ang mga unan sa kuwarto niya.

"Sanay na ako na iwanan mo 'ko nang walang-walang makakapitan." Bulong ko habang unti-unting bumabagsak ang luha mula sa mga mata ko.

He stared at me. I don't know if he's looking at me as if I am the best thing happened in his life or if he's looking at me as if I am nothing.

"I don't know what I feel for you but hurting you was the only way that I know will keep you safe." Bulong niya sa akin. "If doing it... leaving you over and over again just to keep you away from danger is the only way to protect you, then I'll do it." Malumanay na bulong niya.

Scent of EclipseWhere stories live. Discover now