Ik ben niet bang

♡-Dinsdag-♡

"If I was a romanticus, than you loved me now more, than al these bitches on school"

De regen zorgt ervoor dat mijn haar nat word en ik nog sneller begin de fietsen.

Het leek zo'n mooi weer, dus dacht ik een keer op de fiets te gaan, vanplaats de auto of bus.

En wat krijg ik ervoor terug?

Een verpest kapsel.

Vandaag is een talentenjacht op school.

En ik doe mee.

O fack.

Wat als ik faal?

Wat als Lente er niet is?

De talentenjacht begint.

Ik ben nummer acht.

Ik ben zo zenuwachtig dat ik de hele tijd op mijn voeten heen schuifel.

Ik heb al een paar keer gekeken, maar ik zag Lente niet.

Fack waar is ze!

'Nummer acht.'

Zodra ik mijn nummer hoor, loop ik nerveus richting het podium.

De jury staart mij strak aan, en ik hun strak terug.

Maar, tegelijkertijd ben ik nog banger als altijd.

Waar, is mijn Lente?

Als de muziek begint, adem ik even diep in en uit, en laat het dan over mij heen komen.

'Ze is alles, behalve zwakte.

Ze heeft de kracht van een leeuw.

Ze is nog mooier, dan de mooiste hier op aarde.

En, ik weet... Zij is niet van mij.

Zij heeft het.

De schoonheid.

Zij heeft de liefde,

Van mij.

Zij heeft het.

Het verdriet.

Dat zich in haar opstapelt,

Maar ze laat het niet los.

Ik wil niks van haar, behalve dat ze me vertrouwt.

Ziet zij dan niet, dat ik zielsveel van haar hou?

Wil zij dan niet weten, wat ik voel...

Voor haar.

Zij heeft het.

De kracht.

Het is haar kracht, van binnen uit.

Zij heeft het.

De Lente.

Ze is nog mooier, dan de Lente zelf.

Zij heeft het.

Mijn liefde.

Maar, wilt zij dan, niet bij mij zijn?

Want, wilt zij dat?

Wilt zij bij mij zijn?

Wilt zij de mijne zijn?'

Als zelfs de laatste noten zich laten horen, klinkt er opeens een oorverdovend applaus.

Mijn ogen gaan zoeken over de mensen heen, en opeens spotten mijn ogen een meisje die de zaal rennen verlaat.

Ik heb het zo verpest.