Lilith's Smile (GxG)

Chapter 7

"Akala ko ba wala kang pake?" Nangingiti niyang panunukso.

"Ugh of course I care kung involved ako. So ano nga?" Natawa lang ang gaga sa sagot ko.

"Well sa tingin ko hindi ka naman ganun ka sama at siguro mas mabuting kilalanin muna kita bago ijudge." Ngumiti siya. Hindi yung nangiinis alam niyo yung genuine. There is something in her voice na mafefeel mo talaga yung sincerity ng sinasabi niya.

"How can you say na hindi ako masama? You saw what I can do." Pagcocontradict ko sa sinabi niya. Malay ko baka may hidden agenda pa to.

"Napagisip-isipan ko lang na baka may mali din si Adam kaya mo na mimissinterpret yung mga pangyayari. Hindi ko din naman kasi alam yung buong storya." Napabuntong hininga na lang siya. Bakit ang genuine at honest ng babaeng to sa feelings niya?

"tch good that you understand that." I smirked.

"Pero di ko sinasabi na tama yung ginagawa niyo. Hindi ako isang kunsintidor. Pwede namang pagusapan ng masinsinan huwag ng paabutin na pisikalan pa." Dagdag niya pa. Ibang klase din pananaw niya sa buhay. Parang ang bait naman. Hindi bagay sakin HAHA.

"Whatever. Di bagay samin yan Sandoval." Natatawa kong sagot at naupo na din. 

"Why? Di niyo pa nga nasusubukan." 

"No it's not like that. You are talking about us here and changing the US is harder than continue doing it." Nagsalin ako sa plato ko ng kanin. Nagugutom na talaga ako.

"What about the you? I mean ikaw ayaw mo ba na matigil yung mga misunderstanding?" Napatingin lang ako sa kanya. Yung mga tingin niya parang sobrang disididong may patunayan.

"I am still the same Lilith na hate mo noon di naman ako nagbago. May nalaman ka lang." Ngisi ko. Parang ang ganda yata nung linyang binitawan ko. Matweet nga yun maya.

"Fine. Whatever you say Veron." Napailing nalang siya at kumain na din. Napatigil ako at tumingin sa kanya. 

"Teka nga bakit nakikikain ka?" masungit kong nilayo sa kanya yung plato ng bacon. Para naman siyang nabigla sa inasal ko. Aba at makiki free food pa ang baliw.

"Ako nagluto at nagayos ng lahat tapos hindi mo ako papakainin?" Di makapaniwala niyang tanong sakin. Medyo na awa naman ako sa mukha niya dahil mukhang gutom nga siya. 

"Eh sa akin to. Niluto mo to para sakin diba? Kaya magluto ka ulit ng sayo." Nilagay ko lahat ng bacon sa plato ko. Napa-awang lang yung bibig niya. Madamot ako pagalam kong akin.

"My God di ko alam na ganyan ka pala ka damot." Napasandal nalang siya sa upuan. 

"Pagalam kong akin madamot talaga ako." 

"Bakit?" 

"Anong bakit? tinatanong pa ba yan?" Napairap nalang ako habang nilalantakan yung bacon. Sarap!

"Ewan ko sayo." Tumayo na siya at napagdisisyunang magluto ulit. Takaw ba? Di naman. Mahina din akong kumain kaya nagkahabol pa siya sakin. Gutom din pala siya. Halata sa pagsubo eh. 

Napatingin tuloy ako sa paligid. Parang nagiba yung atmosphere ng condo ko. Hindi na siya kasing gloomy pag lalabas ako ng kwarto at kakain ng magisa. To be honest, minsan lang kasi bumisita dito si Adam and my parents is out of the choices. Ayoko ring papuntahin sina Maxine. Baka madumihan pa condo ko. Hindi rin pumupunta si Keish dahil di naman ugali nun magstay sa loob ng bahay. Mas gusto niya sa labas.

It's been a long time since may nakasabay ako sa pagkain ng breakfast. I never minded eating alone pero now ko lang na realize kung gaano ako ka alone.