{ကံၾကမၼာ ေစရာ :𝐌𝐌 𝙏𝙧𝙖𝙣𝙨𝙡𝙖𝙩𝙞𝙤𝙣}

Chapter 14 စားဖိုေဆာင္မီးေလာင္မႈ

<Unicode>

   ချူ းလျန်နောက်ဆုံးတော့ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ သိလိုက်ပြီ ဖြစ်ပါသည်။အကြီးဆုံးယောင်းမနဲ့ အစေခဲလဲ့က သူတို့ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲဆိုတာကို သူတို့ဘာတို့ ကောက်ချက်နေပြီဖြစ်သည်။သူမက တလမ်းလုံး အိပ်ပျော်လာပြီး မြန်မြန်ဆင်းနိုင်ရန်သာ စိတ်စောနေတဲ့အတွက် သူမရဲ့ပုံစံကို သတိမထားမိလိုက်ပေ။ပြီးတော့ ဟေးချန်ကလည်း ဝေါယာဉ်ပေါ်က အဲ့လိုပုံနဲ့ ဆင်းလာတဲ့အချိန်..
သူတို့အခြား ဘာတွေးနိုင်အုံးမှာလဲ ?

သူမ ဟေးချန်ကို တိတ်တဆိတ် ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ ချူ းလျန် ဟေးချန်မျက်နာပေါ်က မုန်တိုင်းထန်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသော် သူမလည်း ကြောက်စိတ်အနည်းငယ်တော့ ဝင်သွားသည်။ သူမက ဒါကို ရည်ရွှယ်ချက် ရှိရှိ လုပ်လိုက်တာလည်း မဟုတ်တော့.. ဟေးချန်က သူမကို ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့သာ မျှော်လင့်ရပေတော့မည်။

အစေခံလဲ့လည်း သူမတို့ကို အဆောင်ထိရောက်အောင် လိုက်ပို့ပေးသည်။သူမ ထွက်မသွားခင် ဟေးချန်ကို မပြီးဆုံးနိုင်အောင် ဂရုတစိုက် မှာတမ်းချွေလိုက်သေးသည်။
     "သခင်လေးတို့တွေက ညားခါစလင်မယားဖြစ်ပေမယ့်လည်း တတိယသခင်မလေးက ငယ်ပါသေးတယ်.. တတိယသခင်လေး.. ကျေးဇူးပြု ပြီး နည်းနည်းလောက်တော့ ကိုယ့်ကိုကို ထိန်းချုပ်ပါအုံးနော် "

ဟေးချန်လည်း အဝတ်အစား အသစ်ကို ဝတ်ပြီး၍ ထိုကိစ္စကို မေ့လုမေ့ခင်တောင် ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။အစေခံလဲ့ဆီက ထိုကဲ့သို့ ' ကြင်နာ´ လှတဲ့ သတိပေးစကားကြောင့် သူ့ရဲ့ ဒေါသက ပြန်ထွက်လာပြန်သည်။

အစေခံလဲ့ ပြန်သွားသည့်အချိန်ထိစောင့်ပြီးမှ ချူ းလျန်ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး စာကြည့်ဆောင်ထဲသို့ ထွက်သွားလိုက်သည်။

  ဟေးချန် ထွက်သွားသော်အခါမှ ချူ းလျန်လည်း စိတ်ဖိစီးမှုကြီး လွှတ်ထွက်သွားပြီး ငြီးငြူ လျက်  ပြတင်းပေါက်ဘေးက ခုံမှာ ထိုင်ကြလိုက်သည်။

ရှီးယန်လည်း တိတ်တဆိတ် ပြုံ းနေသည်။ အစေခံကူကလည်း ဘာဖြစ်နေသလဲ သိပြီးပြီဖြစ်၍ ချူ းလျန်ဆီလျှောက်သွားလိုက်ပြီး ရေနွှေးနွေး တစ်ခွက်က်ု ထည့်ပေးလိုက်သည်။