İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)

66| Seni Seviyorum Çünkü

Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.

26.12.2018

ææææ

2 HAFTA SONRA

Her şey..Kötü olan her şey geçti! O pislik adam cezasını aldı, Kerem iyileşti, bebeğimiz 9 haftalık oldu.. Annemlere, Kerem olayını anlatmadık Antalya'dan buraya gelmeye çalışmasınlar diye ama bir torunlarını olacağını söyledik. Çok sevindiler.. Hatta baya çok sevindiler!

O iğrenç kabustan kimseye bahsetmedim.. Bahsedemedim! Herkesten bu konunun açılmamak üzere kapanmasını istedim, onlar da çok etkilendiğimi bildiklerinden tamamiyle kapadılar..

O kadar kötü bir kabustu ki.. Arada hala rüyalarıma giriyor.. Her seferinde gerçek diye korkuyla uyanıyorum.. Sonra Kerem'i görüyorum yanımda uyurken derin bir nefes alıyorum. Sarılıyorum sıkıca, hiç unutamayacağım o kokusunu çekiyorum içime. Ellerimizi birleştirip, karnıma koyuyorum.. Koyuyorum ki; hem bebeğimi hem Kerem'i hissederek uykuya dalabileyim. İlk hastaneden çıktığımız da geceleri uyanıp nefes alıp almadığını kontrol ediyordum.. Evet, o olaydan sonra iyice paranoyaklaşmıştım!

"Zeynep.. İyi misin? Ne düşünüyorsun öyle?"

"Ya şimdi biz 2 haftadır hiç evden çıkmadık ya.. Sen de çok iyisin acaba bu hafta sonu bir şeyler mi yapsak bizimkilerle?"

"Olur canım..Çok iyi olur. Ne yapalım o zaman hafta sonu?"

"Planı tamamen ben yapacağım.. Sende bizimkilerle birlikte öğreneceksin."

K-Tamam.. O zaman sen planı yap bende bizimkilere haber veriyim de akşam gelsinler." Başımla onaylarken Kerem ayağa kalkıp telefonunu aldıktan sonra dudağıma ufak bir öpücük bırakıp geri oturuyor.

Bakalım bakalım neler yapabiliriz..

--

Kapının çalmasıyla kalkıp kapıyı açıyorum.. Bizimkilerin her birine sarılıp, öptükten sonra içeri geçip oturuyoruz. "Ee ne yapıyoruz hafta sonu?"

"Valla bende bilmiyorum! Bütün planı Zeynep yaptı.." diyor gülümseyerek pası bana atarken.

"Tamam o zaman bir dakika.." diyorum sabah planı yazdığım kağıdı elime alırken. "Şimdi ilk öncelikle yarın yani cuma günü son vapurla büyük adaya geçiyoruz ben otelimizi de buldum. O gece büyük ihtimal bir şey yapmayız zaten.. Sonra cumartesi sabahı erkenden kalkıp kahvaltımızı ettikten sonra bisiklet kiralayıp bisiklet turuna ardından adanın vazgeçilmezi olan faytonla ada turuna çıkıyoruz. Ada turumuzun sonuna geldiğimizde dilek dilemek için Ayayorgi tepesine yürüyerek çıkıyoruz."

"Yürüyerek mi? Ya Zeynep hiç yürüyemem ben!" diyor Melis hemen lafa atlayıp itiraz ederek.

"Yürüyerek çıkmazsan dilediğin dilek kabul olmaz canım." diyorum hemen ardından Melis'e dil çıkartarak. "Neyse kesmeyin de bitireyim.. Günü böyle bitirdikten sonra sahilde mükemmel manzarası olan balık restoranlarına geçip yemeğimizi yiyoruz. Pazar günü ise biraz daha dinlenmeyi ön plana çıkartarak sahile gidiyoruz. Yani işte güneşleniriz, denize gireriz falan ve bu iki günü noktalayıp yine son vapurla geri döneriz. Nasıl?"

"Bence süper!  Hem kafamız dağılmış olur.."

"O zaman eve gider gitmez çantalarınızı hazırlayın.." biraz duraksıyorum. "Ama şimdi de bir şeyler yapalım. Benim ve özellikle de bebişimin canı sıkıldı."

"Ben bir oyun biliyorum.. Seni çok seviyorum çünkü diye başlayıp cümleyi tamamlıyoruz. Hadi onu oynayalım madem. Ben başlıyorum." Can, kendisini Yağmur'a döndürüp gözlerine bakarak konuşmaya başlıyor. "Seni çok seviyorum çünkü...Her gün nefes almak için bir sebebim var ama sana her gün yeniden aşık olmak için binlerce sebebim.."