"I'm proud of my heart, It's been; played, stabbed, cheated, burned and broken. But somehow, it still works"
De dagen gaan tergend langzaam voorbij.
Seconden lijken minuten.
Minuten lijken uren.
Uren lijken dagen.
Ik verveel mij.
Ik verveel mij in mijn uppie.
Ik lig daar maar, in dat stomme ziekenhuisbed en had gewenst dat ik had geleefd.
Ik heb nooit geleefd.
En ik zal ook nooit meer leven.