Asalak Fenomen

33- Lütfen para at kutusu

Uyudunuz mu?? 

Uyumadıysanız, bölüme bekleniyorsunuz! Vote bırakmayı ve yorum atmayı unutmayın, keyifli okumalar!

**

Güldü Feyza ve masumca ben bir şey yapmadım, der gibi ellerini havaya kaldırdı. Merthan yaklaştı ona, yaklaştı, yaklaştı. Ellerini sedyenin iki yanına koyarak ona doğru eğildi, burnu burnuna değdi.

"Şu an," dedi Merthan. Bekledi bir süre, bakışlarını dudaklarına indirdi, sonra tekrar gözlerine çıkardı ama bu sefer bakışları daha yoğundu. Daha tutkulu. "Ne kadar baştan çıkarıcı olduğunun farkında mısın?"

"Öyle miyim?"

"Öylesin," dedi, öpecekmiş gibi yaklaştı. Gözleri kapandı, aralarında bir nefeslik boşluk kalmış ya da kalmamışken geri çekildi ve "Hazır buradayken," diyerek konuyu değiştirdi. Bir yandan da Feyza'ya baktı. Onun gözlerinde istediğini alamamanın verdiği siniri görmek; onu öpmemek için kullandığı iradesini hiçe sayarak, tüm hücrelerine tam şu an da onunla sevişmek için direktifler yollamasına neden oluyordu. "Sana hediyeni vereyim."

Feyza onun aralarında hiçbir etkilenme olmamış gibi ansızın geri çekilip konuyu değiştirmesine sinirlendi. Bunu da sesine yansıttı. Öfkeyle "Kesin kolye almışsındır," dedi. Merthan'ın çekmeceye uzattığı eli duraksadı, kaşlarını çatarak başını ona çevirdi, sonra da "Herkes kolye alır," diye homurdandı. "Önemli olan nasıl bir kolye olduğu."

Feyza düşünüyormuşçasına başını tavana doğru kaldırdı. Elleri sedyenin her iki yanındaydı, ayaklarını ileri geri sallıyordu. "Düşüneyim... Doktor sevgili nasıl bir kolye alabilir..." Başını eğdi, ona baktı. "Kesin stetoskop desenli, kalpli bir şey almışsındır."

Merthan Feyza'nın bu kadar net nokta atışı yapamayacağına emin olduğundan "Odamı mı kurcaladın?" diye sordu. Feyza hemen "Hayır," diyerek inkâr etti.

"Odamı kurcaladın."

"Sadece ıslak mendil arıyordum."

Merthan üst dolapların birinden ıslak mendil alarak ona uzattı. Hediye kutusu elindeydi, Feyza ıslak mendili aldı ama gözlerini kutudan ayırmadı sonra da "Merthan," dedi, oyunbaz bir şekilde. "Ben bir şey öğrendim. Aslında... sen öyle şeyler söyleyince merak ettim, gerçekten doğru mu söylüyorsun diye..."

Merthan Feyza'nın dediklerinden hiçbir şey anlamamıştı ama her ne dediyse doğru söylediğine emindi. Kollarını göğsünde bağlayarak, omzunu duvara yasladı.

"Öpüşmenin faydalarını araştırdım biraz."

Merthan gülümsedi, gülümseyişinin büyüyeceğini hissettiğinde dudaklarını birbirine bastırdı. Feyza "Doğruymuş," diye konuşmasına devam ettiğinde kaşlarını havalandırarak kibirli bir edayla ona baktı.

"Ben artistlik yapmak için öyle altı boş laflar etmem."

"Kaloride yaktırıyormuş."

"Hm," diye mırıldandı Merthan. Feyza'nın ne istediğini biliyordu, işin aslı o da istiyordu ama kendisini frenleyemeyecek olmasından korkuyordu ve ilk kez böyle bir korku yaşıyordu. Normalde hormonlarının bu denli etkisi altında kalmazdı. Kendini çok rahat bir şekilde dizginleyebilirdi ama konu Feyza olunca kendisinde dizginleyebileceği hiçbir şey kalmıyordu.

Feyza başını salladı, gözlerini gözlerine dikti, eliyle onun dirseğinin üzerinden tuttu. Merthan bakışlarını kolunu tutan ele çevirdi. Göğsünde bağlı olan kolları yavaş yavaş birbirinden ayrıldı.