Lorelei (herschrijven)

5) de schat en de ring

Deel 2: Het Germaanse Rijk

Alberich heeft lang getwijfeld en geprobeerd en overwogen, maar toen hij eindelijk nog eens op de oevers van de Rijn verscheen, durfde hij niet meer.

De Rijn had een veel minder aantrekkelijk uitzicht. Alsof de rivier wist dat hij hier was. Het water was grijs en kolkte. Heel schuim verzamelde zich rond de opstekende rotsen en af en toe braken ze onder de stroom. Fijne schuim deeltjes werden door de wind verder geblazen boven het water toe ze gegrepen werden door een andere verzameling schuim.

Alberich besloot dat het veiliger was om niets meer uit het water te halen, maar eerder om met het goud dat hij al had een groots plan te smeden. Letterlijk.

De Rijn heeft niet enkel goud voortgebracht, maar ook macht. Hij kent de legende heus wel. Daar had hij zelfs die drie trienen niet voor nodig gehad.

En hij kon maar eens testen of de verhalen waar zijn.

Wie een ring smeed van het Rijngoud krijgt macht over de wereld. En zo gebeurde het. Alberich smeedde een ring. Het goud werkte tegen. Alsof het niet wilde smelten. Alsof het niet wilde dat het een ring zou worden. Maar Alberich was een meester smid. Geschoold door generaties van andere dwergen die elk metaal meester zijn, maar er niet zelf rijk van kunnen worden.

De ring gemaakt van Rijngoud gaf Alberich zo een immense macht, die ervoor zorgde dat hij rijker en rijker werd, dat zelfs Vader Rijn begon te vrezen voor de balans van de wereld. Zijn smeekbede naar Wodan was niet tevergeefs geweest.

Wodan zelf mengde zich tussen het mensenvolk op zoek naar Alberich en de ring. Hij riep zelfs de hulp van Lauge 1 in, die met zijn listigheid Alberich kon vangen. De werkwijze was zelfs werkelijk simpel geweest. Alberich schuilt voor gevaar als vis. En het grootste gevaar voor een vis? De visser en zijn net 2.

Wodan en Lauge kregen het echter niet in hun schoot geworpen. Alberich vervloekte de ring, ellende brengende op eenieder die de ring in zijn bezit krijgt en draagt. Lauge zorgde er daarom netjes voor dat de ring niet zomaar bleef waar hij was 2, 3.

Hoewel de ring niet enkel rijkdom maar ook de dood met zich meebrengt, geven de goden de ring maar wat graag door. Zo wordt de godin Freya ervoor vrij gekocht. Maar ook komt de ring terug in handen van de dwergen terecht, die elkaar vlot het leven benemen. Dwergen die de vloek over zich halen, waarbij Fafner zelfs in een draak veranderd en de ring in zijn schat bewaard. Alberich probeert de ring hopeloos terug te winnen, maar al zijn pogingen zijn vruchteloos. Zelfs wanneer door zijn toedoen de ring in mensenhanden valt is de dood nooit ver 4, 5.

Een onelegant kluwen van jacht op de ring en het doorschuiven van wie de ring moet bezitten brengt grote ellende over het Rijnland. Uit de tranen van Vader Rijn worden de Rijn nimfen geboren. Zij wonen op de oevers van de Rijn en zijn in staat zich uiterst zorgvuldig te verstoppen uit het zicht van mensen.

Wodan moet opnieuw ingrijpen, maar heeft de ring zelf niet in handen. En nu de ring ook in mensenhanden gelegen heeft, maakt dat de zaken niet makkelijker.

Een laatste pion in dit moeilijke spel moet echter eerst gehoord worden. In de gedaante van de Zwerver bezoekt Wodan het land van de mensen 5, 6.

"Vader Rijn!" gebied hij.
Met zijn speer Gungnir raakt hij even het wateroppervlak voor hem.

De rimpelingen die Gungir nalaat beginnen langzaam uit te deinen, totdat er in het centrum een nieuwe beweging ontstaat. Het water stijgt stilaan hoger boven het oppervlak, waarna het voorzichtig en zeer stilistisch de vorm van een man aanneemt.

"Wodan" wordt er door de figuur van water geantwoord.

1) een meer Germaanse naam voor Loki

2) Richard Wagner, Das Rheingold, "Der Ring des Nibelungen", 1868.

3) "Poëtische Edda", Volsünga Sage, 13e eeuw.

4) Der Nibelungenlied, 13e eeuw/ Völsunga Saga 13e eeuw. (Deze twee zijn in essentie hetzelfde verhaal geschreven in dezelfde eeuw, alleen is de Völsunga iets meer "bizar" en "Random").

5) Richard Wagner, Siegfried, "Der Ring des Nibelungen", 1876.

6) Wodan staat bekend onder vele namen, onder andere de Zwerver. Hij reist in die gedaante rond met een grote hoed op zijn hoofd en vertelt verhalen.