Ik ben niet bang

-Maandag-

"Life is not about waiting for the storm to pass, It's about learning dancing in the rain."

De regen tikt tegen de ramen.

Hard en onvoorspelbaar begint het te donderen.

Bliksemstralen schieten ook nog eens door de lucht.

Het onweer laat mij voelen hoe ik mij voel.

Het stormt van binnen en van buiten.

Het knipperen van mijn ogen is de bliksem.

Mijn ademhaling is de wind.

En mijn tranen glijden soepel over mijn gezicht als de regen.

Maar, opeens zie ik daar iemand buiten.

En hij valt op de grond.

Zo snel als ik kan ren ik richting de gang.

Toevallig loopt er net een zuster voorbij.

'Zuster! Buiten is er iemand flauwgevallen!' Geschrokken kijk de zuster mij aan, en rent richting mijn kamer.

En als ze diegene daar op de grond ziet liggen, slaakt ze een verschrikt kreetje.

Zo snel als de zuster kan, rent ze richting beneden.

Ik had geluk dat ik op de tweede verdieping lag.

Maar, als ze uiteindelijk bovenkomen met diegene op een brancard dan schrik ik mij dood.

Het is...

Mijn vader.

Wie dacht dat het Jacob zou zijn?

^^

Opgedragen aan zacmalik ^^