"I'm hiding what I'm feelings, but I'm tired of holding this inside my head"
Nooit zal ik hetzelfde zijn.
Nooit zal ik hetzelfde kunnen zijn.
Nooit zal ik hetzelfde willen zijn.
Alweer slenter ik naar de stoel achterin in het lokaal.
Als de les net is begonnen, gaat de deur, midden in de zin van de leraar open.
'Meneer, McField. U bent alweer te laat. De volgende keer, is het nakomen. Neemt u ergens plaats?' Onze leraar wiskunde, is een watje en veel te zachtaardig.
De volgende les, zegt hij weer hetzelfde tegen Jacob.
De ogen van de jongen glijden over de rij kwijlende meisjes.
Is het nou zo moeilijk om naast Britt, de trut vooraan te gaan zitten, of naast Barbiepop Hannah?
Ik zucht, ik heb geen zin om hier naar te kijken en kalm wendt ik mijn hoofd af.
De volgende paar seconden, klinkt er een plof naast mij en verschrikt kijk ik op in twee blauwe ogen.
Jacob McField.
YOU ARE READING
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
