"Words can't speak"
Verdoofd zit ik voor mij uit te staren, ik zit al een nacht hier in het ziekenhuis.
Een nacht.
Ik ben doodop.
Maar, ik val niet in slaap.
Ik durf ook nauwelijks mijn ogen van de deur van Lente af te halen.
Lente is niet dood.
Maar, levend is ze nou ook weer niet.
Ze word in een kunstmatige coma gehouden.
En alsof dat nog niet erg genoeg is, ik mag niet bij haar.
Ik wil zo graag, haar mooie, poezelige gezichtje zien.
Fluisterend dat het goed komt, ook al weet ik dat niet zeker.
Ik wil haar mooie ogen zien, maar die zijn gesloten.
Ik wil haar prachtige glimlach zien.
Maar, zal ik dat alles van haar, ooit nog wel zien?
YOU ARE READING
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
