Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.
22.12.2019
[][][]
Kafam allak bullak neyi nereye koyduğumu unutmuş, çanta hazırlamaya çalışırken bir yandan da Kerem'in sorup durduğu beyaz bluzunu gözlerimle tarıyorum. "Güzelim nerede bu bluz?"
"Ya hayatım dolaptadır ya da ne biliyim en son nereye çıkardıysan oradadır.. Kanat takıp uçacak hali yok ya.."
Kerem tekrar dolaba bakmak için ilerlerken, ne olur ne olmaz diyerek Alya için çantaya 5 yedek bez daha koyuyorum. Eksik bir şey var mı diye kontrol ettikten sonra son olarak oyuncağı Doli ve çıngıraklarını da koyarak -zar zor- fermuarı kapıyorum. "Zeynep yok burada.. Sen de bir gelip bakar mısın?"
Selena mıyım sevgili eşim ben, dolabı gözlerimle tarayınca istediğim kıyafeti bulabileyim?
Durumu kurtarmak için daha mantıklı bir seçenek sunuyorum. "Hayatım siyah bluzunu giy, eminim o da çok yakışacaktır.. Daha kendim hazırlanacağım!"
Çantayı unutmamak için kapının yanına bırakıp banyoya geçiyorum. Her biri kendi aleminde takılan buklelerimi şekillendirip, uyku akan gözlerimi bir nebze kapatmak için hafif bir makyaj yaparak banyodan çıkıyorum.
6 ay sonunda hastaneye dönecek olmamdan dolayı üzerime rahat edebileceğim siyah kısa pantolonumu ve -hamilelikten kalma göbeğimi belli etmeyecek- limon sarısı kazağımın üzerine trenchcoat giyiyorum.
Ay Allah'ım 6 ay sonunda hastaneye gidiyoruz, gidiyoruz da.. İnşallah gitmemiz ile gelmemiz bir olmaz.. "Kerem.. Hayatım ben Alya'yı alıyorum, sen de çantasını al tamam mı?"
"Tamam güzelim.."
Alya'nın mıkırdanmaları koridordan duyulurken, tüm negatif enerjimi alıp yüzümde kocaman bir gülümseme belirerek giriyorum odadan içeriye.. Alya ellerini göbeğine vurup vurup gülerken, kucağıma alıp öpüyorum her yerinden; yanağından, başından, boynundan.. Geceliklerini çıkarıp, bezini değiştirdikten sonra yeni aldığım altı ve üstünü giydirip başına mavi renkte kocaman bir kurdeleden bandana takıyorum.
Gözüme o kadar sevimli geliyor ki, fotoğrafını çekemeden duramıyorum. Annesinin balı bu balı!
"Güzelim çıkalım mı?" diyor Kerem yanımıza gelip Alya'nın başından öperken.
Başımla onayladıktan sonra önce Alya'yı başından sonra Kerem'i yanağından öpüp evden çıkıp ilk durağımız olan Sevim annemlere Alya'yı büyük bir burukluk ile bıraktıktan sonra ikinci durağımız olan hastaneye geçiyoruz.
Uzun bir aradan sonra.. Yine, yeni, yeniden işimin başına.. Hastalarımın ve asistanlarımın yanına.. Aşık olduğum mesleğime geri dönüyorum!
Hastaneden içeriye adımımı atar atmaz hastane çalışanları gelip, tebrik ederlerken hepsine teşekkür edip karşıdan gelen Can ve Aksel'e gülümsüyorum.. "Ben sana hastanede çok özlendin demiştim.." diyor eliyle omzuma hafifçe vururken.
"Böyle olması gerçekten çok güzel.." Birlikte asansöre ilerlerken, üst kata geldiğimiz de odama geçmek üzere yanlarından ayrılıp sekreterimin masasına geçiyorum. "Nasılsın Nil?"
"Zeynep Hanım? Siz doğum izninde değil miydiniz? Bitti mi.. Çok sevindim, hoşgeldiniz aramıza yeniden.. Ben haftaya bitecek sanıyordum, aklımda öyle kalmış." diyor hızlı bir şekilde konuşup gülümserken.
"Teşekkür ederim Nil'cim.. Hamileler, hamile kalmak isteyenler ve bebekler daha fazla bekleyemezler diye düşündüm.. Ben odamdayım, dosyaları getir de rutin hayatımıza bir başlayalım bakalım."
أنت تقرأ
İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)
قصص الهواة"Ve yine hastanedeyim , hala alışamadım her ne kadar vakit geçirsem de bu ortama... Yani tuhaf değil mi? Birileri ölürken birileri doğuyor.. Kiminin kahkaha sesi, kiminin acı çığlığı yankılanıyor bu koridorlarda... Ve belki de bir aşk doğar bu ç...
