"Everyday is somewhere pain, Everyday I Am somewhere"
Dan lig ik nu hier.
Alleen.
Stil.
Verdrietig.
Op mijn bed.
Mijn eigen bed.
Ik mocht naar huis.
Ik mocht, of nee moest naar mijn eigen kille huis.
Het huis waar ik mij niet veilig voel.
Ik voel mij nergens veilig.
Bij niets of niemand.
In het ziekenhuis voelde ik mij een beetje veilig toen hij er was.
Ik had het gevoel dat hij over mij waakte.
Maar, het ergste was, was toen ik wakker werd hij weg was.
Hij is gewoon weg.
Waarnaartoe?
Dat weet ik niet.
Het enigste wat ik weet, is dat hij niet bij mij is.
JE LEEST
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
