İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)

68| Mıknatıs Misali

Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.

29.12.2018

^^^^

Karşı karşıya kaldığım iki çift hüzünlü ve şok olmuş gözlerle kendim de duruma dair açıklama yapma ihtiyacı buluyorum. "Sizin karar verdiğiniz ama bana kalırsa en yakın bir tarihte kisti almamız gerek. Almadığımız takdirde.."

"Almadığımız takdirde?" diye soruyor Yağmur gözünden istemsiz dökülen göz yaşıyla.

"Çocuk sahibi olamazsınız.."

Cümlenin sonlarına doğru sesim kısılmıştı ve onlara bakamıyordum. Yüzlerinde ki hüznü görmekten çekiniyordum çünkü!

Can sertçe yutkunup sözcüklerin dudaklarından dökülmesine izin veriyor. "En kısa zamanda kist alınırsa peki?"

"Aldıktan sonra kist kendisini tekrarlamazsa, çocuk sahibi olmaya karar verdiğiniz de ilk öncelikle doğal yollarla hamile kalmasını sağlamaya çalışacağız.. Ama eğer doğal yollarla hamile kalamazsa tüp bebek yöntemine başvuracağız."

"En yakın zaman ne zaman peki?"

"Kabul ederseniz hemen yarın yapabilirim."

"Tamam yarın yapalım o zaman!" Anlamıyorum ki.. Şu sıralar bize nazar falan mı değdi ki? Nerede kötü halt var mıknatıs misali çekiyoruz kendimize;  Önce Melis'in düşük yapması sonra Kerem'in vurulması ve en sonunda da Yağmur'un yumurtalığın da kist çıkması! "İkiniz de üzmeyin o tatlı canlarınızı tamam mı? Unutmayın ki emin ellerdesiniz ve ben çocuk sahibi olabilmeniz için elimden gelenin en en en fazlasını yaparım."

Can ve Yağmur'u yalnız bırakmak adına odadan çıkıp Kerem'in yanına geçiyorum. "Güzelim ne oldu?" oturduğu sandalyeden yanıma gelip elleriyle yüzümü avuçluyor. "Solgun gözüküyorsun.."

"Kerem az önce Yağmur'la Can geldiler.. Yaklaşık iki aydır regl olmuyormuş belki hamiledir diye."

"Yağmur'da mı hamile?" diyor Kerem sözümü kesip sırıtarak.

"Hayır Kerem.." istemsizce dudaklarım büzülüyor. "Yağmur'un yumurtalıkların da kist çıktı. Yarın ufak bir operasyonla kisti alacağım. Sen de Can'a çok soru sorup da moralini bozma hayatım tamam mı?"

"Tamam güzelim merak etme.."

Midem de bir anda oluşan yanma ve bulantıyla istemsizce yüzümü buruşturuyorum. Derin nefes alıp geçmesini sağlamayı denesem de daha çok şiddetlenmesiyle koşar şekilde odadan çıkıp hemen ilerde ki kadınlar tuvaletine girerek boş bulduğum ilk tuvalet kabinene geçip kendimi daha fazla tutamayarak kusuyorum.

"Güzelim? Zeynep iyi misin?" diyor Kerem kabinin kapısını tıklatarak.

"Kerem niye girdin içeri?" dediğim sırada bir öğürme daha geliyor. "Burası kadınlar tuvaleti.." Zor çıkan sesimle konuşurken sifonu çekip dışarıya çıkıyorum.

"Başlarım kadınlar tuvaletine.. İyi misin sen?" diyor kendisine çekip sarılırken.

"İyiyim.. Her zaman ki bulantılarım işte ama bu sefer ki daha şiddetliydi." Ellerimi yıkayıp yüzüme su çarptıktan sonra bileğimde duran tokamla saçımı toplayıp yan dönüyorum. "Hafif bir büyüme var sanki.." diyorum üniformamı arkaya doğru toplayıp karnımın daha da belirginleşmesini sağlayarak.

"Var annesi var.." Arkama geçip eliyle büyük hayali bir hamile karnı çiziyor. "Daha böyle kocaman olacak bizim bebeğimiz." 

"Ya deme öyle Kerem.. Zaten çok korkuyorum böyle top gibi bir şey olup, yatağa, kıyafetlerime sığamamaktan!"