Een traan glijdt levenloos naar beneden en zorgt ervoor dat ik hem verwoedt weg veeg.
Ik mág niet huilen.
Ik ben geen watje.
Ik ben wel een watje.
Een mietje.
Eerste klas loser.
De sukkel van de school.
Ik ben het meisje waarover word geroddeld.
Elke keer als ik weer voorbij loop gaat het zoals altijd.
'Zie je dat meisje?'
'Dat meisje, is ziek.'
JE LEEST
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
