Lorelei (herschrijven)

12) twee broers en een zus

Gijsbert en Arent hadden in de bisschopskerk de dienst bijgewoond voor hun vader. De sfeer op het einde van de dienst stond op onweer.

Arent nam de arm van Gijsbert beet.

"Kan je alsjeblieft niet je frustratie uitwerken op een begrafenisdienst? Waar de bisschop bij staat én in het huis van God?"

Gijsbert trok zijn arm weg.

"Vader was niet bij zinnen. Het moet gaan zoals de wet het zegt!1"
"Vader was de wet in dit land, dus moet je volgen zoals hij het wenst!"

"Vader was ouderwets. Zelfs de bisschop voert betere regelgeving door.2"
"De bisschop is niet de baas. Vader is dat... wij zijn dat nu."

Met een humeur dat op onweren stond bestegen de twee heren hun paarden en reden ze met de karavaan ridders terug naar hun slot.

Een groot deel van de tocht bracht hen langs de Rijn. Arent keek naar het water. De rivier stond breed en hoog. De herfst had de eerste regen meegebracht en die had het waterpeil doen stijgen.

Maar het water kabbelde kalmpjes. Alsof het leek te zeggen "kalm. Het komt wel goed."

Na een tijd lieten ze het water achter zich en liepen ze naar het slot toe. Arent wist dat als ze thuis aankwamen, Machteld klaar zou staan en hen om alle details zou vragen. Meestal bedoeld ze de natuur om hen heen. Het groene Rijnland. Op deze trieste dag was er uiteraard nog iets waar ze naar kon vragen.

De paardenhoeven klapperden op de brug. Voor de stallen werd er halt gehouden en werden de paarden door knechten over genomen.

Machteld stond zoals verwacht in de deuropening, met haar voedster achter haar. Die zorgde er vooral voor dat Machteld zonder ongelukken trappen kon nemen en zich in het kasteel kon verplaatsen.

"Machteld" riep Arent om haar in de drukte duidelijk te maken dat ze aangekomen waren en dat hij naar haar toeliep.

Ze strekte een hand uit, wachtend tot hij die beet zou nemen. Toen hij dat gedaan had draaiden ze om om naar binnen te gaan. Met haar andere hand hief Machteld haar rokken op. Zelfs op begane vloer deed ze dat. Niet enkel voor trappen. Ze was een keer over haar kleed gevallen en had zich lelijk bezeerd.

En zeker nu de winter eraan komt en de stoffen zwaarder worden, van twee lagen wol naar makkelijk vier of meer en dik gewoven. Dat risico neemt ze niet meer.

"Waar is Gijsbert?"
Die was verdwenen in de massa ridders. Waarschijnlijk kwaad naar binnen gelopen langs een andere deur.

"Hij is boos."
"Op ons?"
"Op de hele wereld nu denk ik."
"Voor de erfenis?"
"Ik vermoed het."

Hun pas vertraagde terwijl Arent zijn zus de trappen op hielp. Machteld hield altijd een hand tegen de muur als ze naar boven liep, met de ander hield ze haar rokken vast. Arent of de voedster liepen daarna standaard voor en achter haar uit zodat ze niet kon vallen. Gelukkig moesten ze nu niet veel trappen doen. Ze liepen maar naar de ridderzaal.

"Ik heb eens zitten nadenken" begon Machteld.
"Waarover?"
"Misschien moet ik het klooster in gaan."
"Waarom!" brulde Arent bijna.
"Dan ben ik jullie niet meer tot last. Dan hoeven jullie niet meer met mij mee te komen om elke trap op en af te lopen. En dan sta ik mijn erfrecht af aan Gijsbert. Dan heeft hij tweederde."

"Niet doen" gebood Arent meteen.
"Waarom?"
"Als jij een klooster in gaat, kan je niets meer. Niet meer naar buiten. Niet meer paardrijden. Je zal gevangen zitten in je cel.3 Als je hier blijft heb je ten minste de beste zorgen en de meeste vrijheid."

Machteld viel stil.
"Dat is ook wel waar" mompelde ze in gedachten verzonken.

1) De Salische wet. De Germaanse herinterpretatie van het Romeins Recht. Dit was vooral een strafrechtelijk wetboek. De Salische wet stelt dat de oudste zoon het erfrecht heeft. Desondanks zijn er voldoende voorbeelden van (Germaanse) heersers die hun land verdelen tussen alle kinderen met Karel de Grote als voornaamste.

2) in de vroege middeleeuwen was de koning de oppermacht als Rex Gratia Dei of Koning met de Gratie van God. De clerus was de uitvoerende macht en de bewakers van de koninklijke schatkist. Hierdoor is de kerk zo machtig geworden.

3) oude benaming voor de persoonlijke leefruimte van een non of monnik.