Ik weet niet meer precies wanneer Luke van de tour terug zal komen vanaf dit punt van het boek. Volgens mij een paar weken, maar ik verander het naar een aantal maanden anders klopt de tijdsprong niet xx.
POV. Katey
"Wat is ze prachtig," fluistert mam en ik glimlach terwijl het klein meisje in mijn armen ligt.
"Weet je een naam?" vraagt Ry en ik kijk op en knik.
"Layla," glimlacht ik trots en knipper de traan weg.
"Wie is dat?" vraagt Evie nieuwsgierig die het bed op klimt.
"Dit is je nichtje Evie. Je bent tante," glimlach ik en ze kijkt me blij aan.
~~~
"Ik hoop dat ik je bruiloft niet heb verpest," lach ik ongemakkelijk naar m'n tante toe. Ze grinnikt en schudt d'r hoofd.
"Mooi zo," glimlach ik en trek haar in een knuffel.
"Buiten de drama tijdens het dansen, vond ik het geweldig," grap ik. Ze grinnikt.
"Ik ben blij dat je gekomen bent," zegt ze. Mam, ik, pap, Layla, Ry en Evy gaan terug naar de auto en rijden terug naar thuis. Zodra we binnen lopen, begint mam te praten.
"Schat, we hebben een verrassing voor je," glimlacht ze en ik frons. Ik ondersteun Layla's rug als ze begint te bewegen.
"Wat dan?" vraag ik.
"Kom, geef mij Layla maar even," zegt pap en ik geen haar fronsend af. Mam doet een blinddoek bij me om.
"Wat is er aan de hand?" vraag ik wantrouwend. Ik word de trap opgeleid en dan staan we stil. Ik hoor een deur open gaan en ik stap naar voren. Mam doet ze blinddoek af en mijn mond valt open. De kinderkamer is helemaal af. Ik heb weinig tijd gehad op alles af te maken.
"Dankje," glimlach ik blij en geef mam en pap een knuffel. Ik leg Layla in de wieg.
"Welterusten schatje," glimlach ik en druk een kus op haar hoofd. Ik hoor een klik en draai me om. Ik grinnik als mam met haar telefoon staan. We lopen naar beneden. Snel maak ik een broodje.
"Ik ga slapen. Ik ben kapot," zeg ik.
"Is goed lieverd. Snap ik ook wel. Trusten," glimlacht pap. Ik loop naar boven en kijk nog snel even naar Layla die vredig ligt te slapen. Ik sluit de deur en loop naar mijn kamer en plof neer.
~~~
6 maanden later.
Ik schrik op van mijn telefoon die begint te trillen terwijl 'ie op de tafel ligt. Ik trek een vuil gezicht bij het irritante geluid. Ik druk een kus op Layla's voorhoofd die warm aanvoelt en leg haar terug in haar wieg, waarna ik terug naar m'n kamer loop. Ik pak mijn telefoon en ontgrendel hem. Een bericht van Luke. Ik open Whatsapp.
Ik open de video. Ik zie Luke gezicht in mijn beeld en meteen staan de tranen in mijn ogen. Ik heb zijn blauwe open zo erg gemist.
"Hey Katey, ik mis je zo erg. Hoe is de baby?" komt door de speaker van mijn telefoon.
"Ik zal je deze video sturen zodat je dit knappe gezicht van mij kan zien om je te laten lachen," zegt hij en glimlacht breed naar de camera. Ik glimlach door mijn tranen heen.
"Ik kan je niet vertellen hoe veel ik je nodig heb op dit moment. Het is teveel voor woorden. Ik zit totaal niet lekker in mijn vel sinds dat we uit elkaar zijn en ik de geboorte niet heb kunnen meemaken van ons kindje. Ik wens dat ik voor de laatste keer bij jullie ben en jullie in mijn armen kan sluiten. Ik mis jullie zo erg. Ik ben nu op tour en heb een liedje voor je geschreven. Gisteravond heb ik het voor de eerste keer live mogen zingen. Ik hoop dat je het hebt gehoord en dat je het wat vind. De tour is nu bijna voorbij en zodra ik thuis ben, wil ik jullie meteen opzoek. Als jij het natuurlijk wil. Ik wil dat je gelukkig bent. Ik hoop ook dat je trots op me bent."
"Ik ben zo trots op je Luke," fluister ik in mezelf.
"Sinds dat ik je vertelde dat ik muzikant wilde worden, steunde je me. Ik hoop dat je dat nogsteeds doet. We hebben in de O2 gespeeld voor zoveel man. Daar heb ik Amnesia mogen spelen. Het was het meest magische moment van mijn leven. Ik heb het gehaald Katey, ik heb het gehaald," zegt hij en drukt een kusje op de lens. De video is afgelopen.
06123456789 is aan het typen...
06123456789: Ik houd van je.
Ik veeg mijn tranen van mijn beeld scherm af en glimlach. Ik bel Luke op via Whatsapp. Direct neemt hij op.
"Katey?"
T H E E N D
Holy shit. Mensen You Don't Know Me is afgelopen.
ER KOMT EEN VERVOLG EN IK ZET IN DIT BOEK WANNEER HIJ ONLINE STAAT DUS VERWIJDER DIT BOEK NIET UIT JE BIBLIOTHEEK.
Ik wil jullie bedanken voor het lezen en stemmen op mijn boek. Het betekend zoveel voor me. Heel cliché klinkt dit, maar het is waar. Toen ik het eerste hoofdstuk van That Boy online had gezet wou ik het na zes minuten er al weer afhalen. Want ik vond het slecht en was bang dat niemand het ging lezen. Toch heb ik kei veel lezers gekregen en kreeg ik zoveel motivatie om meer boeken te schrijven. Ik heb zoveel plezier gehad met die boek en ben blij dat het nog niet helemaal af is. Ik heb ook internet vrienden gekregen en heb zelfs gemeet. Ik wil jullie allemaal bedanken en Maddy, Florence, Nickay, Zoë, Tessa en Eefje in het speciaal.