Scent of Eclipse

Chapter 11: The Two of us

"Ano namang kinakain mo? Tumitibok na laman loob?" Natatawang tanong niya habang patuloy kaming naglalakad.

Seriously?! I glared at him because of his question.

"Gross. Are you even thinking? Nasa moderno akong mundo ng mga mortal, of course I will be on your way, stupid," suntok ko sa braso niya.

"Ouch... Sinapok ako," he silently complained.

I pouted.

"Minsan oo... I kill animals when I can't control my anger," nagtitimping sagot ko.

"Really?" Namilog ang mga mata niya. "Ilan nakakain mo?" Manghang tanong niya.

Namula ang pisngi niya sa sabik na malaman ang sagot ko.

"Sampu? Depende... At least one pack," boring na sagot ko. "Pero hindi ko kadalasang ginagawa 'yan."

"Wow..." He reacted.

I suddenly felt comfortable talking to him. None of my men bothered to ask questions about my life. They serve me... That's it. Nothing more, nothing less.

They didn't even care if I'm okay or not. That's why I've been lonely for years... No family... No shoulder to lean on. Kay Zion ko nakikita ang mga bagay na kinasasabikan kong maranasan mula noon.

"Tapos ano? Nasubukan mo na ring mahuli ng mangangaso?" Biro niya at maging ako ay natawa sa sinasabi niya.

"Of course... noon... Ilang beses na, but then buhay pa ako," tumingin ako sa kanya. "Mamahalin pa kita," biro ko pabalik.

Tinulak niya ako nang mahina gamit ang hintuturo niya.

Diring-diri ba?

"I should be doing that since I am your so-called-husband," ngiti niya na pumawi sa tawanan namin.

"Ang alin?" Tanong ko sa kanya. "Ang bumanat? O ang huliin ako sa pangagaso?" Natatawang tanong ko.

"No," iling niya at tumingin sa akin.

"Ang alin? Ang mahalin ako?" Nagtatakang tanong ko habang nakataas ang kilay.

"Oo," diretsang sagot niya kaya napatigil ako. "Ang mahalin at protektahan ka sa bawat misyon... Sa tuwing huhuliin ka, proprotektahan kita," pagtatama niya sa mga nasa isipan ko.

Umiling ako at napasimangot.

"Hindi mo ako puwedeng mahalin, Zion," pagtatama ko. "Sa lahat ng nagdaang lalaki sa 'kin na mga mortal... Lahat sila inaalis ko rin kapag napagsawaan ko na at nakikita kong nahuhulog na sila. Sooner or later kakalimutan mo rin ako kapag nakuha na natin ang kailangan natin sa isa't-isa," bigkas ko at napaawang ang labi niya.

"Okay... I'm only doing this for my family... And of course, to help," he chuckled. "Akala ko mamahalin kita. But don't worry, proprotektahan pa rin naman kita."

"Good..." I nodded.

"And you? Are you doing this for what? Is it for pleasure? What are you after for, Ruby?"

"I just need to show the people who hurt me that I have my own world. I can build my own wall... and be far from them."

"Who hurt you?" He asked again.

"The people who I badly want to be with me right now. My father... my brother... All of them. I'm an outcast, Zion."

Garalgal ang boses kong sumagot sa kanya. Akala ko kapag sasabihin ko ang tungkol sa kanila, hindi na 'ko makakaramdam ng pangungulila pa. Pero mali ako. Masakit pa rin pala.

He gently tightened his hand on mine. He brushed my hand using his thumb to say it's fine.

"In return to this favor, I want you to make your promises true. You will help me find my sister. You will help me find the people who murdered my family," he stared at me.