Scent of Eclipse

Chapter 02: His Children

"Next time that you'll come here in my house make sure that you're not escaping such a big trouble. I don't want you to come here for a while. I'll surrender you to your mother," turo ko isa-isa sa kanila.

"Okay," Conan frowned.

Why did they bear such hardheaded children?

"Sinong susundo sa inyo?" Tanong ko at sabay-sabay silang tumitig sa mga telepono nila.

"Papa," usal ni Zarkas.

Conard? Napawi agad ang ngiti sa labi ko at nakaramdam ng kaba sa narinig.

All of a sudden...puwede namang sila Baron? Bakit siya pa? Damn you, Rashea. Pinapatunayan mo lang sa akin ang katraydoran mo.

Ito ang mahirap.

Pamilya mo mismo ang nagiging kalaban mo. Kapag nakaharap ka ay pinaparamdam na isa ka sa kanila pero kapag nakatalikod ka ay unti-unti kang ginigipit at pinaparamdam na ang pinakamalapit na taong matatakbuhan mo ay isang taong balang araw ay papatay sayo.

Kumawala ako ng hangin at malalim na nag-isip. Hanggang kailan ako titingin sa kanya at sa mga anak niya nang naiinggit? Sawang-sawa na ako sa ganitong pakiradam... Ang pakiramdam na mismong pamilya ko ang pumapatay sa akin at siya... Siya na minsang naging tahanan ko.

Sometimes, home can be your biggest cage.

"I'm sorry," bulong ni Havier.

Napaisip ako kung paano ba siya haharapin. I'm all messed up! Ang tahimik kong buhay nagulo nanaman!

"Zarkas."

Napalingon ako sa dumating. It's him. Conard.

The same Conard showed up in front of me. He looked directly at my eyes. Nagsimulang kumuyom ang mga kamao ko at naramdaman ko ang pagtalim ng mga pangil ko. Pinipigilan ko ang sarili kong emosyon sa nakikita ko.

Do I really need to feel this way? I've missed the man that I hate. I hate you, Conard. I hate you but I still want to run to you.

"Kids, go home. Aalis pa ako para hanapin ang lace," paalam ko at hinawakan ang cloak.

This man drives me crazy. And you won't like it if I'm crazy.

Katahimikan ang bumalot habang hawak ko nang mahigpit ang cloak. I know he's thinking about this cloak as I do. He gave this cloak to me a long time ago. I gave him a glare pero kaagad rin akong umiwas.

I am so broken with this man. Sabihin ko na lahat ng mura sa mundo basta kumalma lang.

Hindi ko kayang tingnan ang mga mata niya kahit isang segundo. I don't want to disappoint myself. Come on, don't look at him... Tatawanan ka lamang niya na kapag hanggang ngayon ay ganito ka pa rin sa kanya.

I don't want any man to know about what I feel. I will just give them the chance to make fun of me again.

"Ruby," namasa ang mga mata ko sa pagbigkas niya ng pangalan ko.

Just stop! Don't be my weakness again, asshole.

I'm so tired crying over you...countless nights...

But the more you're far away...

The more I'm missing you...

This is not what I wanted for the both of us.

This is not what we had dreamt before.

I faced him and smiled at his children. I waved at them for the last time.