The Princess In Disguise (Under Editing)

Chapter 38: Away from Home

I opened my eyes and stretched my arms, pagkatapos ay isinara ko ulit ito. Umaga na? Nararamdaman ko ang malambot na kama sa ilalim ng likod ko.  Nasa kwarto ko ba ako sa bahay ni Sir Kendeev?

Binuksan ko ang isang mata ko para sumilip but ended up pulling my blanket to cover my whole body.

My eyes are sore. Ano bang nangyari?

Nakarinig ako ng pagsara ng pinto kaya napabalikwas ako ng bangon. Tsaka ko lamang naobserbahan ang paligid. The place is unfamiliar to me kaya sigurado akong wala ako sa kwarto ko sa palasyo, o kahit sa kwarto ko sa bahay ni Sir Kendeev.

Then I remembered something. The chopper. Sumakay kami doon tapos umiiyak ako. Naalala ko na ang malungkot na pangyayari. Nakatulala lang ako sa blangkong pader. Kaya medyo maga ang mata ko dahil umiyak ako.

I'm at the verge of crying nang may biglang pumasok sa kwarto. Napalingon ako sa kanya. Napanganga ako nang makita ko ang isang tao na hindi ko naman kilala. What the fudge?!

Tumalikod siya at sumigaw. "Dark! Your girlfriend is awake!"

Nakanganga ako at nakatulala lang sa kanya. Naudlot tuloy ang pag-iyak ko. Ano raw sabi niya? Dark? Ibig sabihin si Lucind Dark...nasa labas lang nitong kwarto. And girlfriend? There's no way I'm gonna be his girlfriend!

But I know, I'm safe. After giving the guy a one last glance, I pulled the blanket and stay under it until I wanna go out. Maya-maya lang ay nakarinig na ako ng boses, probably Luk's and his friend.

"What did you say?" I heard Luk's voice clearly.

I frowned, I just wanna have some peace right now but the two guys are so noisy.

"Dije que tu novia está dispierta."

It's Luk's friend speaking some alien language. What language is it anyway?

"Where?" I heard Luk asked.

"Over there, under the blanket."

After a long pause, nagsalita si Luk. "Just let her be. Maybe she doesn't want others to disturb her."

Alam naman niya pala eh. Bakit dito pa sila nag-uusap?

"So she really is your girlfriend?" Tanong ng kaibigan niya. Hindi nga sabi eh!

"No es mi novia, pero me gusta y prometo protegerla," Luk answered. Can't they just stop talking? Hindi ko naman sila maintindihan.

"Oh yeah? Así que pronto lo estará?"

Argh! Kailan ba sila aalis?

"You bet." Narinig ko ang sinabi ni Luk bago tumahimik ang buong lugar, maybe umalis na sila.

Inalis ko ang kumot ko sa pagkakatalukbong sa akin at lumingon sa may pintuan. It's now closed.

Humugot ako ng malalim na hininga. I didn't bother to ask them kung nasaan ako. Hindi rin ako nag-abala na kilalanin kung sino man ang nakita ko kanina. All I wanna do now is to get some peace and think about what happened earlier.

It all happened because of me.

Ako ang naging dahilan kung bakit nangyari iyon.

Nawala ang isang buhay dahil sa kagagawan ko.

Ako naman lagi ang may kasalanan tuwing may ganitong nangyayari eh. Si Lola Emilia...si papa. I don't know what to do anymore. Maybe I should distance myself from everybody?

A lonely tear escaped my eyes as I closed it. And from the darkness, images started to flash inside my head. Nakita ko ang nakangiting mukha ni Lola Emilia noong una palang kaming nagkikita.