İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)

106| Sonu Hüsran

Herkese Merhabaa ! Bu kısmı da OKUYUN LÜTFEN ! Aksi takdir de bölümü anlamayabilirsiniz..

Öncelikle şunu söylemeliyim ki hikayenin gerçekçi olabilmesi için SAYER ailesinin de bir takım kötü olaylar yaşaması gerekiyor.. Sonuçta kimsenin hayatı mükemmel değil, eninde sonunda bir takım kötülükler ile mücadele etmek zorunda kalınıyor. Ve SAYER ailesinin de savaşı Alya'nın lösemi hastalığı..

Bende aldığım bir karar üzerine şöyle bir şey yapıyorum; Bu bölümü elimden geldiği kadar uzun tutup ortalama 1 sene içinde yaşanan olayları sizlere aktaracağım.. Tek bir bölüm de ! Bölüm ağırlıklı olarak Alya'nın hastalığı ve SAYER ailesinin bununla mücadelesini içerecek..

Yani ; Bir sonra ki bölüm -107- de 1 buçuk sene kadar zaman atlanmış olacak.. O 1 buçuk sene de yaşanan olaylar ise bu bölümde özetlenerek sizlere aktarılacak. Kısacası uzun ve hüzünlü bir bölüm sizleri bekliyor..

İyi okumalar :)

[][][][]

Hatırlatma;

C-Bakın.. Bir şey söylemek için çok erken.. Umarım düşündüğüm konu da da yanılırım.. Ama bu yanıldığımı öğrenmemiz içinde bu testleri yapmamız gerekiyor.

K-Hangi konu da yanılmak istiyorsun Can?

Yüzünde koca bir hüzün ile yüzümüze bakarken söylediği sözlerle daha fazla kendimi tutamıyorum ayakta..

C-Alya'nın lösemi olmasından endişeleniyorum!

[][][]

Bölümü multi-medya da ki şarkı ile okuyun, gerekirse tekrar tekrar başa sarın.. İyi okumalar.

Son zamanlarda Alya iyi değildi.. Her sabah erkenden kalkan benim o minik meleğim sürekli uyku halinde gözlerini açamıyordu.. Bıcır bıcır sürekli konuşan Alya gitmiş, yerini bambaşka bir bebek almıştı sanki.. Artık anne , baba demekten bile aciz bir şekilde susuyordu..

Rengi kaçmış, o çok sevdiği çizgi filmler bile moralini yerine getirmez olmuştu.. O minicik bedeni televizyonun önünde dayanamayıp yığılıp kalmaya başlamıştı.. Gülümsemesiyse tamamen solmuştu..

Artık insanların ona dokunmasına bile katlanamıyordu.. Tamamen hassaslaşmıştı.

Canı yanıyordu.. Biliyorum ! Onun canı yandıkça benimki de yanıyordu..

Hastane de Can'ın o endişesi üzerine kan testi yapılmıştı.. Hastanenin doktoru olduğumuz içinde aradan geçen 1 saat sonunda sonuçları alabilmiştik..

Aldığımızdaysa..

Bedenimi kontrol edemez halde kendimi yerde bulmuştum.. Göz yaşlarım yanaklarımı ıslatıp, çığlıklarım hastane de yankılanırken Kerem donuk bir şekilde kalmıştı.. Tepki veremiyordu..

Tam da korktuğumuz başımıza gelmişti.. O yapılan tüm testler sonucu Alya'nın lösemi olduğu ortaya çıkmıştı.. Çaresizdik ve beklemekten başka çaremiz yoktu !

İçimde ki o duyguları anlatabilmemin imkanı yoktu.. Siz daha 1 yaşında ki kızınızın lösemi olmasını nasıl kabullenebilirdiniz ki ?

O minicik bedenin bu denli büyük bir savaşta olabilmesini nasıl kaldırırsınız ?

Akut Miyeloid Lösemi ! Yalnızca üç kelimenin hayatınızı alt üst edebileceği gerçeğini şu saatten sonra hiç bir şey değiştiremezdi..

O benim minik meleğimdi.. Bebeğimdi ! Ve onu git gide kaybediyordum..

Su misali parmaklarımdan akıp gidiyordu ve ben iç bir şey yapamıyordum..Bu illet hastalıktan kurtulmak benim için bile bu kadar zorken Alya için...