Met moeite sleep ik mijzelf naar de laatste les.
Biologie.
Helemaal achterin ga ik zitten, uit het zicht van anderen.
Ik ben het meisje dat niet gezien word.
Het meisje dat niet wilt worden gezien.
Maar, wat ik wil, komt niet in vervulling.
Want het zal altijd hetzelfde blijven.
Maandag, school.
Dinsdag, school.
Woensdag, ziekenhuis.
Donderdag, ziek.
Vrijdag, ziek.
En morgen.
Morgen is het woensdag.
YOU ARE READING
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
