58
"P..P..ea..nut ko"....
"RENZ! Oh my God! You're awake"
Halos mapatalon si Neira nang makitang nakamulat na ang
mga mata ni Renz habang patuloy naman ang pagbagsak ng mga luha nya.
Nahihirapan pa rin magsalita si Renz dahil sa oxygen mask na nakatakip
sa mukha nya.
"P..a..ngit mo..Wag ka na u..miyak" pinilit nitong ngumiti habang sinasabi iyon.
Agad pinindot ni Neira ang buzzer para tumawag ng doctor.
"Nakakainis ka bakit ngayon ka lang gumising?" patuloy pa rin
sa paghikbi si Neira habang hawak hawak ang kamay ni Renz na nakalapat
sa pisngi nya.
"Sorry...Wag ka na..umiyak...Teka bakit may ..dextrose ka rin?"
Lumapit naman ang ina ni Renz na bakas ang kasiyahan sa mukha.
"Yan kasing girlfriend mo..antigas ng ulo. Sobrang pagod dahil
sa pag-aalaga sayo." sumbong ng ina ni Renz.
Tumingin naman ng masama si Renz kay Neira.
"Totoo ba yun?"
Tumango lang si Neira na parang bata.
"Aish..pasaway ka talaga"
Nag-usap sila at nalaman na rin ni Renz na alam na ni Neira
ang tungkol sa sakit nito. Walang tigil itong umiiyak. At walang
tigil rin ang paghingi ng tawad ni Renz.
Nang mga sumunod na araw naging maayos naman ang lagay ni Renz
pero kapansin pansin pa rin ang panghihina ng katawan nito.
Unti-unti nakakarecover sya pero di alintana ang panganib na
dala ng sakit nya. Pinipilit ni Renz na pumasok si Neira.
Hindi pa rin maaaring bumalik si Renz sa school dahil anumang
oras ay maaari na namang umatake ang sakit nya. Nanatili sya
sa ospital.
"Peanut ko..may isa pa diba sa dating list mo?" tanong ni Renz habang nasa
ospital ito.
"Kalimutan mo na yun butter ko. Hindi na natin kailangan umalis.
Dito na lang tayo. Dito na lang ako sa tabi mo..Ang mahalaga
maging maayos ang lagay mo." sabi ni Neira.
"Peanut..sorry kung hindi ko sinabi sayo. Ayoko lang na araw-araw
kang nag-aalala sakin. I want to spend my remaining time not
worrying what might happen. I just want to live my life to the
fullest"
Neira started weeping. Renz heard her soft sobs. She couldn't met
his gaze.
"Peanut..you know I only have a month left to live, in case
I don't have an operation, that's why I didn't make any
promises in the near future. because I don't want to disappoint you"
"S..Stop it.. Don't say that..Don't say like you're already giving up.
Please Renz..." she cried.
"But..we have to accept it..I want to make the most out of it"
"No please! I don't want that..Have the operation..I know it will be
successful..I know you'll survive..If..If you don't take the operation
I wont be able to see you 2 months after that..."
"But..Peanut..you know the operatioon is---"
"NO! I still want to see you 2 months after, 5 months later, 5 years
later, 10 years later..I want to see you always and always..and I can't
live without you..I might die..please..I want to be with you forever.
Please try believing in miracles..I'm begging you" she cried helplessly.
Renz gathered her into a tight embrace.
"Don't say that..don't say that you won't be able to live without me..
I don't want to leave you like this.." he mumbled still holding her in his
arms.
She was crying as if it was never going to end. She cried her heart
out. Renz's heart was sinking just seeing how Neira felt so miserable.
After a few days Renz was still confined to the hospital.
"Hindi ka pa rin ba pwedeng pumasok Butter? Namimiss ka na ng
mga classmates natin..Isa pa malapit na rin ang graduation natin"
"Alam mo gustuhin ko man tumakas hindi pwede eh..Masyado
na mahigpit ang security sakin. lalo na at nakailang
takas na ako sa ospital. Ayoko na rin namang sumama ang loob
ni Mom sakin"
Ngumiti si Renz kay Neira. Nakaramdam naman sya ng guilt. Alam nya
ang kondisyon ni Renz. Ang gusto lang naman nya ay makasama ito.
Namimiss na rin kasi nya ang pagpasok at paguwi nila ng magkasabay
at ang kulitan nila sa classroom.
Sa bawat araw na makita nya ang boyfriend ay wala ring kasiguraduhan
kung hanggang kelan na lang ang natitirang panahon para sakanila.
Natatakot sya sa bawat araw na lumilipas. Natatakot sya na isang
araw dumating ang pinakakinatatakutan nya. Ayaw nyang isipin ang
pwedeng mangyari.
"I actually need to have a complete bed rest the next 3 days." biglang sabi ni Renz
"Bed rest? Pero diba lagi ka na lang nandito sa hospital suite. Puro
bed rest ka na nga eh." pagrereklamo ni Neira
"No..What I mean is..no visitors allowed muna"
"Huh? Kahit ako? Hindi pwede?"
Renz gave her a weak smile that means yes. Nakaramdam naman
ng matinding lungkot si Neira.
"Pero bakit? Hindi kita pwedeng makita sa loob ng 3 days? Paano naman
yun? Butter naman eh"
"Sige na..bilin kasi ng doctor yun eh. Wag ka muna pumunta dito ok?"
"Pero bakit nga? Nakakainis naman eh."
"Sige na peanut ko..wag nang makulit"
Nagsimula na namang umiyak si Neira. Ayaw nya talagang napapahiwalay
kay Renz kahit ilang oras lang. Natatakot sya.
She doesn't want to bring up the topic about him dying. HIndi na nya kasi
makontrol ang luha nya sa tuwing nagpapaalam si Renz sakanya.
Para syang sinasaksak ng paulit ulit.
On the other hand,Renz just want her to be ready in case
something happens.
"Wag ka na umiyak, nasasaktan ako kapag nakikita kitang ganyan.
Alam mo naman ayoko sa lahat ang umiiyak ka."
Tumingin si Neira ng seryoso sakanya.
"Then I want to spend the night with you"
"But Peanut"
"Please just for tonight"
Hindi malaman ni Neira but she had a feeling that she wouldn't
be able to see him after this. That thought creeped her out.
Wala na ring nagawa si Renz kundi payagan ito. Afterall 3 days din silang
hind magkikita. Pinakiusapan na lang nya ang ina na hayaang si Neira
ang magbantay sakanya. Umuwi lang si Neira at kumuha ng ilang gamit.
"Sigurado kang gusto mong magstay over dito sa ospital? Maraming multo
dito kapag gabi" pagbibiro ni Renz nang maiwan na silang dalawa ni Neira
sa hospital suite ni Renz.
"Okay lang hindi naman sila ang pinunta ko dito"
Naupo na si Neira sa kama ni Renz. Wala na rin itong mga nakakabit na kung
ano-ano kahit dextrose. Kaya naman nagtataka sya kung bakit hindi pa
rin ito pwedeng lumabas.
"Bakit ba kasi hindi ako pwedeng dumalaw dito sa loob ng 3 days?"
pangungulit ni Neira.
"Yun kasi ang sabi ng doctor. No visitors allowed muna"
Eh bakit pati ako? Araw-araw na nga ako dito, kilala na rin ako
ng mga nurses at doctor dito"
"Aish wag na makulit baby ko..Pinayagan na nga kita magpalipas
ng gabi dito eh"
"Kasi naman" parang batang nagtatantrums si Neira.
Biglang hinapit ni Renz ang bewang nya palapit sakanya kaya naman
lalo ito napahiga sa kama.
"Ay..ano ba! Baka mahulog tayo" saway ni Neira
Nagsisiksikan na kasi silang dalawa sa pang isahang hospital bed.
Tumagilid si Renz at niyakap ito ng mahigpit.
"Humarap ka sakin tapos hug..para di tayo mahulog"
Sumunod naman si Neira. Umurong pa pababa si Renz para magkatapat
ang mga mukha nila. Pagkatapos hinalikan nya ito ng
marahan. She closed her eyes to feel his kisses.
Nang magbitaw sila, inilapat ni Renz ang noo nya sa noo nito at
tinitigan ito sa mata.
"Mamimiss mo ang kiss ko noh?" nakangiting sabi ng binata.
"Hindi noh!" umiwas ng tingin si Neira.
Namumula na naman ang mukha nito.
"Talaga? Eh pag nawala ako anong pinakamamimiss mo?"
Biglang natahimik si Neira. Nangingilid na naman ang mga
luha nya.
"Oh..iiyak ka na naman?"
Pumikit si Neira at isinubsub ang mukha sa dibdib ni Renz.
Pinigilan nyang hwag umiyak. Hindi nya napansin na napasobra
pa la ang kapit nya sa tshirt ng kasintahan. Hinaplos ni
Renz ang buhok nito at pilit pinagagaaan ang kalooban
"Paano ba ako matatahimik kung alam kong nagkakaganito ka?"
"wag ka kasing magsalita ng ganyan..Na para bang iiwan
mo na talaga ako"
"Haay..ano bang gagawin ko sayo..Pwede ba akong humiling sayo?"
"Ano yun?" tanong ni Neira
"Kantahan mo ko"
"Ako? Hindi naman ako marunong kumanta eh" pagrereklamo ng dalaga
"Sus..Walang hindi marunong kumanta..Sintunado meron pero
hindi marunong..tss.."
"Eh..hindi naman maganda ang boses ko eh..baka palabasin lang
ako dito sa ospital..tsaka..sa banyo lang ako kumakanta.."
"Eh di isipin mo nasa C.R ka..tapos ako toilet bowl..sige na"
Nagtawanan sila hanggang sa napilit na rin sya ni Renz na
kumanta.
Crazier by Taylor Swift
I've never gone with the wind
just let it flow
Let it take me where it wants to go..
Til you open the door
There so much more..
I never seen it before
I was trying to fly but
I couldn't find my wings
But you came along and
you changed everything
You lift my feet off the ground
You spin me around
You make me crazier, crazier
Feels like I'm falling and I am
lost in your eyes
You make me crazier, crazier, crazier
I watched from a distance as you
made life your own
Every sky was your own kind of blue
And I wanted to know how that would feel
And you made it so real.
You showed me something that I couldn't see
And you opened my eyes and you made me believe
You lift my feet off the ground
You spin me around
You make me crazier, crazier
Feels like I'm falling and I am
lost in your eyes
You make me crazier, crazier, crazier
Matapos ang kanta..
"Galing, ah..mas magaling lang talaga ako" nakatawang sabi ni Renz.
"Alam ko..Ikaw nga ang idol ko eh..sabi ko naman sayo hindi
maganda ang boses..hindi ka na makakaulit."
"Ok lang sinulit ko na naman eh.."
Biglang pinatugtog ni Renz ang cellphone nya at nanlaki
ang mata ni Neira nang marecognize kung kaninong boses
yun..Nirecord pala ni Renz ang kanta nya.
"Waaah..Bakit mo nirecord? Delete mo yan..Kyaah.Nakakahiya..
Nakakainis ka naman" pilit kinukuha ni Neira ang cellphone ni Renz
pero hindi nya maabot.
"Haha..ang cute talaga ng boses mo..sarap pakinggan"
"Anlah..nakakaasar ka..Burahin mo na kasi"
"Ayaw..gagawin ko tong message tone..alarm tone..at ring tone ko"
Patuloy sila sa pagkukulitan hanggang sumuko na rin si Neira. Nahiga
na ulit sila sa kama na magkatabi at magkayakap. Hindi namalayan
ni Neira na nakatulog na pala sya sa mga bisig ni Renz. Nakangiting
pinagmasdan sya ng boyfriend. Hinalikan nito ang buhok ng dalaga.
"I love you..please stay strong" bulong ni Renz sakanya.