Kabanata 25
Later
Habang nag mamartsa pabalik sa hallway, tinatabunan ko ng aking palad yung singsing na nasa daliri ko parin. Ngunit di ko mapigilang sumulyap palagi roon. Sa ganda pa naman ng sising parang ayaw mo na maalis ang mga mata mo roon.
Binuksan ko ang locker para kunin yung gagamiting libro. Sandaliang gamit lang naman 'tong singsing. Hindi akong papayag na maging akin at mauwi ito.
Binuksan ko ang bag, kinuha ang dalawang novel ng libro. Nakangiti kong pinagmasdan iyon, hindi ko alam kung ilang taon na ako hindi nagbabasa ng ganito. Dahil kapag nabibitin ako sa storya, kahit anong makitang libro na-iintresan ko na at gusto na iyon bilhin. Sana ay hindi maulit iyon dahil ayoko nanamang gumastos ng novels.
Yung isang novel ay iniwan ko saking braso. Yung isa binalik, babasahin ko 'to at yung isa iiwan ko na lang sa bag ko. Baka kasi hindi abutan ng isang araw ang pagbabasa ko nito.
"Leanna!" Bumaling ako sa tumawag at nakita si Jarvis na may hawak ng roses. Lumapit siya sakin nang matapos ko ng ayusin mga gamit ko sa loob ng locker at bag.
"Hi Jarvis!" Bungad ko sa kanya.
"Nakita kong marami kanina nag aabot sayo ng, " nag kibit balikat siya at nagpatuloy. "Roses, hindi na ako nakisawsaw baka kasi naiinis ka na non." May bahid na hiya sa kanyang tono.
"Hindi naman. Ngayon lang ako tumatanggap ng mga ganoon. Kaya kinuha ko na lang."
"Pwede pa ba ako makaabot sayo nito?" Ngumuso siya sa hawak na roses saka diretsong tumingin sakin.
"Oo naman, Jarvis." Sabi ko at tinanggap ang pagbigay niyang roses. Dinapo ko iyon sa aking ilong at inamoy iyon ng sandali. "Thank you!"
Tumango siya at ngumiti sakin. "You're welcome, Leanna."
Kumunot ang kanyang noo at ngayon ko lang na realize na gamit kong pagkuha ng roses ay naroon ang singsing. Umasta ako ng parang wala, dahil magtataka siya kapag kakabahan ako o magtataka nang dahil nakita niya iyon.
"Engaged ka na?" Tumaas ang kilay ni Jarvis sakin.
Nalaglag ang aking panga at mariing napalunok.
"Engaged? Anong engaged? Hindi ako engaged!" Tumaas na ang tono ko dahil sa gulat ng kanyang sinabi. Kinagat ko ang aking labi. "Sorry. Nagulat lang ako. Wala lang 'tong singsing . . . . uhm . . . di diretso na ako sa classroom."
Marahang tumawa si Jarvis. "Okay. See you there."
Nag martsyang patalikod sakin si Jarvis. Sunundan ko ng tingin ang kanyang hakbang at nakita ko sa gilid ng aking mga si Craigan at mabilis kong tinuon ang aking mga mata.
Kaharap niya si Aria na nakahalukipkip. Nag kamot siya ng ulo at napansin ko sa kanyang likod ang hawak na roses. Umiling na lamang siya at inabot kay Aria yung hawak, na parang napilitan lang siyang gawin ang bagay na iyon.
Tinanggap ni Aria ang pagbigay niya ng rose. Sumandal si Craigan sa locker at napansin niya na kanina ko pa sila pinagmamasdan. Mabilis kong iniba ang lugar ng aking paningin.
Pwede siyang magtaka sakin, na nag mumukha akong intresado kung anong meron man namamagitan sa kanila. Pero ang totoo ay wala akong pakealam sa mga nasa aking paligid.
Nang nakarating sa silid ay madali kong binuklat ang novel. Parang hindi na makapagantay ang aking mga daliri at ang mga aking mata na mabasa ang bawat salita sa libro. Wala pa naman ang aming guro at nasa huling row ako. Kaya't may oras pa akong mabasa kahit saglit lang.
"Leanna may nakaupo dito?"
"Ha?" Hindi ko gaano nakuha ang kanyang tanong dahil nakatuon ang aking mga mata sa libro. Tinapos ko muna ang isang page bago bumaling doon.
Nanliit ang aking mga mata na si Craigan pala yung kanina pang nakatayo, at napansin kong nakatingin siya sa libro na nakangiti.
"Sorry," itinikom ko ang hawak na libro. "Ano ulit iyon?"
Umiling siya at dumiretsong umupo sa tabi ko. Binuklat ko ang libro para magbasa ulit.
Narinig kong may ilang beses tumikhim sa harapan. Sumulyap ako don at nakita si Miss Lacerda na ilang beses iyon ginagawa para makuha ang aming atensyon.
"Magsisimula na ang botohan mamaya. Girls, pwede na kayo magboto. Mga babae munang mauuna. Yung mga lalaki ay maiiwan muna rito." Dumiretso si Miss Lecerda sa gitna at tumingin siya sakin. "Leanna, dito ka lang," tinaas niya ang kanyang index finger at luminga. "Boys . . . boys!" May bahid na pagbabanta ang kanyang tono.
Tango nalang ang sinagot ko. Kinagat ko ang pangibaibang labi ko. Para akong nabuhusan ng yelo sa narinig. At isa pa ay, maiiwan pa talaga ako sa mga lalaki kong kaklase. Tahimik lang silang nakikinig, pag wala na Miss Lacerda. Doon na sila mangungulit.
Bumalik si Miss Lacerda at sinenyasan niya ng kanyang daliri ang mga babae kong kaklase na sumunod sa kanya. Nakita ko ang bahid na excitement sa kanilang ekspresyon. Ngayon lang siguro sila pinayagan mag boto.
Nang nakalabas na silang lahat. Tumayo ang isa sa mga lalaki kong kaklase at sumilip sa bintana. Nag thumbs up siya at narinig ko na ang mga hiyawan nila. Gusto kong umirap, di ko maintindihan kung bakit sila masaya.
Yumuko ako at sa libro nalang tumingin.
"Naiingayan ka ba sa kanila?" Tanong ni Craigan sakin.
Umiling ako. "Hindi naman. Sanay na akong magbasa sa maingay na lugar." Sabi ko ng hindi tumitingin sa kanya.
Nang natapos ang isang page, sumulyap ako sa kanya at nakita ang kanyang mga mata na nakatuon lang saking daliri kung nasaan ang singsing. Umangat siya ng tingin, napalunok niya nang nakatingin rin ako sa kanya at madali siyang umiwas ng tingin sa akin.
"Yung nakita mong, inaabutan ko si Aria na roses." Nahimigan ko ang kabado sa kanyang tono. Dahil nanginginig ang boses niya sa bawal salita. Kumunot ang noo ko. "Yung totoo kasi, uhm . . . pinipilit niyang kunin iyon sakin. Kaya binigay ko na la-lang . . . damn!"
"Dapat talaga inaabutan mo siya kasi ginagawa niyo yung mga ginagawa ng mga mag kasintahan." Sabi ko ng hindi parin tumitingin sa kanya.
Narinig ko ang pagbubuntong hininga niya. "You saw what happened . . . at the library. Doesn't mean, na mag kasintahan na kami. It doesn't mean anything!"
Nanliit ang aking mata at napaawang ang bibig. What the . . . ginagawa nila iyon kahit hindi sila? Nagugulahan ako, minsan parang nag sisinungaling siya kapag kaharapan, iyon yung nararamdaman koo.
Tumango nalang ako. Kahit nawalan na ng gana sa pagbabasa pero nag patuloy parin ako para hindi iyon maisip. Bigla na lamang ako nawalan ng mood, dahil siguro sa gulat at pagkabigla.
"Leanna . . ." May bahid na himagaw ang kanyang paghinga.
"Bakit, Craigan?" Sumulyap ako sa paligid, iniiwasan ang mga mata ni Craigan. Napagtanto ko na, hindi lang pala ako ang naiwan na babae rito. Meron rin pala ako kasamahan, pero yung iba sa kanila nakikipagusap sa lalaking kaklase.
"Nag seselos ka ba sa nakita mo kanina?" Nanlaki ang mata ko at nag salubong ang kilay. Napasinghap ako bago bumaling sa kanya.
"Selos? Bakit? Hindi naman ako nakakaramdam ng ganoon . . . at para saan naman yon, di ko pa nararanasan at maramdaman ang ganong bagay." Nasanay na ang sarili ko. Nag seselos ako sa atensyon, makaramdam na may nag aalala sakin, pero ngayon, sanay na ang aking sarili. Di na ako nag seselos. At yung bagay na tinutukoy niya, ano naman ikakaselos ko don?
Hindi ko mapigilan ang pagkabigla saking tono. Gusto ko mainis kasi kapag nalalaman na wala, parang kinukurot ang puso ko. Parang unting unti dinudurog yung baga na nahihirapan akong huminga. Hindi ko naman kailangan ng ganoon, okay na ako sa sarili kong . . . . laging may kulang.
Binitiwan ko ang libro sa desk at hinilamos ang palad sa mukha. Shit Leanna! Wag kang umiyak! Ilang beses kong sigaw saking isipan. Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak, e sanay na nga ng ganito. Huminga na lamang ako ng malalim.
"Are you okay? Hey . . . you okay? Leanna hey... shhh." Hinayaan ko ang palad sa aking mukha. Naramdaman ko ang malamig niyang palad saking braso at naramdaman ko ang pagtayo ng balahibo at ang puso ko na biglang lumakas ang pagpintig.
Binagsak ko ang aking palad sa desk. Pero ramdam ko parin ang malamig niyang palad saking braso. "Hey, you okay? Leanna . . . miss . . . hey!"
Bumuntong hininga ako bago nag salita. "May naaala lang ako sa line na nabasa ko sa libro. Kaya ako naiiyak." Sabi ko sabay marahang tumawa.
Kumunot ang noo ni Craigan. Umigting ang kanyang panga. May bahid na pagtataka ang kanyang ekspresyon. Binawi niya ang kanyang palad at ginulo niya ang kanyang buhok.
"Leanna! Mukha kang malungkot, a?" Nasulyap ako sa hindi pamilyar na lalaking kaklase na ngayon lang kumausap sakin. Nakangiting aso siyang nakatingin sakin.
Mabilis akong umiling. "Hindi. Nag iisip lang."
"Mukhang okay ka lang kanina, kayo lang naman dalawa dito ni, "Parang nahihirapan siyang tukuyin ang pangalan ni Craigan." Kayo ni Craigan." Umupo siya sa bakanteng upuan para makaharap ako.
"Dude!" Naramdaman ko ang Iritasyon sa boses ni Craigan nang tinawag ang kaklase.
Tumikhim ako. "Anong ibig mong sabihin?"
Umiling iyong lalaki. "Nice ring huh?" Mabilis biyang iniba ang usapan.
"I-I won't let my girl cry because of me. I will never do that thing, dude!" Nabigla ako sa pagsigaw ni Craigan
"Hey! Hey! Hey!" Lumapit sa amin si Freidkin. Tumayo ako at madali siyang pumagitna samin.
"Wala akong sinasabi na pinapaiyak mo siya. Oh come on!" Natatawang sabi ng lalaki na ngayon ay nakatayo na.
"You bro stop!" Tumingin si Freidkin sa lalaki at sumulyap kay Craigan. "And you too, dude. Stop." Tumingin sakin si Freidkin at kumindat. Nanliit ang mata ko.
Kinuha ko ang libro, novel at yung bag na nakasabit sa desk. Tinalikuran ko sila at umupo sa bakanteng upuan. Nakakapuno dahil lagi na lamang may gulong nagaganap sa aking harapan. Gusto ko tahimik ang palagid ko, binuklat ko ang novel at seryosong nagbasa na hindi sumusulyap sa kanila.
Ngayon ko lang napagtanto na kaharap ko pala sa upuan si Jarvis nang sumulyap ako sa harapan. Naramdaman ko ang titig niya sakin kaya tumingin muli ako at tama nga ang hinala kong nakatingin siya.
"H-hi?" Bati ni Jarvis pero alam kong may gusto siyang itanong. Bigla ako nakaramdam ng hiya, baka isipin niya na ako ang sanhi ng gulo kanina.
"Pasensya sa nangyare doon kanina. Hindi ko alam kung bakit sila nag away." Paumanhin ko sabay sulyap sa libro.
Suminghap si Jarvis at umiling. "Mahilig talaga yon makipagaway, gusto niya may kaaway palagi."
Tumingin ako sa kanya. "Bakit siya ganoon? Bakit parang pansin ko ay gusto niyang palaging may gulo o away? Bakit siya nagkaganoon? Ayokong mag isip kung ano, pero nakakapagtaka kasi sa itsura niya parang, " nag kibit balikat ako. " . . . di siya mahilig sa ganoong bagay. H-hindi ko alam."
Umiwas ng tingin sakin si Jarvis. Nag antay ako ng sandali sa kanyang sagot, ngunit ang sinagot niya lamang ay kibit balikat sakin.
Suminghap na lang ako. Nakakapagtaka ang inaastang ugali ni Craigan. Mabilis siyang mapikon, magalit sa anong simpleng bagay. Parang lagi siyang may problema at sa iba nilalabas ang inis at init ng ulo. Hindi parin ako tumitingin sa pwestoo ni Craigan. Nanahimik na rin si Jarvis dahil wala siya maisagot sa tanong ko.
Kinakalibutan ako kapag naiisip ko na nakatingin si Craigan sakin magdamag. Bakit ba ang tagal matatapos ang botohan nila? Na sana ay sabay-sabay nalang silang lahat. Mas gusto ko pa mag klase kaysa mag tambay rito kung wala makita kung hindi, gulo nalang.
Narinig ko ang pagbukan ng pinto, pumapasok na mga babae kong kaklase. Ayoko na bumalik doon pero may nakaupo na sa pwestong 'to, dahil may bag na nakaiwan sa harapan. Tumayo ako at sumulyap sa pwesto kung saan ako galing kanina.
Nakita ko si Craigan na nakaupo at kaharap si Freidkin. Mukhang may pinaguusapan. Napalunok ako at kailangan kong umasta ng normal na parang walang gulong nangyare.
Sinabit ko ang bag sa desk. Isang upuan na lamang pagitan namin. Nilapag ko ang hawak saka umupo nang hindi tumitingin sa pwesto nila.
"Hey lady, Go back to your seat." Sambit ni Freidkin, at alam ko na ako iyong sinabihan niya pero sino ba siya para sundin. Hindi ko iyon pinansin at umastang walang naririnig.
"Hey dude, hey, look at me. You need to always calm and prepared. Ano yon, kapag may nakita kang ibang babae ay tatayuan ka nalang? Wag kang basta-basta susugod. Mag usap muna kayo ng mainhin. Kahit saang pangayayare. Wag padalos padalos. Paano kung wala kang dalang condom?"
Nanliit ang aking mga mata. Pinipigilang ilaglag ang panga sa narinig. Dahil kapag ginagawa ko iyon at mahahalataan nilang nakikinig ako sa kanilang pinaguusapan. What the . . . . kung anu-ano nalang pinagsasabi ni Freidkin, mamaya ay sila pa nito ang mag away!
"Fuck dude! What the fuck did you say? What the hell do you mean by that? Fuck you!" Bulyaw ni Craigan.
"What I just said? Just calm your dick fucker!"
"I'm not like that anymore! Tangina Frederick! Wag mo dumihan ang pangalan ko! The fuck! Fuck! Fuck! Damn you!"
"Hey! I'm just kidding you! But, that was the first you called my first name! Don't be so serious dude!" Humalakhak si Freidkin.
"You're lucky, you're my best friend." Tumawa si Craigan.
Wow! Sanay silang dalawa na ganon mag usap na mukhang nag aaway. Kaya siguro tingin ng iba sa kanila ay palaaway. Pero hindi parin na sapat na rason iyon para lagi siyang galit kung kanino.
"Whoa! You're lucky dahil nandito ako para galitin ka!" Tumawa si Freidkin.
Sumulyap ako sa harapan at wala pa si Miss Lacerda, kaya pala ganoon sila mag sumbatan dalawa. Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pagtayo ni Freidkin kasabay ang pagpasok ng silid ni Miss Lacerda kaya tumahimik ulit loob ng silid.
Sinenyasan ni Miss Lacerda ang mga kaklase kong lalaki at nasitayuan sila, yung iba nga ay nag unahan pang lumabas.
Nakayuko ako at binuklat ang subject kong libro. Umiiwas ako sa mga titig.
"Hey . . . may I show you something later hmmm?" Umangat ako ng tingin at nakita ko ang maamong mga mata niya, namumulang labi at may bahid na kaunting pawis sa kanyang ilong at noo. Tumango na lamang ako, ngumiti siya bago ako dinaanan para dumiretso na sa labas.