"It's called pain. But for this sort of kind isn't a medicine"
Ik moet naar school.
Van Antoinette.
Snapt ze dan niet, dat elk uur, elke minuut, zelfs elke seconde er iets kan gebeuren.
Ik wil Lente niet kwijt.
Niemand wilt Lente kwijt.
Ze is een seizoen.
De allermooiste die er bestaat.
En het belangrijkste; Ze is van mij.
Het is mijn seizoen.
Maar, ik ben zo bang dat iemand mijn seizoen steelt.
Of dat mijn seizoen sterft als ik er even niet ben.
Dus ik blijf hier.
Ik blijf in de wachtkamer en trek mij niets van Antoinette aan.
YOU ARE READING
Ik ben niet bang
PoetryHaar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míj...
