"Sick of Crying, tired of trying, yes I'm smiling, but inside I'm dying."
Zijn ogen hadden mij belangstellend aangekeken.
Nieuwsgierigheid was erin te zien.
Niemand lette op ons, dus hij sprak.
'Wat is je naam, schoonheid?'
Geen gebloos, of het afwenden van mijn gezicht.
Ik keek hem recht aan, zonder een grijntje emotie.
'Mijn naam? Lente.'
En nu lig ik hier, in een wit, kil ziekenhuisbed.
Ik update maybe, to much?
YOU ARE READING
Ik ben niet bang
PoéziaHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
