POV. Katey
Lachend lopen ik en Caitlyn naar de kleedlokalen. We lachen om een of andere stomme grap die ze net maakte. Ashton is ziek. Hij zei dat het niets ergs is, maar ik ben heel erg bezorgd. Met een zucht ga ik op het bankje zitten. Ik kleed me om en wacht op Caitlyn die haar schoenen strikt.
"Kan ik vanmiddag bij jouw slapen? Dan kunnen we morgen samen naar Ashtons chemo toe," zegt ze en kijkt op van d'r schoenen. Ik knik en doe snel een staart in. Ze staat met een sprongetje op en haakt haar arm door de mijne en sleurt me mee naar de gymzaal. Ik lach en we rennen naar de banken toe.
"Waar is Ashton?" hoor ik Luke vragen aan zijn vrienden.
"Vast weer ziek. Dat kind moet zich niet zo aan stellen," zegt Logan.
"Doe eens normaal man!" roept Caitlyn. Logan kijkt op en grijnst.
"Wat? Het is waar. Of niet soms Luke?" Luke kijkt op en schudt zijn hoofd. Hij staat op en loopt naar de gymdocent die hem riep.
"Ahw, nu sta je er alleen voor. Maar dit is je geluksdag, want ik heb héél véél medelijden voor je," zegt Caitlyn sarcastisch. Ik lach terwijl Logan zich ons de rug toe keert. Luke komt het hok uitgelopen met 3 matjes die hij zonder moeite tegelijk mee sleurt. Je ziet van een afstand de spieren in zijn armen samentrekken. Ik slik en schrik wakker van de docent die me roept.
"Ga jij Luke even helpen met de matjes?" ik knik en help hem mee om de matjes neer te leggen. Als hij ziet dat ik lig te worstelen met het matje -wat voor mij zwaar is- laat hij die van hem vallen en helpt me. Zijn hand raakt even de mijne aan, waardoor ik licht bloos. We leggen snel de matjes neer en gaan weer zitten.
"Vandaag gaan we judo doen," zegt de leraar. Een paar meiden kreunen verveeld.
"Oh nee. Ik heb net vanmorgen nog mijn nagels gedaan," hoor ik zelfs iemand mompelen.
"Nou dan doe je dat na school opnieuw. Maar je doet gewoon mee, Kim," zegt de leraar waarschuwend. Ze slaat boos haar armen over elkaar. Luke schiet in de lach, maar als Kim hem een woedende blik stuurt, slaat hij zijn handen voor zijn mond en mompelt een sorry. Hij loopt rood aan, omdat hij zijn lach probeert te verbergen.
"Oké, ik heb de kaarten al bij de matjes neer gelegd. Op elke kaart staat een niveau. Niveau 1 is het makkelijkst tot niveau 5. Niveau 1 is een 2. Als je niveau 5 kan dat heb je een 10. Volgende week moeten jullie het voor de klas uitvoeren. Je gaat in de tweetallen die je laatst had met het project. Jullie mogen beginnen." Luke en ik lopen naar een matje. Zo erg vind ik het niet om met hem te doen, want ik begin hem steeds aardiger te vinden.
"Zullen we beginnen bij 1 en opbouwen tot 5?" stelt hij voor. Ik knik en bekijk de kaart. We hebben al snel de eerste 3 af.
"Nou, we hebben al een 6," lacht hij en geeft me een high-five. Niveau 4 hebben we ook al snel af. Ik pak de kaart van 5. Mijn ogen worden groot. Ik laat de kaart aan Luke zien die met een frons naar de kaart kijkt. Het is nogal een intieme houding. We mijken elkaar ongemakkelijk aan. Als ik deze houding met een meisje moest doen, zou het veel minder gênant zijn. Ik moet met mijn hoofd tegen Luke's borst aan leunen en hij moet zijn armen net onder mijn borst houden. Daarna moet ik proberen te ontsnappen uit zijn greep. Hij bijt op zijn lip en kijkt me aan. Hij haalt zijn wenkbrauwen op.
"Dus... Zullen we dit proberen of gaan we voor een 8?" vraag ik.
"Dit proberen?" zegt hij op een vragende toon. Ik knik langzaam. Dit gaat de gênantste paar minuten zijn van mijn leven. Ik leg mijn hoofd op Luke's borst en hij slaat zijn armen om me heen. Zijn armen liggen net onder mijn borsten. Ik voel mezelf rood worden. Ookal is dit vreselijk ongemakkelijk, voel ik me toch veilig.
"Probeer maar te ontsnappen," fluistert hij in mijn oor. Zijn warme adem brandt in mijn nek. Ik probeer me los te wringen. Na een tijdje kom ik los. Ik kijk hem aan en lach.
"Dat was nogal uh," hij krabt zijn achterhoofd.
"Intiem?"
"Precies."
"Oké, allemaal omkleden. Jullie twee. Jullie ruimen de matjes op," zegt de gymleraar en wijst twee meiden aan. Cait en ik lopen de kleedkamers in.
"Je had het wel gezellig met Luke, of niet soms?" grinnikt ze terwijl ze haar schoenen uit trapt. Ik bloos licht.
"We wouden gewoon graag niveau 5 kunnen."
"En of jullie het konden. Het zag er wel schattig uit moet ik zeggen," glimlacht ze. Ik bijt op mijn lip.
"Maar genoeg over dat. Ga je mee naar mij toe om mijn spullen te pakken?" Ik was al weer bijna vergeten dat ze vanavond zou blijven slapen.
"Ja is goed," glimlach ik. We pakken onze spullen en fietsen naar Caitlyns huis toe. Ze pakt snel haar tas en we gaan naar mijn huis toe. We lopen naar binnen.
"Hey, Kate. Zou je Eva haar- Wow," Ryans mond zakt open en hij kijkt naar Caitlyn die verlegen naast me staan. Fronzend kijk ik van Eyan naar Caitlyn toe.
"Oké, wij gaan naar boven," zeg ik langzaam en sleur Caitlyn naar boven.
"What the hell is dat nou weer!" roep ik.
"Eerlijk gezegd. Ik heb geen idee," zucht ze. Ik lach. Dat was vreemd. Terwijl we het bed voor Cait opmaken, praten we over van alles en nog wat.
"Dames. Komen jullie? We gaan eten," zegt mam die in de deuropening staat. Ik glimlach en knik. We lopen naar beneden en gaan aan tafel zitten. De heletijd kijken Caitlyn en Ryan naar elkaar. Ik trap Ryan tegen zijn scheenbeen aan.
"Auw fuck! Waar was dat voor nodig?" vraagt hij verontwaardigd. Ik geef hem een veelbetekende blik. Hij kijkt me even boos aan, maar eet daarna door.
"Wij gaan naar boven!" roep ik na het eten. Ik plof neer op bed. We gaan meteen slapen, want morgen moeten we vroeg op.
~
Caitlyn en ik kloppen aan bij Ashton. Zijn moeder doet open en glimlacht.
"Hij is boven dacht ik," ik glimlach dankbaar en we lopen de trap op. Ik hoor gesnik vanuit Ashton kamer. Ik maak de deur open en zie hem in elkaar gedoken op bed liggen. Zijn benen zijn op getrokken en zijn hoofd rust op zijn knieën. Zijn armen heeft hij er ook omheen geslagen en zijn schouders schokken regelmatig. Ik ga naast hem zitten en wrijf over zijn rug.
"Wil je me vertellen wat er aan de hand is?" Ik zie hem langzaam knikken. Hij gaat met een hand door zijn haar. Een bruine pluk blijft hangen in zijn hand.
"Oh my god Ash," ik trek hem in een knuffel en een traan verlaat mijn wang.
"W-we moeten gaan," hoor ik Caitlyn zacht zeggen.
"Het komt allemaal goed Ash. Dat beloof ik je," fluister ik in zijn oor. Hij knikt zacht en we staan met z'n alle op en gaan in de auto zitten. De rit is het stil. Een onaangename stilte. De auto staat op gegeven moment stil en we lopen naar binnen.
"Kamer 253, verdieping 4," glimlacht de receptionist. We gaan met de lift naar boven.
"Daar," ik wijs naar de kamer die ik op afstand zie. We lopen het kamertje in en nemen plaats. De dokter van de vorige keer zit er weer.
"Hallo Ashton. Fijn je weer te zien," zegt hij met een vriendelijke glimlach. Ashton fronst. Ik weet precies wat hij nu denkt. 'Waarom zou het fijn zijn om mij weer te ontmoeten in het ziekenhuis terwijl ik ziek ben?' Ik pak zijn hand en knijp er zacht in.
"Je mag het kleed weer aan trekken en op het bed liggen." Ashton staat op en kleedt zich om achter een afgezonderd stuk. Hij gaat liggen op het bed. De lichten worden gedimt en hij wordt in het apparaat geschoven. Na een paar minutjes wordt hij er uitgehaald. De dokter staat te overleggen met andere dokters. Hij knikt af en toe en schrijft wat op.
"Zo Ashton. We hebben nieuws voor je. Zouden alleen de familieleden hier blijven en de rest even naar de wachtkamer?" Caitlyn en ik staan op en gaan in de wachtkamer zitten.
"Wat zou het nieuws zijn?" Ze haalt d'r schouders op en kijkt naar de vloer. Na een kwartier worden we naar binnen gehaald. De moeder van Ashton heeft tranen in haar ogen en Ashton zelf kijkt met verschillende emoties in zijn ogen naar de grond. We gaan zitten en kijken de dokter afwachtend aan. Hij schraapt zijn keel en begint te praten.
"Ik heb net besproken met de familie Irwin over de verdere behandelingen van Ashton. Hij heeft al een paar chemo's hier gehad, maar we kunnen hem hier niet verder helpen," hij stopt even met praten, waardoor ik begin te praten.
"Dus je wilt zeggen dat je hier niets meer kan die en hem gewoon dood laat gaan?!" val ik uit. De dokter schrikt even, maar schudt zijn hoofd.
"Ik was nog niet klaar. We willen Ashton naar Australië sturen voor verdere behandelingen. Ze hebben daar meer kennis met de soort kanker die Ashton heeft." Mijn mond wordt droog en ik kijk in de verte. Ashton gaat naar Australië?
"M-maar voor hoelang?"
"Tot dat het beter gaat. Het ligt er aan."
"Mevrouw Irwin, u moet goed gaan overleggen met uw man en Ashton zelf of je dit wilt doen," maakt de dokter duidelijk. We zeggen elkaar gedag en lopen in stilte naar de auto. Ik heb mijn arm om Ashton geslagen.
"Wat denken die dokters hier wel niet? Ze kunnen hier ook echt niets, eah? Kut dokters," scheldt Caitlyn woest. We stappen de auto in.
"Shh, rustig Cait. In Australië hebben ze gewoon meer kennis. Als ik ga, beloof ik dat ik snel terug kom. En jullie kunnen in de vakanties komen of we gaan morgen op school vragen of jullie soms verlof krijgen om te komen," stelt Ashton voor. Hij probeert rustig over te komen, maar ik zie de paniek in zijn ogen. Caitlyn knikt en kijkt naar haar handen.
"Moet ik jullie thuis af zetten?" hoor ik Anne zacht zeggen. Ik kijk op en knik met een zwakke glimlach. Lauren is ook mee gegaan, maar ze is al de hele tijd stil. Ashton kruipt naar voren en neemt Lauren op zijn schoot.
"Het komt goed, Laur," fluistert hij zacht en wiegt haar heen en weer. Ze legt haar hoofd op zijn borst en kijkt het raam uit.
"Katey, we zijn er," zegt Anne. Ik kijk op en zie dat we voor mijn huis staan. Ik bedank ze en stap uit. Zodra ik binnen ben, komt Michael vrolijk aan gehuppeld.
"Hallo Katherine- shit, wat is er?" vraagt hij bezorgd. Ik stort in zijn armen en de tranen gaan hun vrije loop.
"A-Ashton-" Verder kom ik niet, want ik begin luid te snikken. Hij wrijft geruststellend over mijn rug.
"Wat is er met Ashton?" vraagt hij. Zijn stem klink lief en zacht.
"H-hij moet naar A-Australië v-voor verdere medicatie," stotter ik. Ik hoor hem naar adem happen. Hij vloekt zacht.
"Oh lieverd toch. Het komt allemaal goed. Ashton is sterk. Hij gaat vechten," fluistert hij. Ik glimlach tegen zijn borst.
"Zullen we een film kijken?" vraag ik zacht.
"Ga maar vast liggen en start Netflix dan pak ik het eten," zegt hij en loopt weg. Ik ga voor de tv zitten en start Netflix. Ik zoek een komedie en ga tegen Michael aan liggen die de bak popcorn op onze schoot zet.