Ik ben niet bang

♡-Dinsdag-♡

"I love that feeling I get, when I see your smile"

Haar mooie, bruine ogen keken mij aan.

Een verwarde uitdrukking was op haar gezicht te zien.

Gisteren was zij ook al zo.

Stil.

Verward.

En belangstellend.

Normaal is ze nooit zo verward.

En normaal, haalt ze het niet eens in haar hoofd om mij aan te staren.

Een flits van angst schiet er door haar ogen heen.

Ze is bang.

Maar, waarvoor?

Voor mij?

Voor pijn?

Voor verdriet?

Ik sla mijn ogen neer en kijk weer naar het lege vel papier voor me.

Deze keer begin ik ijverig te schrijven.

Ik moet het kunnen opschrijven.

Mooie, bruine ogen die glinsteren als zij mij aankijkt.

Die mooie ogen staan verdrietig en kil.

Een masker hult haar ware persoonlijkheid.

Ik wil haar beter leren kennen.

Ik wil weten wie zij écht is.

Ik wil weten wat er in haar hoofd om gaat als zij mij aankijkt.

Voelt zij haat voor mij?

Voelt zij verdriet voor mij?

Doe ik haar pijn?

Dor ik haar pijn, door van haar te houden?

Ik weet het niet.

Ik wou dat ik de keuze kon maken.

De keuze of, ik mijn gevoelens hun gang liet gaan.

Of de keuze of, ik mijn emoties op zou proppen.

Ik weet het niet.

Keuzes.

Keuzes maken is zo lastig...