Lorelei (herschrijven)

23) en nu?

"Ben je door de duivel bezeten!?" schreeuwde Arent naar Machteld "ik heb doodsangsten uitgestaan!"

Hij sloeg zijn armen om zich heen van de kou. Machteld had ondertussen hetzelfde gedaan.

"Ik zou spijt krijgen als ik dat niet gedaan zou hebben."

Arent zuchtte en rolde met zijn ogen.

"Niet boos zijn" smeekte ze.

Maar Arent was best wel boos. Maar anderzijds, het was wel gebeurd. En niet alleen dat. Die zogenaamde Lorelei was weer verschenen. Het zat Arent scheef dat die vrouw een heks zou zijn. Maar met die verschijningen... het was geen mens. Dat was zeker.

"Nu moeten we met onze natte kleren terug naar Gijsbert" grinnikte ze.
"God dat ook nog."
"We kunnen nog even blijven?"
"Niets van. We gaan jouw valk uitvliegen en we gaan terug."

Dat stelde Machteld een beetje teleur. Ze had het gevoel dat ze er zo dicht op zaten. Dit was het spannendste dat ze in tijden had meegemaakt.

Maar Arent had zijn gedacht gemaakt. Ze gingen nú weg.

Lorelei zelf zat op de bodem van de Rijn en vervloekte zichzelf. Ze had beter niets gedaan. Dan waren die twee gewoon weer weg gegaan. Nu zouden ze waarschijnlijk terug komen. Ze beet op haar lip. Ze durfde Vader Rijn niet eens iets te zeggen. Hij wist alles toch al. Niet het minste dat die twee voet in het water hadden gezet.

Dit was zo anders dan al die eeuwen hier voor. Nooit had ze dit meegemaakt. En al haar zussen zouden wel het zelfde zeggen "nooit meegemaakt. Dit moet je zelf regelen." Wat haatte ze het om de jongste te zijn.

Arent had een gevoel van vreugde maar hij was ook razend op het gevaar dat Machteld genomen had. Onderweg naar huis werd er geen woord gezegd. Zodra ze de bossen uit kwamen liet Machteld haar valk uitvliegen. Maar ook zij zelf kon er weinig enthousiasme uit persen.

Ze besefte heus goed dat wat ze gedaan had een heel dom idee was geweest. En ze voelde dat Arent heel kwaad was. Op die momenten vond ze het vervelend dat haar paard aan dat van hem hing. Dat ze niet zomaar even kon wegdraaien.

Maar haar woede moest al snel plaats maken voor de kou die op trad. Ze begon te rillen. Haar handen hield ze tegen de nek van haar paard om op te warmen.

Maar wat ze zich vooral af vroeg was "wat nu?"

Ze hebben die vrouw gezien, waarvan Lorelei waarschijnlijk haar naam is. Ze weten dat het niet gewoon een alledaags iemand is. Maar dat is het ook. Een plan of idee voor wat ze verder zouden doen had zij in ieder geval niet.

En Arent bedacht zich net hetzelfde. Ze hadden net deze stommiteiten toer uitgehaald maar wat het opgebracht had en wat ze er verder mee moesten doen, dat wist hij niet.

En nu moesten ze ook nog alle twee kletsnat terug naar huis. Waar Gijsbert waarschijnlijk op hun zat te wachten.