"She is sick."
'Waarom ben jij toch zo vrolijk Jacob? De laatste tijd was je zo down.' Vroeg mijn pleegmoeder toen ik uit school kwam.
Mijn ogen twinkelden toen ik in de spiegel keek waar ik voorbij liep en mijn grijns werd nog groter dan eerst.
'Niks. Niks.' Ontweek ik haar vraag gemakkelijk.
'Jacob-'
'-Ik heb een vriendinnetje. Dat is het. Nu goed?' Onderbrak ik haar zuchtend en pakte een pak met drinken uit de koelkast.
'Wat geweldig! Wanneer ontmoet ik haar?' Babbelt ze vrolijk en kijkt mij enthousiast aan.
'Uhh. Ze kan hier niet komen.' En meteen was mijn vrolijke bui weg.
'Waarom dan niet, lieve schat?' Glimlachtte mijn pleegmoeder.
'Ze is ziek.'
O god. Hoe kom ik op de eerste plaats in poëzie? ^^
JE LEEST
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...