Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.
21.06.2017
•°•°•°•°•°•
"Şimdi anne bizim akrabalardan kaç kişi gelecek?" diyorum artık kafaları yemek üzere bir halde.
"683 kişi kızım.."
Oha anne! Antalya'nın tamamını çağırsaydın az geldiyse.. "Maşallah anne bu 683 kişinin tamamı bizim akrabalar mı?"
"E kızım akrabalar var, kolu komşu var, sonra moda evinin önemli müşterileri var anca yani.. Az bile bence.."
Sakin ve huzurlu kalmaya çalışıp devam ediyorum. "Neyse tamam.. Sevim anne sizden kaç kişi geliyor?"
"860 kişi.."
Hay maşallah.. Ama tabi SAYER'ler olarak holding müşterileri, Amerika'dan akrabaları, arkadaşları, burada ki akrabalar, arkadaşlar falan anca yani değil mi?! Çok pardon..
"Ama isterseniz azaltabilirim biraz.."
"Şey.. Yok hayır gerek yok Sevim anne.." diyorum önümde ki kağıdın üzerine saçma salak şekiller çizerken.
"Hastaneden de 63 kişi gelicek Zeynep.. Toplamda 1606 kişi eder. Tamamdır."
İçeceklerimizi bitirdikten sonra biz Kerem'le davetiye bakmak için, diğerleri de kendi işlerini halletmeleri üzere mekandan ayrılıyoruz.
Benim daha önceden araştırıp bulduğum davetiyeciye geldiğimizde içeride çok fazla çeşit olduğunu fark ettiğimde seçmekte kesin zorlanacağımızı anlıyorum.
"Merhaba.. Zeynep Hanım değil mi?" Diyor içeride ki sarışın Kerem kadar olmasa da yakışıklı beyefendi.
"Evet, sabah konuşmuştuk.."
"Evet hatırladım.. Bu da evleneceğiniz kişi olsa gerek.." diyor yüzünde tuhaf, anlamlandıramadığım bir ifadeyle.
"Evet.. Ben Kerem.." cümlesinin ardından elini uzatıp tokalaşırken, onun da yüz ifadesinin değiştiği gözümden kaçmıyor..
Umarım bir olay çıkmadan şu davetiye işini halledebiliriz.
"Nasıl birşey istiyorsunuz Zeynep Hanım?"
Düşünmeme getek bile yok. "Olabildiğince sade bir şey istiyorum."
"Şöyle birşeye ne dersiniz?" diyor elinde ki taşlı davetiyeyi göstererek.
Az önce sade istiyorum dememiş miydim ben? Hayır yani bu insanlar beni niye anlamıyor? Sade kardeşim sade..
"Zeynep taşlı şeylerden nefret eder."
"Öyle mi Zeynep Hanım?"
Adam arızalı çıktı.. Ne desek 10 kere sorguluyor.
Kerem iyice sinirlenirken sesi oldukça yükseliyor. "Öyle lan öyle! Ne diye soruyosun Zeynep'e?!"
"Kerem.. Sevgilim tamam.." diyorum sakinleştirmeye çalışarak.
"Ne tamam Zeynep! Adam burada bir saattir yandan yandan seni süzüyor! 'Öyle mi Zeynep Hanım, böyle mi Zeynep Hanım' son cümlesinde adamın taklidini yapıyor. "Salak mı var senin karşında."
"Zeynep Hanım.. Bu adam sinir küpü. İyi düşündünüz mü bu adamla evlenmek için?"
Ne diyor bu adam ya! Eceline mi susadın sen be herif..
"Yeter lan!" Kerem aniden oturduğu yerden kalkıp adama kafa atıyor.
"Kerreem !"
Her ne kadar Kerem'i adamdan ayırmaya çalışsamda bi yandan Kerem'in benim için birisine kafa atması hoşuma gitmedi değil hanii..
YOU ARE READING
İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)
Fanfiction"Ve yine hastanedeyim , hala alışamadım her ne kadar vakit geçirsem de bu ortama... Yani tuhaf değil mi? Birileri ölürken birileri doğuyor.. Kiminin kahkaha sesi, kiminin acı çığlığı yankılanıyor bu koridorlarda... Ve belki de bir aşk doğar bu ç...
