POV. Katey
Ik lig al de hele dag in bed. De motivatie op uit bed te komen, heb ik niet. Ashton had me vanmiddag geappt dat hij naar Australië gaat. Ik ben er kapot van, hij ook. Maar ik blijf hem steunen. Ik had al verwacht dat hij ging, want daar heeft hij meer overlevingskans.
"Katherine!" hoor ik mam roepen. Ik haat het als mensen me bij me hele naam noemen. Ik loop naar beneden en kijk haar vragend aan.
"Oh goed zo. Ik wou vragen of je uit bed kwam, maar je bent er al." Ik zucht en laat me op de bank vallen. Michael zit ook al de hele middag op bank en heeft tegen niemand gesproken. Hij en Ashton hebben in een korte tijd een goede band gekregen. Ik pak een glas water en drink het met kleine slokjes op. Mijn telefoon gaat af. Het is Ashton.
"Kate, kom alsjeblieft hier naar toe. Nu," huilt hij, zodra ik opneem.
"Ik ben al onderweg," zeg ik en zonder iets te zeggen hang ik op. Ik loop de deur uit en fiets zo snel als ik kan naar Ashton toe. De deur staat op een kiertje en ik ren naar zijn kamer.
"Kate," zegt hij en trekt me in zijn armen. Ook al heb ik geen idee wat er aan de hand is, lopen de tranen toch over mijn wangen.
"Ik ga over 2 dagen al weg, Kate. Over 2 fucking dagen," zegt hij luid snikkend. Alle kleur verdwijnt uit mijn gezicht. Langzaam laat ik hem los en kijk hem aan. Zijn ogen staan vol met verschillende emoties. Vooral verdriet. Ik hoor mijn telefoon verschillende keren afgaan, maar ik negeer het. Opeens wordt Ashton heel erg onrustig. Hij slaat om zich heen. Verschrikt zet ik een paar stappen achteruit. Hij trapt tegen zijn nachtkastje. De lamp valt eraf en de peer valt kapot.
"Ik haat m'n leven," roept Ashton en laat zich zakken op de grond. Hij haalt een hand door zijn haren, maar er blijven een paar plukken tussen zijn vingers zitten. Zodra hij dat ziet, lopen de tranen weer over zijn wangen.
POV. Ashton
"Ik wil niet meer," fluister ik. Kate gaat voor me zitten.
"Je geeft toch niet op?" Ik kijk haar aan. Ze heeft haar hand op mijn knie liggen. Ik kijk naar haar ogen die vol met tranen staan. Mijn ogen dwalen af naar haar lippen. Langzaam buig ik voorover en plant mijn lippen op die van haar. Ze schrikt en duwt me zacht van haar af.
"Shit. Sorry, dat was fout. Ik ben ook zo'n klootzak," zegt ik luid en bal mijn vuisten. Opeens voel ik haar lippen op die van mij. Ik ontspan meteen en ga mee in de kus. Ik lik haar onderlip, waardoor ze langzaam haar mond opent en onze tongen in contact komen. Ik trek haar op mijn schoot en leg mijn handen op haar onderrug. Ze glimlacht tijdens de zoen en legt haar handen in mijn nek. Ze trekt haar dicht naar me toe. Haar handen woelen door mijn haren, waardoor ik zacht kreun. Langzaam trekken we terug. Ze maakt zich klein op mijn schoot en legt haar hoofd op mijn borst.
"I'm gonna miss you," zegt ze zacht. Ik slik en haal mijn hand door haar haar. Ik voel dat ze zich wat ontspant.
"I'm gonna miss you too." Het blijft een tijdje stil.
"Sorry dat ik niet veel te zeggen heb," zeg ik na een tijdje. Ze kijkt op en glimlacht.
"We hoeven niet altijd te praten," zegt ze en pakt haar telefoon en oortjes. Ze geeft er een aan mij. Ik doe hem in en pak haar telefoon af. Ik kijk door haar afspeellijst en tik een liedje aan.
"Gepast," grinnikt ze als het liedje begint. Ik begin zacht mee te zingen.
"Don't waste your time on me, you're already the voice inside my head."
"I miss you, miss you," zing ze zacht. Ik glimlach zwak. Ik merk nu pas dat ik niet zonder haar kan. Ze maakt een groot deel uit van mijn leven. We zijn al bevriend sinds de crèche. Ik begin te glimlachen als ik haar weer voor me zie toen we elkaar voor het eerst zagen. Onze moeders waren toen al bevriend met elkaar, maar ze wisten niet dat we bij elkaar op de crèche zouden zitten.
Flashback
"Mamma kom," zeur ik en trek haar mee naar binnen. We stappen een ruimte in met een ballenbak, glijbaan en nog veel meer. Hier ga ik me wel vermaken.
"Colleen?" vraagt mijn moeder verbaast. Een vrouw draait om. Een meisje met bruin haar heeft haar hand vast en verschuilt zich verlegen achter haar been.
"Anne!" zegt ze en glimlacht. Ze geven elkaar een knuffel.
"Ik wist niet dat Katey hier naar toe ging," zegt mam. Wie is Katey? De vrouw fluistert iets tegen het meisje. Het meisje kijkt me aan en steekt haar hand uit.
"Ik ben Katey," glimlacht ze verlegen. Ik pak haar hand aan.
"Ik ben Ashton," zeg ik en druk een kusje op haar wang. Ze giechelt en wordt rood.
"Ga je mee van de glijbaan?"
Einde Flashback
Ik druk een kusje op haar kruin. Haar telefoon gaat weer af. Ze wil weg klikken.
"Neem maar op," zeg ik. Ze glimlacht dankbaar.
"Hallo?" Ik hoor een stem aan de andere kant van de lijn. Diegene praat hard, maar niet hard dat ik het kan horen.
"Ik ben bij Ashton," zegt ze kalm. Ineens hoor je iemand anders hard roepen.
"Is hij oké? Wat is er aan de hand?" roept een jongen. Het is overduidelijk Michael. Ik grinnik. Het is echt een chille gozer. Na die ene keer bij het feest van Livy, zijn ik en Michael bevriend geraakt.
"Uhm, i-ik vertel het je straks wel Mickey," zegt Katey zacht en ik zie dat haar ogen waterig worden. Ik sla een arm om haar heen en druk een kusje op haar slaap.
"Ik kom rond 6 uur thuis. Doei," zegt ze en hangt op.
"Zolang kan ik toch nog wel blijven?"
"Natuurlijk kan dat," zeg ik met een glimlach. Ze legt haar hoofd op mijn borst en haar arm vouwt ze om mijn middel. We doen de oortje weer in. De tijd tot dat ze naar huis moet, hebben we alleen maar muziek geluisterd en genoten van elkaars aanwezigheid. We zaten tegen elkaar terwijl ik heel de tijd haar hand vast hield.
POV. Katey
Ik fiets op een sloom tempo terug naar huis. Als ik eenmaal voor de deur sta, zucht ik, neem een hap adem en loop langzaam naar binnen. Michael komt meteen aan gerend en trekt me in zijn armen.
"Waarom was je bij Ashton? Moet ik me zorgen maken? Wat is er gebeurd?" ratelt hij.
"Hij gaat over 2 dagen al," zeg ik zacht. Ik kijk over zijn schouder naar mam die aan de tafel zit aan haar computer. Ze heeft niet gehoord waar we heb over hebben. Ik ga zo meteen met haar praten. Ik hoor Michael naar adem happen.
"D-dan al?" snikt hij. Ik kijk hem aan en veeg zijn tranen weg met mijn duimen. Ik knik zacht. Zijn armen hangen slap langs zijn lichaam.
"Kom," zeg ik. We lopen naar de bank en gaan zitten. Ik roep mam dat ze ook moet komen. Ik vertel haar het verhaal. Ze schrikt zichtbaar en troost me.
"Ik ga naar bed," zeg ik zacht en loop naar boven. Ik kleed me om en ga in bed liggen. Ik pak mijn telefoon er bij en open de chat met Livy. Ze weet nog niks over Ashton en ik vind wel dat ze het moet weten.
Ik: Over 2 dagen gaat Ash naar Australië voor verdere behandelingen😭
Liv💦: Srs?! Hoelang??
Ik: Het ligt eraan. Tot hij beter is
Liv💦: OMG, ik ga hem missen...
Ik: Me too. Ik ben vandaag nog naar het toe gegaan
Liv💦: En toen??
Ik: Hij was in zijn kamer en moest huilen. Ineens kreeg hij een woedeaanval. Ik troostte hem en toen hebben we gezoend😌
Liv💦: Echt waar?! Cute😍 Is Kate en Ashton nu a real thing😉
Ik: Ik heb eerlijk gezegd geen idee...
Liv💦: Je komt er wel uit. Maar ik moet gaan. Mam roept
Ik: Okayy, g'night
Liv💦: See ya
Ik leg mijn telefoon weg en sluit m'n ogen. Ik val als een blok in slaap.
~
De volgende ochtend sta ik op en maak me klaar voor school. Ik fiets aan en zodra ik op school ben, zie ik een poster hangen voor de goede doelenmarkt. Dat doen ze elk jaar op school. Het is best gezellig altijd. Ik zie Logan en een paar vrienden van hem bij de kapstokken staan. Hij kijkt me vies aan. Ik frons en loop door naar Ashton toe.
"Wat is er aan de hand? Logan vroeg net iets aan me van 'Was het lekker?'" zegt Ashton. Ik haal mijn schouders op.
"Ik weet niet. Ik liep net langs hem en toen gaf hij me een vuile blik," zeg ik en kijk achterom naar Logan die grijnzend tegen de muur aan leunt.
~Wordt vervolgd~