Scent of Eclipse

Chapter 12: Moon Struck

My chest pounded nervously when the cold air passed by me that it could make me fall to the ground because of its speed. The woman in black cloak is still running around me in a circular motion. It's blocking my sight.

Her speed is like a whirl of wind that drags my whole body to a black whole. Someone must have gave her the power to do that.

Nawawalan ako ng balanse sa bilis ng ikot niya. King ina. Kapag ito nahuli ko, tanggal ngipin 'to sa 'kin.

She's too young to be this wild... What makes her this type of woman? Seriously, Havier? This woman is your type?

"Stop the game!" I shouted in anger. "Play with me, bitch!"

The wind stopped and she showed up. Quickly, she's stealing the seconds to stab the knife on me. I did nothing but to move as fast as I can to avoid getting hit by the knife.

Then with the light of the full moon brushing on my skin, I used the energy of it to show my strength. Ngayon ay full moon... No wonder kaya malakas siya. No wonder why are werewolves are strong and active tonight. No wonder why my blood boils this much.

Ngunit ano naman ang posisyon niya kumpara sa akin? Mas malakas ako dahil mas mataas ang posisyon ko. Isa pa, nahihigop ko ang enerhiya mula sa buwan. Unlike my siblings, I am a half blooded Amaroq... I'm different from them. I'm the one and only living Amaroq left...

The last one was sent to the mortal realm when he was a kid and I removed his memories. That kid is now dead. I killed that kid.

"Tumatapang ka kasi ba kasama mo ngayon ang kaganapan mo, babae?" Hamon niya gamit ang pangit na boses. "Dahil ba sa dugo mo?"

"Boba, nakalabas ang lobo mo tapos ako hindi? Hindi naman ako tanga katulad mo," sagot ko.

Sa bawat lagpas niya sa akin ay ninanakaw ko ang segundo para silipin ang sofa kung nandoon ba si Zion. Ngunit wala!

Where on earth did he go? Nasaan na ba siya? Huwag niyang sabihing umalis para mag-timpla ng kape? Damn it, Zion! Kung nagtimpla ka nga ng kape sana iniinoom mo na 'to ngayon at wala ka sa panganib!

Umatake ulit ang kalaban at hindi niya ipinapakita ang kanyang mukha. Nakatago lamang ang kanyang halimaw na pagmumukha sa cloak ngunit kitang-kita ang anyong lobo sa parte ng katawan niya.

Ang mahabang kuko, ang balahibo, ang mahahabang taenga at ang kanyang pangil na natatagusan ng liwanag.

Matanong lang kung anong gamit niyang toothpaste. 

"Did you brush—fuck you!" Mura ko kaagad.

Isinugod niya ang dulo ng kanyang kutsilyo ngunit nahawakan ko ang pulsuhan niya. Hindi na ba siya mabiro?

"Chill, girl," pang-aasar ko at inikot ang braso niya.

Nahawakan niya ang pulsuhan ko at inikot niya rin ito. Ngayon, para kaming tali na nabuhol sa posisyon namin. Tingnan natin kung sino ang mababalian, hayop na 'to.

Sila ang mga lahi na mababagsik at hindi saklaw ng batas. They were deprived by the council long time ago... And their leader is my father's younger brother. Itinakwil ang parte nila at unti-unti na nilang pinapasok ang mundong mortal kaya kailangan na nilang bumagsak.

We, wolves, shouldn't have any connections with mortals... Kahit pa na mapahamak sila. Ngunit hindi namin maaaring payagan ang mga rebeldeng immortal na manghimasok sa buhay nila. We can only save them, touch them, and be with them if they're in danger because of us, werewolves.

Dahil una sa lahat, malalaman nila ang tungkol sa mundo namin. At hindi lamang ang lahi namin ang madadamay... Marami. The whole therianthrope will wake up.