İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)

19| Sevdiğim Adamın Kollarında..

Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.

05.09.2016

**

Zeynep'in ağzından ;

Sabah Kerem'in buklelerimle oynaması sonucunda gözlerimi huzurla açıyorum sevdiğim adamın kollarında.. 

Gece beni buraya kadar taşımıştı belli ki.. "Günaydın sevgilim.. " diyorum gülümseyerek.

"Günaydın güzelim.."

"Ne zaman uyandın?" 

Bir gözünü kapatıp düşünüyor gibi yapıyor. "Yarım saat önce falan."

"Beni mi izliyorsun yarım saattir sen?" diyorum yüzümde ki gülümseme büyürken.

"Evet ve elimden gelse bütün gün izleyebilirim seni.."

Sözleri üzerine biraz daha sokulup sarılıyorum Kerem'e.. "Hadi bakalım uykucu kalkıp üstünü değiştir de Nurgül'ün hazırladığı enfes kahvaltımızı yapalım."

"Tamam, o zaman ben giyineyim."

"Tamam giyin güzelim.." diyor hala yatakta uzanırken.

Ayy ay bu adamın rahatlığı öldürecek beni. "E hadi sevgilim.."

"Ne hadisi güzelim?"

"Kerem, sevgilim yanlış anlama da bazen Can'dan farkın olmuyor ya.. Hani ben giyineceğim ya o yüzden sen odadan çıkacaksın falan.."

"Haa güzelim ne biliyim zaten hani bir kaç aya evleneceğiz ya sorun olmaz diye şey etmiştim ama sanırım şey etmem saçma oldu neyse ben daha fazla şey ettirmeden çıkayım.." hızla yataktan kalkıp kapıya ilerliyor. "Iğğım okey ben çıktım o zaman."

Kerem odadan çıkınca daha fazla dayanamayarak kahkaha atmaya başlıyorum..

Ayy sanırım krize girdim duramıyorum, kızardım valla gülmekten ohh..

**

Geçen sefer ki gelişimden kalan kırmızı kalem etek ve siyah düz bir bluz giyiyorum. Saçlarımın da iki yanından alıp arkada kıstırıyorum ve hafifte bir makyaj yaptım mı tamamdır..

Ayna da son bir kontrol yaptıktan sonra Kerem'lerin yanına çıkıyorum. "Mm masa çok güzel gözüküyor Nurgül.."

"Afiyet olsun Zeynep Ha.. Zeynep!"

Kerem, Nurgül'ün bana yalnızca Zeynep demesine şaşırmıştı sonuçta Zeynep Hanım demesi gerekirdi ama bana Zeynep demesini ben rica etmiştim. Onun için Kerem'de kötü bir tepki göstermemişti Nurgül'e.

"Güzelim bugün alyanslarımızı almaya gitsek ya.." diyor karşımda ki sandalyeye otururken.

"Olur sevgilim."

Kahvaltımızı ettikten sonra hastaneye geç kalmamak için erken saatlerde Kerem'lerin sürekli alışveriş yaptığı bir kuyumcuya geliyoruz. "Oo Kerem Bey hoşgeldiniz.. Nasıl yardımcı olabilirim size?"

"Alyans bakmak için gelmiştik.."

"Evleniyormuşsunuz sanırım Sevim Hanım söylemişti, mutluluklar dilerim." diyor gülümseyerek alyansların bulunduğu kutuları tezgahın üstünde çıkartırken.

Sevim Hanım mı? Kerem ne zaman söyledi ki onlara..

"Teşekkürler.." alyanslara biraz göz attıktan sonra bana dönüyor. "Güzelim nasıl bir şey istiyorsun sen?"

"Parmağımda ki yüzüklerim zaten süslü ve güzeller onun için bu biraz daha sade olabilir."

Kuyumcu birkaç model göstermesine rağmen çok hoşumuza gitmemişlerdi.. 

En sonunda gözüme kenarda ki alyanslar çarpıyor. Hem sade hem de parmağımda ki yüzüklere de uyuyor. "Bunlar nasıl sevgilim?" 

"Güzellermiş canım, sende beğendiysen alalım."

Başımı olumlu anlamda sallayıp parmak ölçülerimize göre alyansları denedikten sonra ikimizin de içine sindiğinden almaya karar veriyoruz.

"Bunları alıyoruz."

**

Hastaneye geldiğim gibi üstümü değiştirip doğumhaneye koşar şekilde geçiyorum. 

Ortalama bir buçuk saat içinde iki doğum gerçekleştirip, iki yeni nefesin hayata gelmesine yardımımın ardından biraz dinlenmek için kafeteryadan 2 kahve alıp Kerem'in yanına gidiyorum. "Kerem Bey içeride mi?" diyorum gayet normal bir ses tonuyla birlikte.

"İçeride Zeynep Hanım.. Bu arada tebrik ederim Kerem Bey ile evleniyormuşsunuz."

Haydaa bütün herkes öğrendi mi ya? Vallahi olayların yayılması konusunda bizden hızlısı mezarda herhalde.

"Teşekkür ederim, darısı başına.." 

İçeriye girdiğimde Kerem ayağa kalkıp kahvesini aldıktan sonra dudağıma bir öpücük bırakıyor. "Güzelim ben çok bunaldım, bahçe de içelim mi kahvelerimizi?"

Başımla onayladıktan sonra üstümüze hırka tarzı bir şeyler alıp bahçeye çıkıyoruz.  "Sevgilim, bütün hastane öğrenmiş evleneceğimizi.."

"Evet güzelim, ne güzel işte.. Ha bir de sevgilim ya..."

Tam bir şey söyleyeceği sırada burnumun ve genzimin kaşınmasıyla bir dakika işareti yapmam ile hapşırmam bir oluyor. 

Beynim sallandı resmen içeride! 

"Sen bir şey diyordun sevgilim?"

"Hıı şey ya.. " diyor gözlerini önce kaçırıp sonra gülmeye başlayarak. "Annemlere evleneceğimizi söylemiştim ben bu sabah sen uyurken çok mutlu oldular tabi.."

"Ne güzel çok sevindim sevgilim de senin başka bir söylemek istediğin var gibi.."

"Yarın annemler bizi yemeğe çağırdılar.." diyor hızlıca olayı açıklığa kavuşturarak.

Pardon pardon?

Yemek mi? 

Hemi de yarın..