"I'm not going to lie, I'm actually scared about where I 'm going to be in the future"
Ik kan het niet geloven.
Ze blijft bij me!
Met een gelukkig gevoel werp ik een blik op haar.
Haar ogen glinsteren.
Niet van blijdschap en vreugde.
Maar, van verdriet en pijn.
Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang.
Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten.
'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míjn vechter.'
'Ik kan het. Ik ben sterk. Ik ben jou vechter.' Herhaalt ze mijn worden.
Een flits van angst schiet er door haar ogen, waarna ze weer even bruin zijn als altijd.
'Je mag bang zijn. Verberg het niet.'
Ik trek haar in mijn armen en streel haar wang.
'Ik? Ik ben niet bang.'
Maar, ondanks haar standvastige woorden kan zij de angst niet verbergen.