"The most dangerous people, are those who have nothing to lose"
Ineen gedoken op het grote ziekenhuisbed, lag ik te rillen.
Mijn lichaam was zwaar aan het beven van de schok en af en toe verliet een snik mijn mond.
Ik was alleen.
De woorden galmen door mijn hoofd.
Die verafschuwde woorden, die ik altijd heb ontweken.
Want alleen zijn, wil ik niet.
Voetstappen naderen het ineen gedoken figuurtje dat ligt te beven.
O wacht, dat ben ik.
'Meisje toch.' Fluistert een warme stem.
Meteen zodra ik haar lieve stem hoor, sla ik mijn armen om haar nek en huil haar blouse nat.
'Mama. I-ik wil jou niet samen met p-papa verlaten!'
YOU ARE READING
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
